Bağımlılık krizi.

Kişiler: Ovnérta Quisquan, Manuéla Ria Osané
Şahıs: III. Tekil.



Ovnérta'nın mesajı üzerine evden apar topar çıkmıştı Ria. Ne üstündekilere bakmış ne de saçına tarak atmıştı. Halbu ki bunu her zaman mutlaka yapardı. Görünüşü önemliydi onun için. Fakat arkadaşı tabiki de daha önemliydi. Evinin mermer gri merdivenlerini umursamaz, birşeyler düşünür vaziyette hızlı adımlarla indi. Aklından tek geçen Ovn'a nasıl yardım edebileceğiydi. O gün "Senin için stok bile yaparım" cümlesi ona ne kadar saçma gelse de şimdi kafasını taşlara vurmak istiyordu. En yakın arkadaşı için bir tozu bile yoktu.
Cep telefonunu çıkardı ve mobil haritayı açtı. Ovnérta'nın spor salonunda olduğunu bulduğunda arabanın yanına gelmişti. Okul yakındı evlerine ama böyle bir durumda karşı eve bile arabayla gidebilirdi. Arabanın kapısını sağ eliyle zorladı fakat daha sonra aklına anahtarı odasında unuttuğu geldi. Sinirleri tepesine çıkmıştı.
Eve tekrar girdiğinde annesi garip bir şekilde bakıyordu. Buna rağmen birşey demedi; çünkü Ria telaşlı olduğu zamanlar bir o kadar da sinirli olurdu. Bu yüzden karışmamak en iyisiydi. Odasına çıkıp anahtarı aldıktan sonra, merdivenleri az öncekinden daha hızlı bir şekilde indi. Annesinin bakışlarını üstünde hisseden Ria;
xLanet olsun anne! Bana öyle bakma.
Annesi telaşından nasibini almıştı. Hem de hiç bir şey söylemediği halde. Ria resmen burnundan soluyordu. Nasıl yardım edeceğini de bilmiyordu. Ne olursa olsun gitmeliydi ama. Arabaya tekrar vardığında hızlı bir şekilde direksiyon koltuğuna yerleşti ve titreyen elleriyle anahtarı kontağa takıp arabayı -nihayet- çalıştırdı.
Okula giderken aklında binbir soru kalıbı taklalar atıyordu. Ovn'a nasıl yardı edebilirdi? Kimde hap vardır ki ondan başka. Daha önce hiç birinin hap kullandığına dair haber almamıştı. Gossip Girl bile bilmiyorsa o nasıl bilebilirdi ki.
Okula vardığında güvenlik görevlisine kartını uzattı ve tabana kuvvet spor salonuna doğru koştu. Spor salonunun ter kokan havasından her zaman nefret etmiştir. Spor salonundan içeri girdiğinde yine yüzünü buruşturdu. Soyunma odasından içeri girdiğinde öylece kalakaldı. Ovn gerçekten perişandı. Sarı saçları alnına, ensesine yapışmıştı. İnanılmaz derecede titriyordu. Gözaltı torbaları Ovn'un telefonundan bile daha mordu. İstemsiz olarak gözyaşları aktı. Fakat kendine hakim olmalıydı. Eğer o güçlü olursa Ovn'a daha kolay yardım edebilirdi. Yavaşça Ovn'un yanına eğildi ve titreyen ellerinden tuttu;
xOvn? Konuşabilecek durumda mısın? Senin için ne yapabilirm?

Natali'ye resmi verdikten sonra spor salonuna doğru ilerledi Ovnérta. Biraz antreman için üzerini değiştirecekti. Dolabına doğru ilerlerken ellerinin titrediğini fark etti ama fazla önemsemedi. Dolabını açtı ve içerideki kıyafetlerini çıkardı. Dolabının kapak kısmındaki aynaya baktığında gözaltlarının hafif morlaştığını gördü. Bir uyarı gibiydi Ovnérta'ya bu. Hemen dolabında bulunan pudrasını aldı ve aynanın karşısında suratına ve gözaltlarına bunu sürmeye başladı. Ardından üzerini çıkarmaya başladı. İlk önce kırmızı t-shirtünü çıkardı ve ardından taytını. Üzerine spor eşofmanlarını geçirdikten sonra kıyafetlerini katlayıp eşya dolabına koydu. Dolaptan mor telefonunu aldı ve dolabını kuvvetli bir sesle kapattı. Spor salonuna doğru ilerledi.

Spor salonunun kapısını açtığında hemen sağ tarafta yerde basket topunu gördü ve eğilerek topu eline aldı. Karşı potaya ilerleyene kadar birkaç kez sektirdi topu ve potaya attı. Basket! Top potadan girmişti. Düşen topu tekrar eline aldı ve tekrar sektirmeye başladı. Aynı şeyi defalarca yaptı. Bir süre sonra ellerinin uyuşması ile durdu. Elleri kasılıyor ve asla durduramayacağı şekilde kasılıyordular. Aynı şekilde vücudu da kasılmaya başladığında hemen salonun kenarında ki seyirci bölümüne doğru vücudunu sürükledi. İlk kattaki koltuğa oturdu ve eşofmanın cebinden telefonunu çıkardı. Ellerinin kasılması geçmişti ama şimdi kasılan vücuduydu. Ve feci şekilde ter döküyordu. Eroine ihtiyacı vardı. Eğer eroin çekmez ise kriz geçirip ölebilirdi bile. Bunun için birinden yardım istemeliydi. Aklına ilk gelen tabii ki R olmuştu. Onun bağımlı olduğunu bilen tek insan... Onu ararsa konuşamazdı. Sesinin şuan da çok titrek ve kısık çıkma olasılığı vardı. Mesaj atacaktı ona. Tuşlara titreyen elleri ile zar zor basıyordu Ovnérta.

"R, buluşmamız lazım. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum." Mesaj gönderilmişti R'a. Şimdi tek yapması burda kriz geçirirken R'ı beklemek olacaktı. Saçları sırıksıklam olmuştu ter nedeni ile. Rengi bile değişmişti ıslak göründüğü için. Boynuna ve yüzünün belirli bölgelerine yapışmıştı. Ayrıca elleri de titriyordu. Vücudu ani kasılmalar yaşıyor, ardından gevşiyordu.

Burada duramazdı. Spor salonu genelde bu saatlerde öğrenci kaynamış olurdu. Veya birazdan buraya akın ederlerdi. Bunun için zorlukla da olsa kendini soyunma odasına atmalıydı. Dengesini zor sağlayarak ayağa kalktı ve biraz önce olacaklardan habersiz buraya gelmeden önce durduğu yere, soyunma odasına doğru ilerledi. Orada bekleyecekti R'ı. Bugün spor yapacağını bildiği için R hemen ya spor salonuna ya da soyunma odasına gelecekti zaten. Kafasını yere doğru eğdi. Yüzündeki terler yere damlıyordu. Teker teker...

Kapı hızlıca açıldı. Kafasını kaldırıp baktığında bu kişinin R olduğunu gördü. Ovnérta'nın vücudunun titreyişine baktı ilk önce, ardından gözlerinin gözaltlarında gezdirdi. Ovnérta aynaya bakmasa bile gözaltlarının en sevdiği koyu renk mor olduğunu biliyordu. Ovnérta'yı izleyen R'ın gözlerinden bir iki damla yaş süzüldü. Sonra omzunu dikleştirdi. Ovnérta'ya yardım etmek için güçlü olması gerektiğini düşünmüş olmalıydı. Daha sonra hızla Ovnérta'nın yanına geldi. Tirtir titreyen ellerinden tuttu.

"Ovn? Konuşabilecek durumda mısın? Senin için ne yapabilirim?" Bu sözlerinin üzerine sağ elinin altından duran mor telefonunu R'a uzatmaya çalıştı Ovnérta. Ama telefon elinden kayarak yere düştü. R, eğilerek telefonu yerden eline aldı. Ovnérta titrek bir sesle ne yapması gerektiğini söylemeye çalıştı R'a.

"Chelsea'ya hap getirmesi için mesaj çeker mis..." Sesi gitgide kısılmıştı. Ve kimsenin duyamayacağı bir mırıltıya dönüşmüştü. R hemen telefonun tuşlarına gömüldü. Ovnérta ise iki elini oturduğu sandalyeye yasladı ve daha fazla ayakta durabilmek için sandalyeden destek aldı. Bu hâlde daha fazla nasıl ayakta durabileceğini merak ediyordu.

Ovn'un solgun yüzü, her an ölecekmiş gibi durması Ria'yı daha da bir telaşlandırmaya başlamıştı. Ovn'un hızlı nefes alıp-verişi Ria'nın da nefes alışını etkilemiş, onunkini de düzensiz bir şekilde hızlandırmıştı. Bir kez daha sakin olması gerektiğini hatırlattı kendine sessizce. Titreyen ellerini bir kez daha Ovn'un ıslak alnına götürdü ve yapışmış olan saçlarını geriye doğru itti. O sırada Ovn'un yazvaşça ağzını açtığını farketti. Bir şeyler diyeceketi. Fakat bulunduğu durumdan dolayı net bir şekilde konulamayacağını anlayan Ria dikkatini tamamen Ovn'a verdi ve ağzından çıkacak tek kelime için beklemeye başladı.
"Chelsea'ya hap getirmesi için mesaj çeker mis..." biraz kesik de olsa ne dediği anlaşılıyordu dikkatli dinleyince. O sırada Ovn telefonunu Ria'ya uzatmaya yeltendi; fakat telefon titreyen elleri arasından kaydı, yere düştü. Ria saçlarını geriye itti. Yapması gereken basitti. Chelsea'nin numarasını bulup arayacaktı. Telefonu yerden alıp iki eliyle sımsıkı tuttu telefonu. Rehberden Chelsea denen kızın numarasını buldutan sonra oldukça hızlı şekilde tuşlara basarak mesaj çekti.
"Acil hap getir lütfen. Ben Ri. Ovn çok kötü. Soyunma odasına bekliyoruz seni." Mesajının net olup olmadığını anlamak için bir kez baştan sona okudu. Eğer Chelsea kıt değilse anlaması lazımdı. Büyük ihtimalle bu kız Ovn'un hapçı arkadaşlarından biriydi.
Mesajı çektikten sonra bakışlarını tekrar Ovn'a çevirdi. Tamam tatlım çektim mesajı. Sakin ol, sakın pes etme. İhtiyacın olan şey birazdan burada olacak. Hala titriyordu ve alnındaki ter daha da çok birikmişti. Az önceki ısaklık şimdi dere misali yere damlıyordu. Tanrım! Bu kız bir an önce gelmeliydi. Ovn'un hayatı onun ellerindeydi.

Chels bağırmaktan bir hal olmuştu. Arwin'i son kez kovulmakla tehtit ettiğinde hız limitini çoktan aşmışlardı. "Cezayı öderim! Gazla!" diye bağırdı son kez ve çantasını kontrol etti. Evet hap vardı. Neyseki çantasının gizli bölmesinde hep bulunurdu. Sonunda okula geldiklerinde şoförüne "Burda bekle!" diyerek arabadan çıktı. Koşarak spot salonuna gitti. Beklediğindende kötüydü Own. Hemen çantasını açtı ve hapları avcuna aldı. Own titreyen elleriyle yakaladı birini. Chels çantasından bir şişe su çıkardı ve uzattı. Own hapları ardı ardına yutuyordu. Bazen 2 tane birden. "Yavaş ol. Boğazına takılacak!" dedi Chels izlerken. O kadar kötü görünüyordu ki Own. Neyseki hapa o başlatmamıştı. O zaman vicdan azabından ölürdü herhalde. Hayatını kurtarıyor gibi görünsede hayatını karartıyordu o haplar. Acilen rehabilitasyon merkezine kaldırılmalıydı. Ama bunu söyleyemezdi ona. Hele şu an kesinlikle söyleyemezdi..

R mesajı attığında Ovn'un midesi bulanmaya başlamıştı. Ama R'a hiç birşey belli etmemesi gerekiyordu. Çünkü şuanda zaten yeterince berbat olmuştu Ovn'u böyle görünce... R mesajı attıktan sonra telefonu bıraktı ve tekrar Ovnérta'ya döndü.

"Tamam tatlım çektim mesajı. Sakin ol, sakın pes etme. İhtiyacın olan şey birazdan burada olacak." Dediğinde Ovnérta kendini zor tutuyordu. Biraz daha gelmez ise şuracığa düşüp can çekişebilirdi bile. Titreyen ellerini midesine bastırdı. Artık vücudunun da titrediğini hissedebiliyordu. Midesinden çektiği ellerini iki koluna sardı. Kollarını sıkıyordu. Kollarının delinmesine şahit oluyordu. Ve iki şahit daha vardı, acı ve kan. Kolları tırnaklarını geçirmesi ile kanamaya başlıyordu ve acıyla inliyordu. Ama tüm acıları birazdan Chelsea geldiğinde dinecekti. Aniden kapı açıldı. Ve karşısında Chelsea vardı. Ellerini çantasına daldırdı ve içinden hapları çıkararak Ovnérta'ya uzattı. Titrek, güçsüz elleriyle Chelsea'nın elindeki hapları almaya uzandı. Vücudu bir kez tekledi. Kalkmak istediğinde olmuştu bu. Bunun için oturduğu yerden Chelsea'nın elinden hapları birer ikişer alıyor ve hepsini sanki çok güzel yemeklermiş gibi midesine indiriyordu. Haplar beynini ele geçirmeye başladığında Chelsea'nın sesi sessiz bir şekilde yankılandı beyninde...

"Yavaş ol. Boğazına takılacak!" Chelsea'nın elindeki haplar bittiğinde Ovnérta vücudunun bu sefer kendine geleceği için kasılmalara başladığını hissediyordu. Bunun için oturduğu sandalyenin kenarlarına kenetledi ellerini. Kendini zorlaması nedeniyle inliyordu. Bir kaç dakika böyle olduktan sonra gözlerini sımsıkı yumdu ve yavaş yavaş kendine gelebilmenin mutluluğu ile başı eğik bir şekilde gülümsedi. R ve Chelsea görmüyordu onun bu gülüşünü...

Ria elleriyle Ovn'un saçlarını düzeltirken kapı açıldı ve içeri sessizce Chelsea süzüldü. Diğerleri kadar telaşlıydı o da. Buraya Ria gibi koşturarak geldiği belliydi. Nefes nefese kalmıştı. Hemen Ovn'un yanına çöktü ve elini çantasına daldırıp hapları avcuna aldı. Ovn hiç tereddüt etmeden, ondan beklenmeyen bir çabuklukla Chelsea'nin avucundan aldı ve ağzına doldurdu. "Yavaş ol. Boğazına takılacak!" dedi Chelsea.
Haplar ilginç bir hızla etkisini gösterdi ve Ovn'un terlemesini durdurdu. Alnı şimdi eskisi gibi ıslak değildi. Saçları da kurtulmuştu alnına mahkum olmaktan. Yine tam olarak zinde değildi; fakat daha iyi gözüküyordu. Ria'nın anladığı kadarıyla ölüm tehlikesini atlatmıştı. Ovn oturduğu sandalyenin kollarından destek alarak doğrulmaya çalıştı. Fakat vücudu kasılmış gibi buna izin vermiyordu. Bir kaç dakikaya düzelmesini umuyordu Ria.
Kesinlikle bu konu hakkında biraz bilgi sahibi olması lazımdı. Hemde çantasında Ovn için bir kaç hap bulundurmalıydı. Fakat nerden, kimden bulunur bilmiyordu ki. Bu olayı atlattıktan sonra Chelsea'den bu konuda ona yardımcı olmasını isteyecekti. Emindi ki Chelsea de hiç tereddüt etmeden yardım edecekti ona. Çünkü her ne kadar ikisi tanışmasalarda burada söz konusu olan kendisi değil Ovn'du. Onu bu halde görmek Ria'yı da üzüyordu. Az önceki manzara gözünün önünden gitmiyordu bir türlü. Ovn resmen eriyordu az önce. Arkadaşının göz göre göre erimesine izin veremezdi elbette.

R'ın yanında yaşanan bu olay nedeniyle kesinlikle tedbir almak isteyecekti R. Ama onun çantasında birkaç hap ile yakalanması olayını göze alamazdı Ovnérta. Son bir yıldır içiyordu ve o bile yanında bulundurmuyordu. Hele Gossip Girl'e yakalanırsa asıl o zaman kriz geçirirdi Ovnérta. Arkadaşına bunların olmasını istemezdi. Bunun için Chelsea ile konuşacaktı. R hapı tek bulacağı yerin Chels olduğunu güşündüğü için ondan isteyecektı ve Ovnérta buna izin vermeyecekti. Kesin bir söz alacaktı Chelsea'dan. İkisinin de onu izlediklerini göründe donuk, yorgun ve bitkin gözlerini devirdi kızlara Ovn.

"Hadi ama, biraz aksiyon oldu sizin içinde..." Dedikten sonra pişman olmuştu. Dudaklarını büktü. Arkadaşını üzmesi kötü bir aksiyondu herhalde.

"Yani R, öyle demek istemedim. Kötü birşeydi evet ama..." Ne diyeceğini bilemediği için çenesini kapalı tutması gerektiğini düşündü. "Öyle..." dedi son bir kere ve sustu. Şimdi gözlerini devirerej bakma sırası R'daydı. Öyle kötü bakıyordu ki ama bir yandan da şevkat vardı bakışlarında. Bunlar yaşandığı için kızgın ve olanlar arkaşı Ovnérta'ya olduğu için üzgün bakıyordu bu bir çift gözler.

Hemen üzerindeki teri atmalıydı Ovnérta. Eğer biri onu böyle görürse kimbilir neler düşünürdü onun hakkında! Ovn bunu düşünmek bile istemiyordu. Bunun için hemen kıyafet dolbına doğru yeltendi. Bir anki sarsılma ile durdu ve tekrar dolaba doğru gitti. İçinden giyeceklerini aldı. Bir duş alması gerektiğini düşünüyordu. Hemde acil.

Chelsea üzgündü. Own gittikçe dahada bağımlı hale geliyordu. Ama onun için yapabileceği hiç ama hiçbir şey yoktu. En azından onu bu batağa kendi bulaştırmamıştı. Neden herkes Chels gibi az kullanmakla yetinemiyordu? Ablasının tedavisinden çok şey öğrenmişti Chels. Own duş almaya gidiyordu. O kadar ter içindeydi ki kimse onu görmemeliydi. Yedekte tutması için biraz hap verip vermemeyi düşündü önce ama sonra vazgeçti. Chels yüzünden yakalanırlarsa vicdan azabından ölürdü kesin. Daha sonra Own'la mutlaka konuşacaktı, en azından azaltması için. "Krizlerin ne zaman geleceği belli olmaz Own. Herkesin içindede olabilirdi bu. Burada olmuş olması mucize. Ama.." şimdi sırası değildi. Başka zaman konuşacaktı onunla. Cümlesini tamamlamadan okuldan çıktı. Arwin arabadaydı. "Eve gidiyoruz." dedi ve o an heyecan birden geldi. Ya yakalansaydı? Odada bir kız daha vardı. O, o güvenilir miydş? Ah, Own'la konuşmalıydı. Araba durana kadar korkudan titredi ama sonra sakinleşti. Hiçbir şey olmamıştı işte. Her şeyi sonra düşünecekti.

Rp burada sona ermiştir.