Uzun Bir Zamandan Sonra...

Yanıbaşında duran çalar saat zımbırtısının komodinde yaptığı titreme adeta kulakları deler nitelikteydi. Sabahın köründe açılan sersemlemiş gözleri etrafı melun melun izlerken; aklına Lorenzo ile buluşacağı geldi. Sıcak duşunu alıp, askıda asılı olan şortunu ve askılısını giydi. Aynanın karşısına her oturuşunda bu sefer bakımlı olacağım. deyip; kararından cayanlardandı o da. Aynanın önünde annesinin büyük uğraşları sonucu alınan makyaj malzemelerinden kırmızı ruju seçip; hafif hafif dudağında gezdirdi. Daha fazla doğallığını bozmadan merdivenlerden koşar adım salona indi. O yine her zamanki gibi orada oturmuş hoşgeldin kızım. bakışını atıyordu. Annesinin ikinci evliliğini bu yüzden istememişti. Ona bağlanırken gerçek babasını unutur diye. O kim mi? Tabiki üvey babası. Sym'in ruhsuz bakışları mutfağa yöneldi. Annesi tezgahın önünde onu kahvaltı masasına davet ediyordu. Hazırlandığını görünce nereye gideceğini sordu. ''-Lorenzo'yla buluşacağız anne.'' Annesi onaylar bakışlarla kahvaltı masasında yerini aldı. Kısa bir süre sonra Sym salonu arşınlayarak kapıya ulaştı. Dışarısı ona göre fazla sıcaktı. Starbucks'a geldiğinde Lorenzo'nun dışarıdaki masalardan birinde oturmuş onu beklediğini gördü. Hala sözü dinlendiği için şanslıydı. Yüzüne nazik bir gülümseme takınıp yanına gitti. Onu öpüp öpmemek arasında kararsız kalmıştı. Kendisi istiyorsa eğer ilk adımı o atsın. Starbucks'ın önünden geçen kızlara gözlerini pörtleterek bakma ihtiyacı duymuştu. Tanrı aşkına ne kadar havalı ve bakımlılardı. Gerçi şaşmamak gerekirdi buna. burası YDY. İnsan burada kendini nasıl güzel hissedebilirdi? En azından Sym için geçerliydi bu soru. Çoğuna göre mükemmel bir fiziği ve pürüzsüz bir buza benzeyen yüzü vardı. Gerçek düşünceleri miydi bunlar? Orasını tanrı bilir... ''-Ee L. Nasıl gidiyor hayat?'' sessizliği bozmak adına soru sorup çevresindeki olan bitene alışmaya çalıştı. Lorenzo'nun iştah açıcı parfümü kahve kokularına karışırken kafasında geçen düşünceleri anlamaya çalıştı. Yukarı Doğu Yakası kesinlikle ona uymuyordu.

Sorusunu sorduktan sonra Sym'in ayakta olduğunu farkeden Lorenzo her zamanki inceliğiyle ve daha önceki buluşmalarında da yaptığı gibi Sym'in sandalyesini çekerek onu masaya oturttu. Ardından Sym aşina olduğu sesi duydu. "Her zamanki gibi Sym. Ben daha çok seni sormak isterim." Sym'e kalırsa M. onun nasıl olduğunu gayet iyi biliyordu. Sym ve Lorenzo'nun ayrıldığı zaman tam Sym'in kendini boşluktan toparladığı ana denk gelmişti ve kız yine umutsuzca Norveç'e gidip orada yeni bir hayat kurma hayalini düşlüyordu. Fakat her zaman olduğu gibi biricik arkadaşı Cait onu bu fikrinden caydırmış ve onu burada kalmaya zorlamıştı. Lorenzo'nun cevabından sonra getirilen kahveyi yudumlayan Sym sıcak havada gerçekten kahvenin katlanılmaz olduğu düşüncesiyle yarım kalan bardağı masaya koydu. ''Bıraktığın gibiyim Lorenzo.'' Bu cümle biraz da laf çarpıtmak amaçlı olsada gözlerindeki hayal kırıklığını görmesini istiyordu Lorenzo'nun. Ve bugün onda farkettiği bir değişiklik vardı. Nadiren olduğu gibi takım elbisesi yerine hoş mavi bir gömlek ve kot pantolonunu giymişti. Takım elbisesi olmadan da ciddi ve asil bir görüntüsünün olduğu açıkça ortadaydı. Etrafa bakındığında yakışıklı sayılabilecek, sarı saçlı, mavi gözlü ve şık giyimli bir çocuğun ona baktığını gördü. Bunların normal bir kişiye bakan birinin bakışları olmasını umuyordu; fakat sandığı gibi olmadığı belliydi. Sym ona baktığında adamın yüzünü kaplayan büyük bir gülüşle ona karşılık verdiğini gördü. Gerçi karşılık mı? Hayır. Onun gözünde normal bir insandan farksızdı. Kafasını eski sevgilisine döndürdü ve ''Eh hayat nasıl gidiyor senin için? Umarım birlikte olduğun biri vardır.'' diye bir soru sordu. Onlar sevgiliyken Lorenzo'nun Sym'e söylediği ve Sym'i mutlu eden cümleleri başkalarına da söylemiş miydi? Sym'e hep sevgili olmak dışında ilklerini yaşattığını söylüyordu Lorenzo. Tabi güvenilebilirse. Sonuçta her erkek aynıdır. Arkandan iş çevirirler ve hiç olmamış gibi gece gelir, yatağınıza yatar ve koynunuza girerler. Ve siz korumasız bir biçimde bedeninizi açarsınız ona. Tutkularınızı paylaşırsınız tek bir vücutta. Hapsedersiniz aşkın her bir hücresini. Eğer tutkuyla bağlıysan partnerine ve güveniyorsan ona; hiçbir zaman yanlış yaptığını kabul etmez ve gözünün senden başkasını göremeyeceğini söylersiniz başkalarına. Fakat arkaplanda, kalbinde yaşananları sen ve tanrıdan başkası bilemez. Gerçek olmadığına inanmaya çalışan; fakat doğruların hiçbir zaman engellenemeyeceğini bilen savunmasız bir kadın... Ve onları tamir etmek uzun zaman alır. Ah erkekler. Bu yüzden erkeklere alışamaması. Bu yüzden aşktan korkması. Gerçi bu sadece YDY erkeklerinin özelliği değil oysaki. Dünyanın neresinde olursa olsun erkeklerin cinsel arzuları tek bir kadın vücuduna sığacak cinsten değil ona göre. Daha fazla konuyu sapıttırmadan; kafasındaki düşünceleri bulanıklaştırıp, kendisine doğru gelen adama yöneldi bakışları. Ah koca gülümsemeli delikanlı . Kafasını döndürdüğü sırada masada duran elini başka bir el kapladı ve ardından bir öpücük hissetti teninin üzerinde. Gözüne gelen güneşten kör olmuş biçimde tek gözünü kapatıp elini geri çekti hafifçe. Fakat adam salmadı. Ne büyük küstahlık! ''Bu narin ellerin sahibi olan güzel bayanın ismi nedir merak ettim.'' Sanane '' Symphony, bayım.'' Zoraki bir gülümsemeden sonra adamın söylediklerine kulak verdi. ''Ah adınız gibi güzel bir yüzünüz var. Bu gece bana ayırabileceğiniz küçük bir vaktiniz varsa çok memnun olurum madam.'' Ne diyeceğini bilemiyordu ve böyle bir olayın Lorenzo'nun yanında olması lanet okumasına sebep olmuştu. ''Ah. Bu... Bu hızlı olmadı mı sizce?'' Anca bunu söylemekle yetinebilmişti. Lorenzo'ya baktığında; vücudunun her bir yanına dağılan gerginliği hissedebiliyordu. Umarım sorun çıkmaz.