Büyük Bir Kavga Çıkabilir.

Sinirle uzaklaşıyordu Ovnérta. Ailesini sevmiyordu işte. Kendini ne kadar zorlarsa zorlasın sevmiyordu ve sevmeyecektide. Hiç bir zaman...

Öfkesi ile beraber güneşli havada parka doğru ilerliyordu. Biraz çimlerde oturmak onun gerginliğini alabilirdi. Adımları hem büyük hemde oldukça seridi. Parkın girişine geldiğinde kapıdan girmeden önce derin bir oh çekti ve adımını çimenlere atarak parkta dolanmaya başladı. Haklıydı. Yeşillik ve toprak onun gerginliğini almıştı. Biraz çimenlerde oturmanın en iyisi olduğunu düşünürken, ileride çimlerde uzanmış limonata içen kızın tanıdık geldiğini fark etti. Bu kız Lydia değil miydi? Hani şu geçen sene sevgilisi bana sarkan ve bundan dolayı olay çıkaran. Aslında gerginliğinin nasıl atılacağını şimdi daha iyi çözmüştü Ovnérta. Birilerine sataşmak... Özellikle karşısındaki ezik biri ise bu daha eğlenceli bir hâl alabilirdi. Ona seslenmesi yeterdi olası bir tartışma için. Ve bunu zevkle yapacaktı.

"Şiişt, ezik!" Lydia olduğu yerde arkasını döndü ve karşısında Ovnérta'yı görünce şaşırmıştı. Ovnérta ise yüzünde sinsi gülüşü ile onun daha da yakınını ilerledi. Yanına geldiğinde uzanmış olduğu yerde ona doğru eğildi.

"Ne oldu? Yoksa Jared'ını mı düşünüyordun?" Ardından kulakları çınlatacak sinsi kahkahasını koyverdi. Kız sinirle Ovnérta'ya bakıyordu. Bu iş çok eğlenceli olacaktı, çok.


Edit-O ezik lafı kurgum gereği söylenmiştir. Asla kişiye hakaret içermemektedir ^^

Ovnérta arkasından “Şiişt, ezik!” diye bağırınca arkasına dönmüştü Eva. Ovnérta sinsi sinsi gülümsüyordu. Eva'nın yanına daha fazla yaklaştı. İyice rahatsız olmuştu. Yalnız başına hiç bir zaman dinlenemeyecek miydi? Ovnérta “Ne oldu? Yoksa Jared'ını mı düşünüyordun?” dedi. Ardından kulakları çınlatacak bir kahkaha attı. Eva iyice sinirlendi. Suratını asıp, gözlerini karşısındaki meyve ağacına dikti. “Jared, iki yüzlünün teki. Sende öylesin, eminim ki ikiniz çok iyi anlaşmışsınızdır. Ve ne düşüneceğime gelelim. Oturmuş dünyada ki en şanssız insan olduğumu düşünüyordum. Şu an yanımda sen varsın çünkü. Git başkasına bulaş.” dedi. Ne kadar sakin bir şekilde söylediyse de bu sesinin ardında bir öfke yatıyordu. Eva birden çantasını alıp eve gitmeyi düşündü ama üvey kardeşi kesinlikle evde olmalıydı. Onunla görüşmek istemiyordu. Geçen gün onun elbiselerini parçalamaya çalıştığını görünce annesi ona çok sinirlenmişti. Üvey babasını seviyordu ama Eva. Sadece ondan iki yaş küçük üvey kardeşini sevmiyordu. Ve direk eve giderse Ovnérta onu küçümseyecek ve bunu herkese yayacaktı. Başkaları da bu haberi Gossip Girl'e verince iyice sinirlenecekti.

“Jared, iki yüzlünün teki. Sende öylesin, eminim ki ikiniz çok iyi anlaşmışsınızdır. Ve ne düşüneceğime gelelim. Oturmuş dünyada ki en şanssız insan olduğumu düşünüyordum. Şu an yanımda sen varsın çünkü. Git başkasına bulaş.” Bu sözler Ovnérta'nın bir kez daha kahkaha atmasına neden olmuştu. Aslında buraya gelmeden önce sakinlik için bir hap içseymiş daha bir güzel olurmuş. Eğlence zirvelerde olurmuş ama böyle de eğleniyorsak sorun yok.

"Çok teşekkürler canım. Sen de benim iki yüzlü olduğumu anlayanlardansın." Gözleri adeta fır dönüyordu Ovnérta'nın. Şimdi sırada ona nasıl bir darbe inderebilir diye düşünüyordu. Hem düşünüyor, hem de Lydia'nın oturmuş olduğu battaniyesinin yanına kıvrılıyordu. Sırtı dönük bir şekilde oturmuş olduğu battaniyesinde yüzünü ona dönerek alaycı bir bakış fırlattı.

"Ve aslına bakarsan keşke aranızı hiç bozmasaymışım. Biraz sıkıcı olurdu ama o şapşalın peşimde dolaşmasına mani olmuş olurdum değil mi?" Dudaklarını büyük bir gülüş ile kıvırdı ardından. Yüz hatları gerilmişti adeta.

"Ve, ve ve... Haklısın. Sen şanssızsın çünkü beni görmeden önce benim yanında olduğumu düşünebiliyorsun. Nesin sen ya, büyücü falan mı?" İşte en büyük kahkaha buradaydı. En son darbesini indirmesi onun zaferine zafer katıyordu. Aslında en çokta Lydia'nın bu sözlere nasıl saçmalayacağını merak ediyordu.

Ovnérta Eva'nın bu sözlerinin üzerine bir kahkaha attı. O sürekli gülerken Eva somurtup oturuyordu. Hayat ona göre çok acımasızdı. Ovnérta "Çok teşekkürler canım. Sen de benim iki yüzlü olduğumu anlayanlardansın." dedi. Ovnérta'nın gözleri fır dönüyordu. Eva ne yaparsa yapsın onunla başa çıkamayacağını düşünüyordu. Omuzları çöktü birden. Ovnérta battaniyesinin yanına kıvrılmıştı. Yüzünü bana dönerek alaycı bir bakış attı. "Ve aslına bakarsan keşke aranızı hiç bozmasaymışım. Biraz sıkıcı olurdu ama o şapşalın peşimde dolaşmasına mani olmuş olurdum değil mi?" dedi. Dudakları büyük bir gülüşle kıvrılmıştı. Acaba Eva'ya daha neler diyecekti? Buradan gitmesi içinde önce Ovnérta'nın kalkmasını bekliyordu. Ama buna dayanamayıp, çekip gidecek gibi gözüküyordu Eva. "Ve, ve ve... Haklısın. Sen şanssızsın çünkü beni görmeden önce benim yanında olduğumu düşünebiliyorsun. Nesin sen ya, büyücü falan mı?" dedi. En çok burada eğlenmiş gözüküyordu. Eva gözlerini devirdi, ne kadar darbe yediği belliydi. "Seni gördüğümde bunu düşünüyordum. Ayrıca ortak bir noktamız varmış. İkimizde Jared'ın şapşalın teki olduğunu düşünüyoruz." dedi. Buradan gitmezse Ovnérta onunla kim bilir nasıl eğlenecekti?

"Seni gördüğümde bunu düşünüyordum. Ayrıca ortak bir noktamız varmış. İkimizde Jared'ın şapşalın teki olduğunu düşünüyoruz." Bunu ikisinin ortak noktası olarak algılayamazdı. Yani Ovnérta sevmediği insanlarla bir ortak nokta belirleyemezdi kendine. Ve zaten sadece ikisi de değil neredeyse tüm Constance Billard böyle düşünüyordu.

"Bu bir ortak nokta değildir. Sadece birleşen düşünceler. Hem tüm Constance Billard böyle düşünüyor değil mi?" Bu sefer ki kahkahası çok küçük tonda olmuştu. Belki daha fazla burada takılmamalıydı. Bu kadar eğlence ona şimdilik yeterdi. Daha sonra da onu ezebilirdi. Belki yeni haberler bulduğunda Gossip Girl'den önce Ovnérta bunu açığa çıkarırsa en güzel eğlence olurdu. Olduğu yerden ayağa kalktı Ovnérta. Lydia'nın sinirden kırmızı olmuş yüzü Ovnérta ayağa kalktığında biraz rahatlamış gibiydi. Ovnérta olduğu yerden son bir hamle için Lydia'nın suratının tam karşısına kadar narin bir hamle ile eğildi.

"Neyse tatlım, sen otlanmana bak. Başka bir zamanda seninle yeniden uğraşırım." Gülerek oradan uzaklaşırken arkasına bakmıyordu Ovnérta. Aslında arkasına dönüp Lydia'nı suratını görmeyi o kadar çok isterdi ki...

Daha fazla sabredemezdi. Önce Ovnérta'nın kalkması için bekleyecekti. Ovnérta ona "Bu bir ortak nokta değildir. Sadece birleşen düşünceler. Hem tüm Constance Billard böyle düşünüyor değil mi?" dedi. Bu sefer daha fazla sessiz bir kahkaha atmıştı. Aslında haklı da olabilir diye düşünüyordu Eva. Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Ovnérta ayağa kalkınca çok rahatlamış, sevinmişti. Ovnérta son bir hamleyle Eva'nın yanına yaklaştı.

"Neyse tatlım, sen otlanmana bak. Başka bir zamanda seninle yeniden uğraşırım." dedi. Oradan uzaklaştı. Giderken arkasına bakmamıştı hiç. Eva derin bir nefes aldı. Kesinlikle bir arkadaşını arayıp dertleşmeye ihtiyacı vardı. Tekrar battaniyeye uzanıp etrafı izlemeye başladı.

-RP SON-