Çarpışma

Andrea dalgın dalgın yürüyordu. Herşeyi gözden geçirme vardı gene aklında. Birden hızla biri çarptı Andrea'ya. Düşmemişti ama sarsılmıştı. Kıza bir baktı. İkinci sınıftı. Çünkü birkaç derste beraberdiler. Kendisinden küçük olduğu kesindi çünkü on sekiz yaşındaki tek ikinci sınıf Alexandréa idi.

"Sen kendini ne sanıyorsun? Dikkat etsene!"

Biraz yüksek sesle kıza çıkıştı. Kız da ona çıkışacağa benziyordu ama galip gelen kesin Andrea olurdu. Çünkü oradan geçen bir çok kişi hakkında kötü anılar biliyordu ve her an gossip girl'e yetiştirebilirdi. Bu kişiler bundan çok korktuğundan ona yardım ederlerdi.

Okul çıkışıydı.Effy dalgın bir biçimde yürüyordu.Çünkü aklında düşünceler dolanıp duruyordu.Ailesini yeni bulmuştu.Bu onun için kötü mü,iyi mi olacak zaman gösterecekti.Kafası patlayacak gibi hissediyordu.Hemen birşeyler içmeli kafayı bulmalıydı.Her zamanki gibi diye düşünmekten kendini alıkoyamadı.Birden hızla birine çarptı.Karşısındaki kız düşmemiş ama sarsılmıştı anlaşılan.

Sen kendini ne sanıyorsun? Dikkat etsene!"

Kız yüksek sesle Effy'ye çıkıştı.Effy bu kızı tanıdığını fark etti.Ailesi ile ilgili araştırma yaparken bu kızın hakkındada bilgi edinmişti.İsmi Alexandréa olmalıydı.Effy sinsice bir gülümseme takınarak kıza baktı ve elini uzattı.

Üzgünüm!Alexandréa.Kendimi tanıtayım.Ben Effy Lewis.Seninle yeğen oluyoruz.

"Üzgünüm!Alexandréa.Kendimi tanıtayım.Ben Effy Lewis.Seninle yeğen oluyoruz."

Kız sinsice gülümseyerek söylemişti bunları. Eirc'in kardeşi miydi? Ah hiç tahmni etmezdim. Umarım Eric kadar sinir değildir diye geçirdi içinden Andrea. Kendisine uzanan eli sıktı.

"Merhaba. Yeğen ha... Eric'in kardeşi yoktu diye biliyorum."

Andrea ilk defa biriyle tanışırken onunla iyi anlaşacağını düşünmüştü. İlk kötü bir şey yaşasalarda... Kız siyah saçlıydı. Siyah rengini severdi Andrea. Kıza ne diyeceğini bilemiyordu. Zaten neden sinsi sinsi gülümsediğinide anlamış değildi Andrea. Şimdiden karmaşıklıklar başlamıştı. Kim bilir kızı tanıdıkça neler öğrenecekti?

Effy Alexandréa ile iyi anlaçmak istiyordu.Çünkü ailesinden biriyle arasının iyi olması hiç fena olmazdı.Üstelik iyi bir kıza benziyordu.Sarı saçlarıyla gözleri mutheşem bir uyum sağlamış.Yüzünün biçmine uymuşlardı.Kız elini uzatıp Effy'nin elini sıktı.

"Merhaba. Yeğen ha... Eric'in kardeşi yoktu diye biliyorum."

Effy onunda gerçekleri bilmediğini anladığında şaşırmamıştı."O gerzek baba bozuntusu kime senden bahsetti ki" diye düşündü.İç sesini bastırarak kıza bu sefer gerçekten gülümsedi.

"Merak etme herkez öyle biliyordu ya zaten ben doğar doğmaz beni bir yetimhaneye vermişler.Şimdi o baba bozuntusunun kıçına tekmeyi basma sırası bende.Ayrıca senle iyi anlaşacağız gibi duruyor.Seni sevdim"

Effy gerçekten bu kızı sevmişti.Ve söylediklerinde ciddiydi.Yıllarını göbeğini büyüterek babayım diye geçinen herifin boynuna atlamak için harcamamıştı.O adamı gerçekten mahvedecekti.Ayrıca Alexandréa ile aralarının iyi olmasını istiyordu.

"Merak etme herkez öyle biliyordu ya zaten ben doğar doğmaz beni bir yetimhaneye vermişler.Şimdi o baba bozuntusunun kıçına tekmeyi basma sırası bende.Ayrıca senle iyi anlaşacağız gibi duruyor.Seni sevdim"

Andrea kızın içten sözlerini sevmişti. Zaten o adamı oldu olası sevmemişri Andrea. Eric'in teyzesine çekmediğini o adama çektiği için böyle kuduz ölduğunu söyleyip dururdu annesine. Anneside yapma kızım deme öyle diye şeyler derdi

"Bende seni sevdim. Bir ara buluşuruz. Telefonunu verde telefonumu kaydediyim. Konuşuruz Effy. "

Andrea Effy'nin uzattığı telefona numarısını yazıp kaydetti. Telefonu Effy'e uzattı.

"Al bakalım." dedi sevecen bir sesle. Bu ses tonunu çok nadir kullanırdı. Kıza kendii yakın bulmuştu. Bazı dedikodularda Effy adını sürtük yolundaki yeni aday olarak duymuştu ama Soyadını hiç duymamıştı. Keşke daha önce duysaydı. O zaman önceden tanışabilirlerdi. Eminim o da Eric'i seviyordu ama Andrea gibi onunla uğraşmaktan zevk duyduğunu sanmıyordu.

"Eee Eric ile aranız nasıl?"

Kız samimi bir tavırla gülümseyedi.Effy onu kendine yakın bulmuştu.

"Bende seni sevdim. Bir ara buluşuruz. Telefonunu verde telefonumu kaydediyim. Konuşuruz Effy. "

Effy telefonunu kıza uzattı.Numarasını yazarakTelefonu Effy'e uzattı.

"Al bakalım." dedi sevecen bir sesle.Effy sesinin bu kadr sevecen olmasına sevinmişti.Effy onun ismini dedikodularda duyuyordu.Ama kız onun ismini yeni duymuş olamazdı.Effy gerçek bir sürtüktü.

"Eee Eric ile aranız nasıl?"

Effy bu soruyo dürüst bir biçimde cevap verecekti çünkü Alexandréa ile aralarında sırlar olmasını istemiyordu.Onla yakın olmak istiyordu.

"Eric'i sevdim yani şuanlık için çok yakın olmasakta sonuçta onun bir suçu yok değil mi üstelik iyi bir çocuğa benziyor hakkında çok şey bilmiyorum"

Aslında Eric'i gerçekten yakından tanımak isterdi.Ne de olsa onlar kardeşti.Sözleri bitince gülmseyerek kıza baktı.

"Eric'i sevdim yani şuanlık için çok yakın olmasakta sonuçta onun bir suçu yok değil mi üstelik iyi bir çocuğa benziyor hakkında çok şey bilmiyorum"

Bilmesende olur diye geçirdi içinden Andrea. İyi bir çocuk mu? Ah bu kızın öğreneceği çok şey vardı. Eric'in kızları parmağında oynattığını duysa ne olurdu? Ah bir şey olmazdı ne de olsa Effy bir sürtüktü onun için sorun yoktu herhalde.

"Ah bende severim ama fazla yakınlaşma. Seninle oynayabilir. Tabii kızkardeşine karşı nasıl davranıyor bilemem de... Birde onu sinir etmek mükemmel bir mutluluk veriyor insana."

Sonunda büyük bir kahkaha attı Andrea. Yavaş yavaş ilerlemeye başlamıştı uzun koridorda. Effy'de onun yanından geliyordu. Bu kız Eric denen şapşal hakkında hiç bir şey bilmiyordu. Öğreneceği çok şey vardı. İlk önce ondan küçük olduğunu göstermemesi gerekirdi. Eric dalga geçerdi. Aman neyse o öğrenirdi ne de olsa eninde sonunda konuşmaya gerek yoktu. Şimdilik...

Andrea Effy'nin söylediklerine şaşırmış gözüküyordu.Neden acaba? diye düşünmeden edemedi.

"Ah bende severim ama fazla yakınlaşma. Seninle oynayabilir. Tabii kızkardeşine karşı nasıl davranıyor bilemem de... Birde onu sinir etmek mükemmel bir mutluluk veriyor insana."

Effy bu sözler üzerine öğreneceği çok şey olduğunu fark etti.Eric ile ilgili çok şey bilmiyordu.Onunla takılma fırsatı hiç olmamıştı.Üstelik seninle oynayabilir lafı gerçekten ilginçti ne yani bu çocuk kardeşinide mi asılırdı.Daha doğrusu kardeşleri demeliydi öyle bir babası olduğundan 40 tane üvey kardeşi olmalıydı.Effy Eric meselesinden sıkılmıştı.

Eric'i boşvermeye ne dersin bana biraz kendinden bahset seni tanımayı isterim.

Ailesi hakkında ne kadar çok şey bilirse onun için geçmişteki boşlukları kapatmak daha rahat oluyordu.Gözlerini karşıya dikmiş geçmiş şeyleri hatırlayıp duruyordu.Boşversene aptal hiçbiri seni istemedi! işte yine iç seslerini susturamıyordu.Göğüs geçirerek Andrea'yı dinlemeye koyuldu.

"Eric'i boşvermeye ne dersin bana biraz kendinden bahset seni tanımayı isterim."

Andrea Effy'nin ailesini hatırlamak istemediğini anlamıştı. Kendinden nasıl bahsedebilirdi ki? Beni sürtük olarak bilseler de aslında hala bakireyim mi diyecekti. Bunu demiyecekti. Kafasında toplamaya çalıştığı düşünceleri hep başka yönlere kayıyordu.

"Hmm aslına bakarsan pekde anlatılacak tarafım yok. Sürtüklük sonradan bulaşmış bir hastalık diyebilriz. Felan filan falan... Çok anlattım. "

Andrea konuşurken gülümsüyordu. Effy'nin tepkisini ölçmeye çalışıyordu. Daha da anlat dememesi için içinden tanrıya dua bile göndermişti o kısacık sürede.

"Eee sende anlat bakalım."

Andrea kafası karışmış bir biçimde gülümseyerek Effy'ye baktı.

"Hmm aslına bakarsan pekde anlatılacak tarafım yok. Sürtüklük sonradan bulaşmış bir hastalık diyebilriz. Felan filan falan... Çok anlattım. "

Konuşurken gülümsesede anlatmaktan kaçındığı şeyler olduğunu hissetti birden Effy.Konuşmak istemediği bişeyler var! alarmları çalıyordu.

"Eee sende anlat bakalım."


Effy Andrea'nın üstüne daha çok gitmek istemedi.

"Ne anlatabilirim ki!Kaç yaşıma kadar yetimhanedeydim.
1 yıl boyunca ailemi araştırıp durdum.Zaten burda yaşıyordum ama ailemin bu kadar yakın olacağını hiç tahmin etmemiştim.Bazen neye değdi diye düşünüyorum.Beni istemeyen bir aile için bu kadar çaba harcamam bazen hata gibi geliyor.Ama bunları sadece ölmeden önce o herifin karşısına geçip "Cehenneme git!" demek için yaptım ve inan bana bunu yapıcam."

Effy bu konuda ciddiydi.O lanet herif geberirken karşına geçip bunu diyecekti.Aile meselelerini konuşmak canını sıkmıştı.Kafayı bulmaya ihtiyacı vardı.İç seslerini bu şekilde bastırıyordu.

Neyse artık gitmeye nedersin okul ortamından sıkıldım,sonra görüşürüz.

Andrea'da ona katıldı ve birlikte okuldan çıktılar.

Andrea - 1 şöhret puanı 5 dolar
Effy - 5 şöhret puanı 1 dolar