Farklı Bir Güne Başlangıç

Kişiler: Ben ve isteyen herkes...
Anlatım: 3.Tekil

-------------------------------------------------------------------


Sıradan bir güne daha uyandı Andres. Üzerindeki ince örtüyü hoyratça yataktan aşağı fırlattı ve eklemleri elverdiğince gerinerek vücudunu açtı. Yerinden çevik bir hareketle kalktı ve her zamanki gibi güne koridorun tavanına asılı barda barfiks çekerek başladı. İyice terlediğinde ve yorulduğunda, üzerindekileri çıkarıp bir kenara fırlattı, soğuk bir duş aldı. Saçlarını kurutmadı, zaten kısaydılar ve hava da yeterince sıcaktı. Mutfağa doğru ilerledi. Dolaptan aldığı portakalları makineden sıktı ve makinenin haznesinde biriken portakal suyunu, bir bardağa doldurmaya gerek duymadan, barbarca içti. Acıkmıştı aslında, lakin mutfakta pek iyi değildi, hatta felaketti. Yumurta kırmayı bile zar zor beceriyordu. Zengin aile yaşantısına ve tonlarca hizmetçiye alışkın olduğu için, hiç mutfağa girmeye ihtiyaç duymamıştı önceden. Ama şimdi anne ve babasının ayrılığına bir tepki olarak, iki senedir burada yalnız yaşıyordu. Eve arada bir temizlik şirketinden görevliler çağırdığından hijyen konusunda bir problemi yoktu. Lakin yemek için sürekli dışarıya çıkmak zorunda kalıyordu. Mutfakta hem yeteneksizdi, hem de kendine bir sandviç bile hazırlamaya üşeniyordu.

Duşunu aldıktan sonra deodorantını sürdü ve dolabına doğru ilerledi. Vazgeçemediği geniş boxerlarından birini giydi, üstüne de beyaz bir capri pantolon geçirdi. Yine aynı şekilde beyaz, V yakalı, düğmeleri göğsüne kadar inen ince bir t-shirt geçirdi üstüne. Büyük camlı Prada gözlüklerini de taktıktan sonra , kapının kenarındaki anahtarlarını cebine attı, kapıyı çekip çıktı.

Nereye gideceğine evden çıkarken karar vermemişti, bu işi genelde Corvette’ine bindiğinde yapardı. Arabasının kilidini açtı ve içeri atladı. Sürücü koltuğuna oturunca yüzüne bir gülümseme yayıldı. Kesinlikle evinden, yatağından, bir kızın koynundan daha rahattı burası. Kontaktaki anahtarı çevirdi ve motoru çalıştırdı. Motorun sesi bile huzur veriyordu doğrusu. Hafifçe gaza basıp park ettiği yerden çıktı, sahili gören bir yoldan gidecekti, bunalmıştı.

Önce gidip bir şeyler yemeyi, sonra tekrar eve dönmeyi planladı. Lakin daha sonra bütün günü evde tek başına geçirmenin sıkıcı olacağını düşündü. O sırada arabanın arkasındaki bir çanta gözüne takıldı. Geçen gün kulüpte yaptığı antrenmandan kalma eşyaları oradaydı. Kondisyon çalışmalarında havuza da girerlerdi, bu yüzden içinde temiz bir deniz şortu olduğundan emindi. Hemen direksiyonu kırarak, 92nd Street’e saptı. Biraz yüzmek, biraz da çapkınlık iyi gelebilirdi.

Siyah Corvette’ini uygun bir yere park ettikten sonra çantasını alıp plaja doğru ilerledi. Tahmin ettiği gibi çantasında temiz bir deniz şortu ve havlusu vardı. Bir kabinde mayosunu giydikten sonra denize yakın, boş bir şezlonga uzandı. Egoistçe şişkin abdominallerine bakıyordu. Yıllarını futbola verdiğinden, vücudu çoğu insandan kat kat daha atletik ve kaslıydı. Bu konuda kendini beğendiğini kabul ediyordu Fernando. Güneş gözlüklerini gözüne sabitledi, ve etrafta dolaşıp servis yapan garsondan en iyi alkollü kokteyli getirmesini istedi. Bugün farklı bir tat denemek, değişik bir gün yaşamak istiyordu…

Chels sıkıcı bir haftanın ardından yapılacak en iyi şeyin deniz-kum-güneş üçlüsünü kucaklamak olduğuna karar vermişti. Yeni aldığı siyah-beyaz damalı bikinisini ve aynı desen plaj çantasını kapıp evden çıktı. Telefonunu bilerek yanına almamıştı. Tanıdık kimseyle uğraşmayacaktı bugün. Evden çıkmadan Dora'dan abone olduğu tüm dergilerin aylık sayılarını istedi. Arabaya bindi ve şofore "92nd Street Arwin" dedi. Üstü açık arabayı seçmişti bugün. Yaz imajına iyi giderdi.
Dora dergileri getirdi ve Chels hepsini çantasına doldurdu. Son kontrollerini yaptı. Güneş gözlüğü, evet. Dergiler, evet. Suya dayanıklı kapatıcı, evet. Tamamdır! Artık güzel bir gün geçirmek için yola çıkabilirdi. Yolda bir tane milkshake almayıda ihmal etmedi elbette.
Arwin arabayı park ettiğinde gözlüklerini taktı. "Bu parayı al ve bir taksi tutup eve dön." dedi şoförüne. "Ne zaman dönerim belli olmaz. Telefonumu almadım." Arwin başıyla onayladı ve bir taksiye el salladı. Chels nemli yaz havasını ciğerlerine doldurdu ve denize yakın şezlonglardan birine havlusunu serdi. Gözleri garsonlara ve kokeyllere takılmıştı ama önce milkshake'ini bitirecekti. Gözlüğünü biraz aşağıya indirdi ve etrafına bakmaya başladı. Sıkıcı bir gün yaşamaya niyeti yoktu. Göz göze geldiği herkese hafifçe gülümsüyor bir yandanda Vogue okuyordu.

Güneşin kavurduğu bedenini havluyla sardı Ovnérta. Bu kadar yüzme onun için yeterliydi şimdilik. Hemen şezlongun üzerinden güneş kremine uzandı. Vücuduna kremi sürmeye başladığında teninin sudan ne kadar yumuşadığını hissediyordu. Şezlongun üzerinde bulunan eşyalarını düzeltti ve azıcık güneşlenmek için ayağındaki terlikleri çıkararak şezlonga uzandı. İleride bir genç yanında duran kızın dikkatini çekmek için sudan çıkmış hâlde saçlarını savuruyordu. Bu çocuğu bir yerlerden tanıyordu. Saint Jude'den olmalıydı. Bunun pekte önemli olmadığının kanısına vardığında tekrar uzandı. Bu sefer gözlerine güneş gözlüklerini taktı. Aklına en yakın arkadaşı R geldi. Burada tek başına uzanmaktansa R ile güzel bir vakit geçirmeyi tercih ettiğini düşündü. Ama R şuanda buraya gelemeyecek kadar meşgul olabilirdi. Hem birine gerçekleri açıkladıktan sonra Ovnérta'nın da biraz dinlenmeye ve huzura ihtiyacı vardı. Bunun için kimseyi ve kendini rahatsız etmeden uzanacak, deniz, kum ve güneşin tadını çıkaracaktı. Ama birşeyler onu dürtüyordu. Burada sadece uzanmak onun tarzında birşey olmasa gerekti. Biraz yaramazlık ve haraket lazımdı ortama. Biraz eğlence. Birşeyler eksikti. Müziksiz sahil mi olurdu? İşte eksik olan dans ve müzikti. Hemen arkasında bulunan bar gibi bölüme giderek müzik açılmasını istediğini belirtti. Bardaki kız kabul etti ve Ovnérta arkasını dönüp gülerek ilerlediğinde müzik son ses tüm sahili inletiyordu.

Çınlayan müziğin sesi ile müzipçe gülümsüyordu Ovnérta. Tekrar şezlonguna uzandığında biraz önce tanıdık gelen çocuk ayağına top atmıştı. Ve yanına gelip gülümseyerek Ovnérta'dan özür diledi.

"Kusura bakma, ayağım kaydı da, kazayla oldu..." Gözlüğünü çıkarıp çocuğa baktığında hiçte kazayla birşey yapmış havası görmedi. Daha çok bu olaya içten içe seviniyormuş gibi gözleri parıldıyordu. Oyun mu? Nasıl istersen... İşte eğlence geliyordu. İlk önce çocukla biraz ilgilenecek gibi yapacak ve sonra da onunla dalga geçip ondan uzaklaşacaktı. Süper bir fırsat geçmişti bütün sıkıntısını atmak için. Çocuğa en tatlı gülüşlerinden birini fırlattı.

"Keşke hep senin gibi yakışıklı gençler kaza yapsa..." diyerek sağ gözünü kırptı. Ve tekrar gülüşüyle beraber gözlüğünü gözüne geçirdi ve tekrar uzanmak için çocuğun oradan uzaklaşmasını bekledi. Bu sırada ayağının altında duran havluyu düzeltti. Çocuk ona gülümseyerek bakıyordu. Ahh, erkekler... Hep nefret etmişti Ovnérta erkeklerden. Hepsi her zaman yalancı ve şapşalın teki olmuştular onun için. Hep bir eğlence kaynağıydılar. Şuan karşısında duran da öyle. Ovnérta'nın eğlenip bir kenara fırlattığı çok kişi vardı. Hiçbir zaman birine bağlanamazdı çünkü. Kimi sevmeye çalışsa ondan hemen ayrılır kendi yoluna giderdi. Zaten şimdiye kadar hiçbir teklifi de kabul etmemişti. Bir erkek arkadaşının onun hapçı olduğunu öğrenmesi zaten felaket olurdu. Ne saçmalık ama! Özellikle bir erkek için. Saçma sapan durumlardan ibarettir herhalde.

"Keşke hep senin gibi yakışıklı gençler kaza yapsa..."

dedikten sonra davetkar bir biçimde göz kırpmıştı. Andres topu alırken, şöyle bir göz gezdirdi kızın üzerinde. Donuk sarı saçları, okyanus mavisi gözleri ve kıpkırmızı rujlu dudaklarıyla oldukça çekici görünüyordu. Elinden geldiğince kızın görünümü hakkındaki düşüncelerini belli etmemeye çalışarak hızla topu aldı ve tekrar plajda futbol oynayan arkadaşlarına katıldı.


Aradan beş dakika geçtikten sonra tekrar top ona geldiğinde, aynı şekilde topu yine kızın tam ayaklarına fırlattı. Dönüp yine oynadığı gençlerden özür dileyince, birkaç kişinin sinirli tepkisini duymamazlıktan geldi. Yine hızlı adımlarla kızın şezlongunun yanına doğru ilerledi ve bu kez gülümseyerek: 'Her dilediğin olur mu? Yoksa sadece bugün için mi geçerli?'
dedi imalı imalı. Bir kulağı kızdayken, eğilerek şezlongun altından topa doğru uzandı...

"Her dilediğin olur mu? Yoksa sadece bugün için mi geçerli?" Ovnérta tekrar imali bir bakış ile bir gülücük fırlattı karşısındaki yakışıklıya. Erkeklerle uğraşmaktan zevk aldığı için gülüşü gerçekti. Şuanda aynaya bakıyormuş gibi gözlerinde pırıltılar olduğunu görebiliyordu Ovnérta.

"Sanırım bugünlük şans senin için geçerli." Çocuk onu dinlerken bir yandan da şezlongun altındaki topu almak için eğilmişti. Ovnérta'da bu süre içinde uzandığı şezlongdan doğruldu ve gözlüklerini çıkararak başucuna koydu. Oturduğu yerde uzandığı havlusundan sıyrıldı. Gözleri plajda topu bekleyen gençlere doğru yöneldi. Hepsi sinirle ikisini izliyordu. Aralarında birkaç genç Ovnérta'ya muhtemeşem bir gülüş ile baksalarda onun bakışlarından umutsuzluk alıyorlardı.

"Sanırım arkadaşlarını kızdırıyorsun, topu sürekli buraya atarak." Güzel bir hamleydi Ovnérta için. Çocuğun ne yaptığını anladığını bilmesi bir avantaj olabilirdi bu eğlencede. Onları izleyen kişilere dönüp gülümsedi. Topu sinirle bekliyorlardı. Belki çocuk buradan topu vermeye gittiğinde onu kovabilirlerdi bile. Belki oyun bu sayede daha zevkli olabilirdi. Yani Ovnérta'nın oyunu.

Chels olduğu yerde öyle çok eğleniyordu ki.. Plajdaki yakışıklılardan biri, tam bir çocuk gibi, onu gördüğünde denize dalmış sonrada saçlarını sallamıştı. Chels çocuğa biraz kızgın biraz sevimli bir bakış atmakla yetindi. Biraz hareket iyi olabilirdi ama zaten bu çocuk - kesinlikle 'çocuk' değildi ama çocukça davranıyordu - kendisinden umduğu tepkiyi alamadığında başka birine geçecekti.
Ve öylede oldu..
Gözüne sarışın bir kızı kestişini ve sürekli topu ona atışını gözlüğünü hafif indirmiş bir biçimde yan bir gülümsemeyle izliyordu Chels. O kadar komiktiki. Kız ona umut veriyor gibi görünüyor ama bariz bir biçimde oynuyordu. Elbette çocukta kendi oyununun peşindeydi. Çocuğun ''Eee, ben Andres bu arada. Fernando Andres Hernandez...'' dediğini duydu Chels. Gülmemek için dudaklarını birbirini öyle sıkı bastırıyordu ki.. Müziğin başlamasıda çok harika olmuştu. Ayağa kalktı ve saçlarını savurarak 2 'oyun'cunun yanlarından geçti. Yaklaştığında tanıyabildi kızı ancak. Bu kız ondan hap almıyor muydu? Hiç çaktırmadı elbette, tanımıyormuş gibi davrandı. Geçerken çocuğun kulağına "Çok iyisin Hernandez.." diye fısıldadı. "Etkilendim. Ama kıza dikkat et, senden önde gibi.." dedi ve göz kırparak plajın diğer tarafına ilerledi. Telefonunun ucunu kıza 'mesaj at' anlamında belli belirsiz göstermeyide ihmal etmedi. Yeni mallar gelmişti ve yakında hepsi biterdi. Ama şimdi bunları unutacak, biraz dans edecek ve gelip 'oyun'un skoruna bir göz atacaktı.

''Eee, ben Andres bu arada. Fernando Andres Hernandez...'' Ups! Olay eğlenceden çıkmıştı. Çocuk kendini eğlence olsa da tanıtıyordu. Saint Jude'den ise bu tanışma gerçekleşmemeliydi. Etrafta Gossip Girl'e resim atmayı bekleyen sürüyle Constance Billard vardı.

Fernando'nun biraz önce üzerine saçlarını savurduğu kız bizi görünce yanımızdan geçti ve Fernando'ya birşeyler fısıldayarak güldü. Bu kızı bir yerlerden tanıyordu Ovnérta. Nereden, nereden derken aklına gelmişti. Ona mal bulan kızdı bu. Dans pistine doğru gidiyordu eğlence için.

"Ovnérta." dedi Ovnérta, Fernando kızın arkasından bakarken. Anlamamış gibi suratına bakıyordu.

"Adım, Ovnérta." diye düzeltti sözlerini. Kısa bir tanışma olmuş gibiydi. Zaten Fernando'nun Ovnérta hakkında bilmesi gereken pek birşey yoktu. Adın bilmesi yeter de artardı bile.

Ovnérta Fernando'ya bakan suratını gökyüzüne çevirdi. Güneş bu saatlerde her zaman olduğu gibi tam tepedeydi. Ovnérta öğlen sıcağında burada oturarak başının pişmesini istemediği için şezlongunun baş ucunda duran şemsiyeye doğru ilerledi ve şemsiyeyi açtı. Biraz önceki oturduğu yerin oraya kadar gölgeye gelmesini sağladı. Şezlongo dönerken biraz önce kendini bilmiş tavırlarıyla karşısındaki şezlonga oturan Fernando'nun hizasının biraz daha yukarısına oturmuştu.

(RP Out:Yanına oturmamıştım, yanındaki şezlonga oturmuştum )

Sarışınla konuşurken, daha önceden üstüne su sıçrattığı kızın tepki vermesi hiç hesabında yoktu Andres'nin. Neyse ki, fazla bir şey çaktırmadan dans pistine doğru ilerlemişti. Bu oyun biraz tehlikelileşmeye başlamıştı açıkçası. Bundan olsa gerek karşısındaki kız da tedirginleşmişti. En azından adını söylemişti kız. Ovnérta.. Yaygın bir isim olmasa da kulağa hoş gelen bir tınısı vardı. Adını söyledikten sonra, tedirginliğini açıkça belli ederek bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Daha sonra kalkıp az ilerideki şemsiyeyi kendi şezlonguna doğru yaklaştırdı. Oturduğunda, uzaklaşma çabası Fernando'nun gözünden kaçmamıştı.Buna karşılık Fernando güneş gözlüklerini tekrar taktı ve içkisinden birkaç yudum aldı. Daha sonra kafasını kıza çevirmeden, yattığı yerden gökyüzünü seyrederek, sadece kızın duyabileceği bir ses tonuyla konuştu:


''Sanırım eğlencenin sonuna geldik, ha ? Bazen bu şehre olan sevgim tabana iniyor! İnsana biraz oyunu bile çok gören tipler var...''

dedi ve ardından pek de samimi olmayan bir kahkaha koyuverdi. Sıkıntıdan gökyüzündeki bulutları, çeşitli nesnelere benzetiyordu artık. O derece bunaltmıştı yakıcı güneş..

Out: Editledim ^^

''Sanırım eğlencenin sonuna geldik, ha ? Bazen bu şehre olan sevgim tabana iniyor! İnsana biraz oyunu bile çok gören tipler var...'' Derken neyi kastettiğini anlamamıştı Ovnérta. Ama yine de bozuntuya vermedi. Şelongunun yanında yerde duran siyah, minik bavula benzer çantasının içinden mor telefonunu çıkardı. Güneşin ışınlarıyla beraber çok güzel parlıyordu telefon. Son gelen mesajlarına baktı. Sabah buraya gelmeden önce malları sormak için Chelsea'ya mesaj atmıştı ve o saatten sonra bir daha telefonuna bakmamıştı. Şimdi baktığında ise kızdan mesajı vardı.

"Neyseki dün elime en iyi mallar geçti. Yer ve zamanı söyle, eline geçsin. Unutma kimsenin görmeyeceği bir yer. Özellikle elinde telefonlar haber bekleyen dedikoducuların!" Mesajda yazılanları okuyunca beti benzi atmıştı Ovnérta'nın. Kısa bir süre öylece yere baktı. Ardından birkaç öksürükle kendini toparladı. Hemen gözlüğünü ve kremlerini çantasına attı. Havlusunu ise beline geçirdi. Fernando onun ne yaptığına bakıyordu.

"Üzgünüm, Fernando. Güzel oyundu. Ama şimdi gitmem gerek. Umarım daha sonra..." Görüşürüz mü demeliydi? Hayır. Görüşmezlerdi bir daha büyük ihtimalle.

"Sanırım görüşemeyiz." dedi ve telefonunu kapattı. Fernando'nun bir sözünü bile dinlemeden gitmişti. Arkasından gelip gelmeyeceği hakkında hiçbir fikri yoktu. "Umarım şu durumda gelmez." sözleri kısa bir mırıltıyla söylemişti Ovn.

Kız, garip tavırlarının sonunda, Fernando'ya bir şey söylemeye fırsat vermeden, üzgün olduğunu söyleyerek gitmişti. Genç adam şaşırmıştı, biraz da kızmıştı açıkçası. Kızgın olduğu Ovnérta değil, şansıydı. Sabahtan beri sıkıntıdan ölüyordu ve ne zaman biraz eğlenmeye çalışsa, sonunda hep hüsranla karşılaşıyordu. Önce tekrar plaj futbolu oynayan gençlere takılmayı düşündü, lakin çocukların reddetme olasılığı vardı. Ayağına gelen her topu Ovnérta'ya atmıştı o da , haklıydı adamlar. Kızın peşinden gidecek hali yoktu,


''Etrafta böyleleri çok var en iyisi gidip güzel bir öğle uykusu çekeyim; gece daha enerjik olurum!''

diye mırıldandı kendi kendine. Gece hayatına pek atılmamıştı henüz, sabah yapılan futbol antrenmanları nedeniyle. Ama şimdi sıcak yaz ayında, tatildeydi ve antrenmanlardan kısa bir süre de olsa muaftı. Eşyalarını alıp soyunma kabinine gitti ve üstünü değiştirdi. Plaj çıkışına doğru ilerlerken gözü dans pistindeki esmer güzeline takıldı. Belki de yanlış ata oynamıştı Andres, aradığı eğlence burada olabilirdi. Birkaç saniye kızın yanına gidip gitmeme konusunda tereddüt ettikten sonra gitmemeye karar verdi , çünkü burası oldukça kalabalıktı ve insanlar pek rahat görünmüyorlardı. Sebebi açıktı ve Andres'yi de rahatsız ediyordu. Genç adam, çıkmadan barmene yüklü miktarda bahşiş verdi. Böyle yerde saygı görmek istiyorsa, biraz bonkör olmalıydı insan. Daha sonra siyah Corvette'ine atladı ve eve doğru gazladı...

Oyunun sonucu belli olmuştu anlaşılan. Own kazanmış gibiydi. Yada kazanan yok muydu? Evet yoktu. Ama hiç eğlenmemiş oldukları kesindi. Chels hayal kırıklığına uğramıştım ama Fernando'da iş var gibiydi. Sadece yanlış kızı kestirmişti gözüne. Own'un yürüşünü tanıyordu Chels. 'Hap.Hap.Hap' yürüyüşü. Ne yapmaya gittiğini az çok kestirebiliyordu Chels. Barmene verdiği yüklü bahşişte gözünden kaçmamıştı. Usulca barmene yanaştı ve "Numarası kayıtlı mı?" dedi göz ucuyla bilgisayarı göstererek. Barmen anlamamış gibi yapınca "Sana hayatının bahşişini veren şu yakışıklıdan bahsediyorum." dedi gülerek. Barmen avuçlarının içini kaşıdı. Chels küçük bir kahkaha attı ve çantasını almak için şezlonguna gitti. Cüzdanını aldı ve oldukça iyi bir para verdi barmene. Barmen bugün şanslı günündeydi. Gözlerinin içi parlayarak hızla bilgisayardan numarayı bir kağıda aktardı. Chels kağıdı kaptı ve şezlonguna döndü. Havlusunu çantasına attı ve kısa siyah bir elbise geçirdi üzerine. Bikinisi çoktan kurumuştu. Arabasına doğru ilerlemeye başladı. Siyah Lamborghini elbisesiyle oldukça uyumluydu. Arabayı çalıştırmadan önce numarayı telefonuna kaydetti ve kocaman bir gülümsemeyle arabayı çalıştırdı..

fernando: 30 şöhret puanı 6 dolar
Overneta: 25 dolar 5 şöhret puanı
Chelsea: 15 şöhret puanı 5dolar