Güneş Altında Tutulma

Uyuyamamıştım dün gece yine. Sebep kendimle bile alakalı değildi, kendimi birey olarak görmemi engelleyen tek şey aile bağları olmaya başladı sanırım. Bağlardan anladıkları şey sadece kendinden küçük akrabalarına ayak işi mi yaptırmak acaba?! William, tam bir gerizekalı. Evet, en küçük amcam olur kendisi. Kendi çapında marka olmaya çalışan bir iş adamı. İsminin duyulması için elinden gelen her türlü şeyi yapan biri, maalesef elinden gelen şeylerin çoğu yaptıkları gibi saçmalığın en son seviyelerinde şeyler. Benimle ve uykusuz geçen geceyle ne alakası vardı ki. Gelen bir telefon benden güvenlik görevlilerinin listesini ve maaşlarını düzenlememi emretmişti. Kibarlıktan yoksun ses tonuna karşılık beynim nefret dolu düşünceler atıyordu üstüne. Beni birey olarak görmeyen biri bile, benim yardımıma muhtaç olabiliyorsa kendisi ne haldedir acaba diye sormaktan alamıyorum kendimi. Bana sanki liseli bir genç olarak değilde 30 yaşında altında çalışan önemsiz bir herifmişim gibi davranıyordu. Aslında umrumda bile olmazdı benim tüm gecemi uykusuz geçirmekteki sebep olmasa ki önümdeki yıllara bakılırsa ismimin duyulmasında onun izlediği yolu takip etmeyecektim ya da onun sahip olduğu herhangi bir şey benim ilgimi çekmeyecekti. Küstah ve egoist birinin hangi saçmalığı benim umurumda olabilir di ki? Her neyse, artık kendime gelmeliydim. Güneşin yakıcılığından kurtulmak için yapabileceğim her şeyi yapmaya karar vermiş durumdaydım. Günlük rutin işleri yapıp bu konu hakkında kafa yormaya başlamalıydım. En azından yapay soğutuculardan kurtulup tenimin rüzgarın kutsamasına mağruz kalmak istiyordum. Aklıma gelen tek şey, denizdi. Kesinlikle tek şey denizdi, güneş değil. Güneş yeterince bunaltmıştı bizi zaten. Belki Brooklyn'deki plaj işe yarayabilirdi. Bu aralar Brooklyn'den çıkmaz oldum ama buraya alışmak o kadarda zor değildi, her ne kadar Manhattan'da kalsamda... Çok geçmeden üstüme beyaz ve üstünde çeşitli desenler olan bir t-shirt geçirmiştim. Altıma gece mavisi şort mayomu giymiş ve bir plaj çantasına telefonumu ve çeşitli atıştırmalık abur cubur atmıştım. Arabamın anahtarını alıp Mike'ın odasına göz atmıştım, büyük ihtimalle geceden kalmaydı ya da horul horul uyuyordu, haber verme gereksinimi duymadan yola çıkmıştım. Çok geçmeden plajın sakin kısmına park etmiş ve etrafa bakınmaya başlamıştım. Tanıdık birileri iyi olabilirdi aslında, bu kadar aceleyle buraya gelmeye karar vermiş olmam birini çağırmamış olmam demekti. Derken gözüme güneşin altında adeta parlayan biri ilişmişti. Mesafeden kim olduğunu tahmin edemiyordum ama ayaklarıma söz geçiremeden onun yanına yaklaşmaya başlamıştım bile. Bu? Okuldan Kaprisha? Lanet olsun. Yanına gitmeden edemeyecektim, görünüşe bakılırsa oda yeni gelmiş ve güneşin tadına bakmaya başlamıştı. Islak görünmüyordu, denize henüz girmemiş olsa gerekti. Yanına usulca yaklaşıp şapkamı çıkardım ve dikkatini çekmesi için selam verir gibi yaptım. Sevecen bir ses tonuyla,

" Merhaba bayan, güneşinizin tadına birazda ben bakabilir miyim? "

"Tabiki ama öncelikle sırtıma kremimi sürmelisiniz! Yoksa güneşimin tadına bakamazsınız!"

Her ne kadar zorunlulukları sevmesemde, bu zorunluluğa tapabilirdim. Ah, fazla mı tepkiliydi düşüncelerim? Hayır, sadece ... Bilemiyordum bu durumda ne yapabileceğimi Kapris'e karşı hissettiklerim biraz karışıktı aslında... Elinde tuttuğu kremi almam için öne uzattı ve zarif bir hareketle elinden almıştım. Aslında eline o kadar yakınken dokunmadığım için kendime kızabilirdim, ki yapmam çok saçma olurdu. Birazdan sırtına güneş kremi sürme fikri daha ilgi çekici geldi. Aslında ona dokunma fikrine o kadar kapılmamın nedeni kötü bir düşünce değildi, sadece kalbimi hızlandıracak kadar çekiciydi. Gözlerine baktığımda içimde bir şeyler doğmuş gibiydi sanki. Farklı bir şeyler. Şimdilik bu düşünceleri arka plana alıp sırtını kremlemeye başlamıştım. Hemen bitsin istemiyordum, parmaklarımın altında tenini hissetmek hoşuma gidiyordu, sıcaklığını hissetmek çok hoştu. Nazik ve yavaş hareketlerle teninde daireler çiziyordum. Normalden biraz fazla zaman aldığını fark etmiş olduğuna şüphe yoktu. Biraz daha uzun sürmesine izin versem garip bir şeyler olduğunu sanabilirdi Kapris. Aslında kötü bir amacımda yoktu zaten.

" İşte, oldu hizmetimden memnun kaldıysanız lütfen bir daha deneyiniz "

Demiş ve gülümsemiştim. Daha sonra yanındaki şezlonga oturmuştum. Parmağımda biraz daha krem kalmıştı. Aklıma komik bir şeyler geliyordu ama yapmaktan çekinmiştim açıkcası, Kapris'i okuldan tanıyordum, aslında onu okulda tanımayan pek kişi yoktu zaten. Yinede şakalar karşısında verdiği tepkilerini bilemiyordum. Çok düşünmeden gözlerimi kısıp yüzüne bakmaya başladım, sanki yüzünde çok kötü bir şey varmış gibi. Daha sonra yüzüne parmağımı yaklaştırıp yanağına beyaz kremi sürmüştüm ve küçük bir kahkaha atmıştım. Ortamı yumuşatmaya çalışmak için yine sevecen bir ses tonuyla.

" Heey, güzelsen her çeşit güzelsin kremli bile Kapris.

"Birde sende görmeye ne dersin Kevin? Acaba sende krem ile yakışıklı mısın?"

Bundan sonra yaşayacağımız bir kaç saniyeyi tahmin etmek hiç bir şeydi. Ki düşünmeden kendimi güneş kreminin istilasına uğramış bir şekilde buldum. Yüzüm tamamen beyaz olduğunu düşünmek için dahi olmaya gerek yoktu. Ölsem bile o kadar beyazlaşmayacaktım sanırım. Yinede onun yapması komiğime gitmişti ve birlikte kahkaha atmaya başlamıştık. Tabii onun kahkahası zafer doluydu. Gözümün kenarındaki kremlere rağmen Kapris'in ayağa kalktığını görebilmiştim. Yakınıma gelip burnuma dokunmuş ve yüzümdeki kremi parmağına sürüp küçük afacan çocukmuşumcasına saçlarımı karıştırmıştı. Daha sonra küçük bir kahkaha atmıştı. Kahkahası bana yediğim en tatlı şeymiş gibi geldi. Gözlerine bakmaya çalıştığımda gülümsemesi mutluluk vermişti bana.

"Hey denize gidiyorum gelmek ister misin?"

" Bana karşı konulamaz bir teklifte bulundun "

Demiş ve bir küçük kahkahada ben atmıştım. Sıcak plajın yakıcı kumlarında denize doğru ilerlerken yakınına gelip yüzümde kalan kremleri ona bulaştırmaya çalışıyordum. Didişe didişe sonunda denize varmıştık. Sanırım yaşadığım en tatlı didişmelerdi bunlar. Yoo, kesinlikle öylelerdi. Son bir kaç yıldır yaşadığım en mutlu sabahtı. Hepsi Kapris'in sayesindeydi. Biliyordum... Ah, kesinlikle dakikalar Kapris'in yanında geçtikçe ve onun gözleriyle benim gözlerim birleştikçe fazlasıyla hislerim yoğunlaşıyordu. Elimden, kontrölümden çıkmış bir duruma gelmişti artık. Gerçi bu halden hiç bir şekilde hoşnutsuz değildim yinede saçma bir yerde saçma bir şey söylemek istemiyordum. Ağırdan almıştım öyle devam etmeliydi. Bakalım didişmekte bana acıyabilecekmiydi Kapris. Acı çekiyormuşçasına


" Ee? İlk beni boğma çaban kremleydi, daha sonra denize girmeye karar verdin. Beni öldürmeye kararlı mısın? Hiç bir yolu yok mu yani? "

"Seni öldürmeye çalışsaydım ki çalışmıyorum. Emin ol şuanda ölmüş olurdun. Kısa yoldan yapardım bunu."

Tehtid dolu bir cümle. Olabilirdi, tabii ki Kapris söylemeseydi. Komik derecede etkileniyordum ondan, bu cümlesinden bile hoşlanmıştım. Sesi kalbime dokunuyor gibiydi. Aynı zamanda hızlı çarpmasını sağlıyorduda. Bu ortamdaki gıcıklık ve şirin şakalar olmasa çok daha hızlı şekilde atabilirdi buna emindim. Kolumu pamuksu yumuşaklıkta elleriyle tutup hızlıca beni suyun içine çekmişti. Su bu sıcak güneşe rağmen son derece soğuktu, ne kadar rahatlamıştım anlatamam. Zaten mutluluktan uçan benim sevincime soğuk suda eklenmişti. "Hey soğukmuş.". Düşüncelerden kafamı sıyrıldığım gibi Kapris'i kafasından tutarak suya bastırmıştım. Hayatımda attığım en büyük kahkahaları atıyordum.

"Kevinnnn"

Hayatımda yaşadığım en tatlı şeydi, buna yemin edebilirdim. Bana kızması o kadar hoşuma gitmişti ki. Kahkahalarıma bir kaç saniye daha devam etmiştim. Beni itip denize düşürmeye çalışmıştı ama hazırlıklıydım."Seni öldürmek için bahanem oldu beyefendi." yüzünde muhteşem gülümsemesi vardı. Ama altında bir sinsiliğin yattığını tahmin edebiliyordum. Bir şeyler yapmazsam gıcıklığına mağruz kalabilirdim ama gözlerimi gözlerinden çekemedim gerçekten. Büyülenmiştim belki de bilerek yapmıştı. Bir anda bacaklarını belime dolayıp elleriyle boynumu sıkmıştı. "Akıllanmışsındır sanırım." . Sesi zaferi rahat bir şekilde kazanmış gibiydi. Zaten onun gözlerine dalmış haldeyken birde bacaklarını aniden belime dolaması tamamen sendeletmişti beni. Elim otomatik olarak boynumu sıvazlamaya gitmişti. Yüzümde bir gülümseme vardı ki aklıma yapacak bir şey gelmişti, yüzümdeki gülümsemeyi silip atmıştım ve yüzümü tamamen acıya boğmuştum. Boğazımı sıvazlayan parmaklarımın arasında tenimi sıkıştırdım, zaten çabuk kızaran tenim şimdi kıpkırmızı bir hal almıştır diye düşünmüştüm. Neredeyse kanayacak gibi gözüküyor olduğundan emin olmuştum, acı hissi bile duymamıştım vücudum çabuk kızarıyordu gerçekten. Şimdi bu halde Kapris'in paniklememesi imkansızdı. Soğukça bir ses tonuyla

Bu,... Gerçekten acıttı...

"Ah hadi koca bebek o kadar acımış olamaz.". İstediğim türden değildi bir kaç tane özür dilemesi. Boynuma dikkatlice bakmıştı, gözleri bir şeyler anlamış gibi gözüküyordu. "Tamam tamam of bir kere daha özür dilerim. Off senin için ne yapayım koca bebek beni affetmen için.". Bu sefer yüzüme gelen gülümsemeyi durdurmamıştım hafifçe gülümsemişti. Sonuçta kanamadıysada oldukça kızarık göründüğünden emindim. Ayrıca denizde her ne kadar sıcaklığını hissetmesekte güneş yukardan üstüme doğru ışınlarını doğrultmuştu bile. En azından suyun soğukluğu yüzünden onun yakıcı sıcaklığını hissetmemek oldukça iyiydi. Onun ışığı sayesinde kırmızılık daha açık bir renk haline gelmiş olmalıydı. Aman tanrım ne ciddiye almıştım bu kızarıklık olayını fakat işe yaramış gibiydi çünkü elde etmek istediğim şey söylediği cümlenin içinde saklıydı. "Şimdi ne istiyorsun söyle bakalım?". Bir bakalım, daha ne isteyeceğimi düşünmemiştim açıkcası. Fazla aşırı kaçıcak bir şey zaten istemeyecektim ama boşu boşuna kızartmamıştım. Komik bir dillede yumuşatırsam belki istediğim şeyi yapabilirdi Kapris. Ya da önünde erimezsem, çok ciddi anlamda ondan etkileniyordum, aslında bu kadar rahat tavırlarıma alışmasam önünde normal davranışlar bile sergileyemezdim, hissettiğim duygular oldukça yoğunlaşmaya başlamıştı her ne kadar yeni yeni samimileşmeye başlasak bile bu ilişkinin bir devamı olacağı konusunda kuşkum yoktu. En azından benim bakımımdan bu şekildeydi ve onun bu konuda ne düşündüğünü bilmeden yorum yapmam doğru olmazdı. Kim bilir onun benim hakkımda düşünceleri belki düşündüğüm yönden değildir? Gün bitmeden ya da en azından Kapris'le bugünlük ayrılmadan ona bir şeyler söylemeliydim. En azından şimdilik değil. Daha sonra cevap verme zorunluluğumu farkettim. Ses tonumu istediğimi gibi pek ayarlayamasamda iyi çıkmıştı.

" Bir bakalım, çok eskiden bir yerim acıdığında annem öpersem geçer gibi bir şey söylüyordu. Ah, nasılda unuttum o cümleyi. Belki Kapris deneyerek bana hatırlatabilir? Çünkü gerçekten çok acıyor. "

"Imm çıkalım mı? Yoksa yüzelim mi?"

Aldığım o öpücükten sonra sanırım benden sahile kadar iki elimin üstünde gitmemi isterse yapardım. En azından yapmaya çalışırdım. İsteklerimi bir şekilde yaptırmayı seviyordum ancak Kapris'in boynumu öpmeyi kabul etmesi bunu istediğini en azından bundan hoşlandığını göstermezdi bana. Bir şekilde ondan bir ışık görmedikçe ona çok yaklaşmamaya karar verdim. Haha! Ne kadar yapabilirsem ona karşı artık? ... Deniz'de biraz açılmıştık sahile bakınca anlamıştım. Ona şöyle bir öneride bulundum.


" Peki şöyle yapalım, sahile kadar yüzmeye ne dersin? "

Kapris'in yüzmeye başlamasından cevabının evet olduğunu anlamıştım. Hemen ardından bende yüzmeye başlamıştım henüz ona yetişmiştim ki o dahada hızlandı. Ah, ona yenilirsem buna takılacağını biliyordum kesinlikle. Ama onu geçebileceğimide düşünmüyordum gerçekten çok iyi yüzüyordu. Yenilgiyi kabullenip arkasından sahile çıktığımda nefes nefeseydim, ona baktığımda onunda nefesinin sıklaştığını görüyordum ama benimkine kıyasla onun ki çok küçüktü. Kabul. Yüzemiyordum. Ya da Kapris deniz kızı falandı. Dışarı çıktığında yüzgeçlerini saklıyor falan olmalıydı. Bu düşünce beni güldürmüştü. Küçük bir zafer kahkahası attığını görebiliyordum ama daha bu konuya takılabileceğini düşünüyordum, en azından ben olsaydım daha çok uğraşırdım diye düşünüyordum. Henüz..! Şezlonga geçip saçlarını ve vücudunu havlusuyla kurulamaya başlamıştı ona biraz baktıktan sonra şezlongunun yanındaki kumlu yere kendimi bırakmıştım. Sırtım kumdan dolayı biraz yanmıştı ama sıcaklığı, ben soğukken hoşuma gider bir hale gelmişti. Saatin biraz geçtiğini sanıyorum hava biraz soğumuştu.

" Kum adamla, zafer dalgası geçmiyecek misin bayan Kapris? "

"Güneşin tadını çıkarmak istiyorum. Ama istersen sende biraz güneşimin tadına bakabilirsin."

Neşeli bir kahkaha göndermiştim havaya. Demek sonunda güneşinden bir şeyler tırtıklayabilecektim. Kuma yatmaktan vazgeçmiştim, küçük kum taneleri sırtıma batmaya başlamıştı. Ani bir hareketle kumdan doğrulduğumda sırtımda ki kumların büyük kısmı diğer kum arkadaşlarının yanındaki yerlerini almıştı. Daha sonra olduğum yerde büyükçe zıplayıp yere dik olarak ayak bastığımda kumlardan kurtulmuştum. Güneş bulutların arasına girmiş gibi görünüyordu, kesinlike bu durumda onu daha çok seviyordum, daha az yakıcı, daha az göz kamaştırıcı. Aslında kumdan kalkmamım nedeni Kapris'i göremememdi, garip bir şekilde ona çekiliyordu gözlerim. Bu konuda ne yapacağımı bilmiyordum, yani ona karşı duygu dolu hisler besliyordum. Bir gün takılıp daha sonra görüşmeyeceğim biri değildi olamazdı. Duyduğum tüm gülümsemeler arasından onun gülümsemesi en çok sevdiğimdi. Sevmek? Ah, evet. Onu seviyordum. Tüm bu yaşadığımız eğlenceli şeyler arasında onu sevdiğim gerçeği yatıyordu. Belki onu hiç tanımıyordum, belki hayatı hakkında pek fazla bir bilgim yoktu ama tek bakışında ona güvenebileceğim tek kişide oydu. İçimden duygu patlamaları ona hissettiklerimi söylememi haykırıyordu. Birazdan söyleyeceklerim umut dolu ve ciddi şeyler olmalıydı, aynı zamanda ses tonumda öyle olmalıydı. Siyah bikinisiyle ve siyah güneş gözlükleriyle şezlonga tüm ihtişamıyla, evet gerçekten tüm ihtişamıyla şezlonga uzanmış olan Kapris'in yanındaki boş şezlonga oturup öksürdüm ve bana doğru doğrulmasını ve gözlüklerini çıkarmasını sağlamıştım. Aslında doğrulduktan sonra yavaş hareketlerle gözlüklerini ben çıkarmıştım, gözlerini görmek istiyordum. İşte, itiraf zamanı. Tüm hislerimle ve duygulu ses tonumla.

Eminim bu herifin tüm gün boyunca yanında neden kaldığını düşünüyorsundur. En azından düşünmemeni tercih ederdim eh, hoşnut olmadığın bir durumsa tabii. Gerçek şu ki Kapris, Kevin Adrian sana karşı. Sana karşı bir şeyler hissediyor...

Kapris bir şey söylemiyordu, ya da bir şey yapmıyordu. Bana günlerce beklemişim gibi gelmişti. Aslında sadece onun cevap vermesini beklemek değil. Sanki bu anı, bütün bu söylemek istediklerimi ona ilk gördüğüm günden beri söylemek için bekliyordum. Bir anda olmuştu işte. Cevabı hayır olsa bile pişman olmayacağım bir şeydi, emindim. Sadece canımı sıkan Kapris'in düşüncelere dalıp sanki dehşet içerisine düşüyor gibiydi. Bunu anlayacak durumda değildim... Sıcak alnını alnımdan çekti ve gözlerime derince baktı. Aynı şekilde bende gözlerinden bir şeyler koparmaya çalışır gibi ona bakıyordum. Sanki bir şeyler değişmiş gibiydi, sanki en çok istediğim şey olmuş gibiydi. Yavaş hareketlerle-ya da bana öyle geldi- dudağıma küçük bir öpücük kondurup geri çekti dudaklarını Kapris. Bu, kesinlikle evet demesinden daha iyiydi. Onun beni ilk öpmesiydi, fazlasıyla hoşuma gitmişti. Küçük bir öpücük olsa bile tadı yoğun bir his ve mutluluk verdi. Henüz dudaklarına kavuşmuşken bırakmaya niyetli değildim ama yine öpeceğimi düşündüğünde İşaret parmağını dudaklarıma bastırmıştı. Parmağına bile küçük bir öpücük kondurmaktan kendimi alamamıştım.

"Cevabını aldığını umuyorum."

Kesinlikle, almıştım. İnanılmazdı... Bu plajı sırf bu yüzden en sevdiğim yer olarak değiştirebilirdim. İnsanların başklarına bağlanması, kendi elinden olmayan bir şeydi... Ve ben her dakika daha fazla bağlanmak için can atıyordum Kapris'e. Sevgilime... İçimde bir şeylerin tamamlandığını hissediyor gibiydim. Yarım kalan bir şeylerin... Daha yeni başlıyorduk. İki şezlong arasında bakışıyorduk, tamamen güzellik için yaratılmış gerçek dışı bir şeye bakıyor gibiydim aslında. İçimi titreten bir şeyler vardı onda. Daha sonra içimdeki mutluluktan gülme hissini bastıramamıştım bir anda gülmeye başladım başımı yukarı kaldırıp bir kahkaha bile atmıştım. Güneş batmaya başlamıştı ve biz doğmaya başlamıştık...


" Elbette, tuzlu dudaklım benim. Seviyorum seni, varlığını içimde hissedebildiğim kadar çok. Oh, unutmadan adresini mesajlarsın, tüm New York'u gezdirme bana acımasız sevgili."

RP BİTMİŞTİR...!

Kaprisha - 4 şöhret puanı 20 dolar
Kevin - 9 şöhret puanı 45 dolar