Yanlış zamanda, yanlış yerde

Kaprisha o gün gerçekten sıkılmıştı. Laela ile olanlar onu sıkmıştı. İçmek ve sarhoş olmak istiyordu. Arabasını evin önünde bırakıp bir taksiye atladı. Üzerini bardan çıkınca değiştirmediği için hala siyah mini eteği ve sadece göğüslerini kapatan straptez bluzü vardı. Okulun önünde indi ve okulun havuzuna doğru yürümeye başladı. Önce dolabına gitti. Dolabında saklı olan içki şişesini aldı. Havuzun kenarındaki bir banka oturdu. Havuzu seyrediyor görünüyordu ama aklında bambaşka şeyler vardı. Laela, Bar ve daha neler neler... Gözleri bomboş bakıyordu havuza. Elindeki içki şişesinin kapağını açtı ve kafasına dikti. İçtikçe içiyordu. Kan dolaşımı hızlanmıştı sanki. Kendini daha iyi hissediyordu. Ama bu şişenin sonuna geldikçe azalmaya başladı. İyice halsizleşmeye başladı. Banka uzandı. Uzandığında eteğinin toplandığını hissetti ama düzeltmek için bile hali kalmamıştı. Gözleri kapanmaya çalıştıkça Andrea açmak için savaşıyordu ama en sonunda verdiği bu savaşta yenildi. Gözleri hafifçe kapandı. Kendinden geçti. Derin bir uykuya daldı.

Lanet olası cüzdan! Nereye gitmişti ki bu şimdi. Bütün kredi kartları ve önemli şeyleri cüzdanının içindeydi. Bakmadığı bir tek okul kalmıştı Fernando'nun.Ufak bir iş için kısa bir süre orada olması gerekmişti, belki de cüzdanını orada bırakmıştı. Hemen siyah Corvette'inin direksiyonunu çevirdi ve oraya doğru ilerledi. Bir süre sonra vardığında, arabasını özensizce park etti ve araçtan indi. Kısa süren bir arayıştan sonra cüzdanını buldu. Tam rahatlıkla arabasına geri dönüyordu ki, gözü havuza takıldı. Kenardaki bir bankta, biri uzanmıştı. Bir kız... Fernando hemen cep telefonunu çıkarttı, şayet bankta oturan düşmanıysa, bu fotoğraf işine yarıyabilirdi. Fakat banka biraz daha yaklaştığında banktaki kişinin yakın arkadaşlarından biri olan Andréa olduğunu fark etti. Kız berbat bir haldeydi. Bitkin bir biçimde bankta yatıyordu, toplanmış eteğinin, dağılmış saçlarının ve ağzından gelen içki kokusunun farkında bile değildi. Fernando etrafta başka birinin olup olmadığını kontrol etmek için şöyle bir göz gezdirdi. Daha sonra sırtındaki krem rengi , ince ceketi çıkartarak kızın üzerine sardı. Burada, bu kıyafetlerle yaz mevsimi olmasına rağmen üşümemek imkansızdı. Kısacık bir etekle ve bu bluzle donmuş olmalıydı Andréa. Fernando hafifçe dürterek arkadaşını uyandırmaya çalıştı:


''Hey, Andréa! Uyan, ne işin var senin burda. Bu halin ne?''

Üzerine birşeyin sarıldığını hissettiğinde gözlerini açmak istemişti Kaprisha ama bunu başaramamıştı. Hala bitkin bi haldeydi. Kafasını testereyle acı vere vere kesiyorlarmış gibi hissediyordu. Çatlamak üzereydi. Üzerine sıcak birşey sarılana kadar üşüdüğünün farkında değildi. Ona tanıdık gelen bir ses duydu Andrea.

''Hey, Andréa! Uyan, ne işin var senin burda. Bu halin ne?''

Gözlerini zorlada olsa açmayı başardı Andrea. Bu Fernando idi. Yakın arkadaşlarından biri... Bir şey söyleyemiyordu. Ağzını konuşmak için her açtığında kafası ölecekmiş gibi zonkluyordu. Gözlerini sıktı. Elleriyle beynine baskı yapmak için iki yanına bastırdı. Lanet olsun bu acı geçmiyordu. Nasıl bir şeydi bu böyle? Uzun bir süre sonra ağzından çıkan ilk kelime tiz ve titrek bir sesle çıkmıştı.

"Başım..."

Elleriyle hala baskı yapıyordu. Ama bu acı sanki beynine yapışmıştı. Ayağını dayanamayarak yere hızla vurdu. Geçmesini istiyordu. Vurmanın etkisi ile ayakkabısının uzun ince topuğu ayağına geçiyormuş gibi hissetti. Ah diyerek bir eliyle ayakkabısını çıkarmaya çalıştı. Ama başaramıyordu. Sersemlemişti. Fernando ayakkabısını çıkarmasına yardım etti. Andrea ayakkabısı çıkar çıkmaz ayağını ovaladı. Gerçekten acımıştı.

Kız baya içmişti anlaşılan. Ellerini kafasından ayıramıyor, gözlerini bile zorlukla açıyordu. Fernando, kızın ayakkabılarını çıkarmasına yardım etti. İyi bir azarı hakediyordu Andréa fakat şimdi sırası değildi. Genç adam, kıza destek vererek yerinden doğrulmasını sağladı. Elini yüzünü yıkamadan, su içmeden kendine gelmesi imkansız gibi görünüyordu. Fernando,


''Hemen geliyorum. Burada bekle!''

diye mırıldandı. Gerçi kızın buradan ayrılacak hali yoktu ya.. Genç adam gidip birkaç şişe su aldı ve koşarak Andréa'nın yanına geri döndü. Elindeki şişelerden birini kıza verip

''Al şunu iç, başının ağrısını azaltır. Bir dahaki seferi bu kadar içerken, yanında biraz su da iç ki sabah başın patlamasın...''

diye öğüt vermeden de geçemedi. Daha sonra elindeki diğer şişeden biraz su döküp kızın alnına ve yanaklarına sürdü. Ayağına da biraz döktü. Sürekli ovaladığına göre acıyor olmalıydı. Bir insan neden bu kadar içer ki, diye düşünmeden edemedi Fernando. Kendi de çok içerdi, fakat sınırını bilirdi ve asla ertesi sabah başı bu kadar ağrımazdı. Bu işin içinde bir şey olmalıydı. Gerçi Andréa eğlenceyi severdi ama, bu halde havuz başında uyuyacak kadar da bilinçsiz değildi.

''Eh, biraz daha iyi misin? Anlat bakalım, ne bu hal? Benim bildiğim Andréa banklarda uyumayı pek sevmez...''

diye mırıldandı Fernando sevecen bir ifadeyle...

'Hemen geliyorum. Burada bekle!''

Fernando nereye gidiyor? Merak etmiyor değildi. Andrea buradan gidemezdi zaten. Ayağının acısı ve başının zonklaması onu buraya çivilemişti sanki.

''Al şunu iç, başının ağrısını azaltır. Bir dahaki seferi bu kadar içerken, yanında biraz su da iç ki sabah başın patlamasın...''

Andrea Fernando'nun uzattığı şişeye baktı. Su getirmişti. Şuanda iyi gelirdi herhade. Fernando su ile alnını ve yanaklarını ıslatıyordu. Ayağına suyu dökdüğünde gerçekten iyi geldi. Ayağının ağrısı biraz geçti. Başı ise şimdi daha az zonkluyordu. Bir tane şişeyide alıp kafasına dikti.

''Eh, biraz daha iyi misin? Anlat bakalım, ne bu hal? Benim bildiğim Andréa banklarda uyumayı pek sevmez...''

Sevecen bir sesle konuşmuştu Fernando. Bu Andrea da cevaplama isteği doğurdu. Ne diyebilirdi ki? Laela'dan veya sürtük demelerinden bıktığını mı? Yoo bunu demezdi herhalde. Ah düşünceleri bile karışıktı. Karışıklıklardan bıkmıştı artık. Söylesem ne çıkar ki? diye sordu kendi kendine.

"Ah Fernando biraz daha iyiyim şimdi. Dün içmeye geldim diyelim sızmışım."

Sonunda gülümsedi. Sadece içmek için gelmediği bir gerçekti ama demeli mi dememeli mi ? Daha karar verememişti. Fernando'nun ceketine iyice sarıldı. Şimdi ciddi ciddi üşümeye başlamıştı. Bu en yakın arkadaşına yalan söylediğinden mi yoksa buranın gerçekten soğuk olmasından mı anlamıyordu. Çünkü yalan söylediğinden dolayı pişmanlık duyduğu iki Saint Jude öğrencisinden biri Fernando idi.

"Ah Fernando biraz daha iyiyim şimdi. Dün içmeye geldim diyelim sızmışım."


Fernando bu cevap karşısında elinde olmadan gülümsedi. İçmeye gelmek mi? Ne zamandan beri okulun havuzunun başında takılıyordu Andréa. Anlatmak istemiyorsa, zorlamamak gerektiğini düşündü genç adam. Buralardaki çoğu insanın aksine, hiç de meraklı biri değildi. Nasıl olsa bir şekilde duyardı zaten. Burada hiçbir şey sır olarak kalmıyordu.Kızın, sırtına sardığı cekete iyice sarındığını gördü. Eh, üstündeki o kıyafetlerle donmadan durması bile bir başarıydı aslında. Biraz daha burada durursa hasta olabilirdi. Zaten muhtemelen birkaç saattir buradaydı, ayılmakta bu kadar zorlandığına göre. Kıza dönüp gülümseyerek:

''Vay demek havuz başında içiyorsun artık, barlardan sıkılmış olmalısın''

diye mırıldandı. Birkaç samimi sözcük, etraftaki gerginlik ve gizemlilik havasını dağıtabilirdi belki. Genç adam gülümseyerek konuşmasına devam etti.

''Tek bir sorun var, o da soğuk sanırım. Üzerindeki kıyafetler, soğuğu pek umursamadığını söylüyor. İstersen arabama binelim de sana bir kahve ısmarlayayım. Hem arabada ısınırsın, hem de kahve iyi gelebilir...''

Kızı bu soğukta, bu halde bırakacak hali yoktu. Bir an önce kapalı bir ortama gitse iyi olacaktı, yoksa gerçekten hasta olabilirdi. Andréa'ya bu kadarını borçluydu. Güvenebileceği az sayıdaki kızlardan biriydi o. Hem kahve içerken biraz konuşurlardı. Andréa , Rachel gibi , okul ve okuldaki kızlar hakkında sağlam istihbarat sağlardı Fernando'ya. Aralarında pek fazla gizli saklı olmazdı. Aynı zamanda biraz da dertleşebilirlerdi. Andréa'yı bu hale getiren her ne ya da kimse, öğrenerek kıza yardımcı olabilirdi. Dostlar böyle günler için değil miydi zaten?

''Vay demek havuz başında içiyorsun artık, barlardan sıkılmış olmalısın.. Tek bir sorun var, o da soğuk sanırım. Üzerindeki kıyafetler, soğuğu pek umursamadığını söylüyor. İstersen arabama binelim de sana bir kahve ısmarlayayım. Hem arabada ısınırsın, hem de kahve iyi gelebilir...''

Kahve gerçekten iyi gelebilirdi. Biraz ısıya ihtiyacı vardı. Fernando'ya güvenebileceğini biliyordu. Dertleşmek istediği en büyük kişilerden biri Fernando idi.

"Ah süper olur derim. Kahve iyi gelecektir. Ama önce şu kıyafetten kurtulmalıyım."

Gülümseyerek söylemişti son cümleyi. Çünkü bu kıyafetle kahve içilmeye gidilmezdi. Ayağını yere bastıkça cidden ağrıyordu. O yüzden Fernando'dan destek alarak ilerlemey devam etti. Fernando'nun buna itirazı yok gibiydi. Yardım etmek ruhunda var diye düşündü Andrea. Bu düşüncesine gülmüştü. Neden güldüğünü kendi bile bilmiyordu. Belki bu hoşuna gitmişti. Ah gene karmaşıklık gene karışıklık...

"Bu arada arabam burada olmadığından eve kadar
götürmek istesen hayır demem."

Andrea arabanın ısıtıcısı sayesinde artık titremiyordu. Eve vardıklarında arabadan indi. Eve doğru yürüyecekti ki Fernando'nun sesi ile arkasını döndü.

''Burada bekliyim ben, acele et, bilirsin, beklemeyi pek sevmem..''

"Ah Tabi siz erkekler bekleseniz ölürsünüz. Hemen gelirim."

Andrea gülümseyerek binaya girdi ama erken geleceğinden emin değildi. Fifty fifty dedi içinden. Dediğine güldü. Hangi insan erken giyinebilir ki? diye düşündü. Fernandoyu bekletmek istemiyordu da fakat dolabında bir sürü kıyafet vardı ve seçim zordu. Aslında Fernando'yu sinir etmek de eğlenceli olabilirdi ama Yiğeni Eric kadar eğlenceli olamazdı herhalde. Eric'i sinir etmek büyük bir mutluluk duymasına neden oluyordu her zaman. Fernando'yu sinir ettiğini hatırlamıyordu. Zaten Andrea'nın doğal hali sinirilendirirdi insanı.

Alexandréa - 3 şöhret puanı 15 dolar
Fernando - 20 şöhret puanı 4 dolar