Dosta Açılan Kalpler

Misafir

X

Chelsea Rosalié Bathory & Elizabeth Anna Stone
__________________

Bugünün iğrençliği üzerimdeydi ve bir türlü kurtulamıyordum ondan. Ben bunu nasıl yapmıştım ?! Tamam ; bazen gerçekten benden beklenmeyen şeyler yapardım. Ama bu yatak konusunda hiçbir zaman olmamıştı. Olive Branch´e girdiğimde aklımda benim dost gördüğüm isimler üzerinde yoğunlaştı. Buraya gelmeden önce bol miktarda bira almıştım. En sonunda Chelsea adı yanıp söndü beynimde. Evet, Chelsea iyi biriydi ve gerçek bir dost sayılacak kadar iyi özelliklere sahipti. Hemen telefonumu çıkardım ve ona buraya gelmesi için mesaj attım. Onu beklerken bir yandan da dn gece hakkında bir şeyler hatırlamaya çalışıyordum. Beynimi o kadar zorluyordum ki başımın ağrıması yakındı.
"Dikkat etsene aptal !"
"Sen kendini ne sanıyorsun zengin züppe ?! Merak etme o kıymetli takım elbiseni alacak kadar param var."

Olayların başını hatırlar gibi oldum ve gerisi sırasıyla gelmeye başlıyor gibiydi.En azından hatırladığım kadarıyla o adam -Adı Aaric Egan´dı.- beni zorla yatağına almamıştı. Hatta yardım bile etmişti.Ve hatta ona bakire olduğumu bile söylemiştim.

"Sorun mu var bebeğim ?"
"Şey... Evet , var Egan.Ben hala bakireyim ve öyle kalmam lazım."
"Tamam o zaman.Benim de uykum gelmişti zaten."

Olamaz ! Tepkisel olarak elimle ağzımı kapatıp "Hiih." sesine benzer
bir ses çıkardım. Chelsea gelmişti. "Ne oldu Lizz ? "Ağlamaklı gibi olmuştum. Kalkıp Chelsea´ya sarıldım ve hıçkırıklar
arasında "Hiçbilmediğim bir adamın yatağında bir gece geçirdim ve adamı da baştan çıkaran bendim.Bu da yetmezmiş gibi olanları unuttuğumdan adama tacizci muamelesi yaptım. Kendimden nefret ediyorum Chels..." dedim hıçkırıklarımınarasında. Gözlerimden sicim sicim gözyaşları dökülüyordu. Evet ; şimdi daha da berbat hissediyordum
kendimi.

Misafir

Kesinlikle beklediğim bu değildi. Ama fazla şaşırmamıştım. Eskiden olsa, şaşırırdım evet. Ama Manhattan'a alışmaya başlıyordum. Aslında bu beni korkutuyordu, hemde çok. En azından uyum sağlamıyordum oraya, bir Manhattan kızı olmayacaktım en azından. Ama anlaşılan Lizz uymuştu Manhattan'ın hayatına. Ona sıkı sıkı sarıldım ve "Sakin ol. Tamam Lizz. Ssssh. Sakin ol." Cebimden mendilimi çıkarıp uzattım. Üzerinde Bathory aile sembolü vardı. Gözlerini silmeye başladım. Dostlarımın ağlamasına dayanamazdım. Bir 5 dakika daha sarılıp gözlerini sildikten sonra kollarından tutup masalardan birine oturttum. Tam karşısına oturdum ve çenesini tam yüzüme bakacak şekilde hafifçe kaldırdım. Baş parmağımla yeniden yaşını sildim ve "Neden unuttun Lizz. Sssh. Tamam. Bu konuyu kapatalım. Sakinleşmeye ihtiyacın var." 've ayılmaya' dedim içimden. İyice hatırlarsa belki. O zaman belki sandığı gibi olmazdı. Belki öyle olmamıştı. Tanrım ona güç ver. Garsonlardan birine "Kahveee." diye seslendim. Lizz'in ellerini tutuyordum, ellerimi tüm gücüyle sıkıyor ve ağlıyordu. Bu onu rahatlatırdı. Öyle ümit ediyordum. Masadaki bardakların birine su doldurup eline verdim. Titriyordu elleri. Bu kez ellerini ben sıktım ve içmesine yardım ettim. Hiç iyi görünmüyordu. Neredeydi bu garson!

Misafir

Ellerim korkudan ve yaşadığım şoktan titriyordu. "Böyle olmamalıydı Chels. Çok mantıksız davranmaya başladım. Kesinlikle büyük doz mantığa ihtiyacım var." dedim bitkince. Garson kavelerimizi getirmişti.Berbatlık böyle birşey olmalı. "Sence ne yapmalıyım ? Senin görüşlerine de ihityacım var. Adamdan özür dilemem biliyorsun ; ama ne yapsam bugünü affeder ve saçmalığım temizlenir?" dedim. Elimdeki bardak yere düştü. "Off... Kendimi çok berbat hissediyorum." dedim çantamdaki bira şişesini çıkartırken."Bu olmamalıyım!" dedim ; ellerimi başımın arasına aldım. Sanki herşey beynime hücum ediyordu.
"İlk önce şu içkiden kurtulmalısın." dedi Chels birayı işaret ederek.
"Haklısın... Ama bunu bugünden sonra yapsam olmaz mı?"

Misafir

"Haklısın... Ama bunu bugünden sonra yapsam olmaz mı?"
"Kesinlikle olur. Şu an o seni benden daha iyi sakinleştiriyor gibi."
Yaptığından gerçekten utanıyordu. Onun bunu temizlemesine yardım etmeliydim. Eğer hâlâ bakireyse ve adamı baştan çıkaran da oysa gerçekten suç ondaydı. Ve bir insana iftira atmak büyük bir yüktür. Onu bu yükten kurtarmalıydım, gözümün önünde bu şekilde acı çekmesine göz yumamazdım. Birayı, günlerdir çölde kalmış ve su içememiş bir insanın suyu ilk tutuşundaki gibi, sıkıca kavramış olan ellerine baktım. Aklımı çalıştırmam gerekiyordu. Alexis gibi şeytani bir zekam yoktu. Her konunun üstesinden gelmek için saniyede binlerce karmaşık plan hazırlayamazdım. Ama zaten Lizz'in ihtiyacı olan entrikalar, skandallar yada şantajlar içeren bir plan değildi. En azından öyle umuyordum. Sadece kendini affettirmek istiyordu. Tabii benim gözlerinden okuduklarım da vardı. Sanırım o adamdan hoşlanıyordu. Hatta belki de aşıktı.
"Sadece bir tane." dedim kafasına diktiği birayı göstererek. "İyi değerlendir derim." Eğer fazla sarhoş olursa yine mantıksız şeyler yapardı. Beni dinleyemez ve dediklerimi yapamazdı. Onu daha berbat bir hale sokmak isteyeceğim son şeydi.
"Onu tekrar gördün mü? Bu arada adını söylemenin de çok yardımı olurdu." dedim. Konuşurken gözlerinin içine bakmaya özen gösteriyordum. "Tekrar konuştunuz mu? Yani sen onu suçladıktan sonra?"

Misafir

"Kesinlikle olur. Şu an o seni benden daha iyi sakinleştiriyor gibi." dedi. Birayı önümdeki bardağa doldurdum ve içmeye başladım. Ne yapmam gerektiğini düşünüyordum. Unutmak benim karakterime uygun bir kavram değildi. Ben unutmazdım ; ama tek seçeneğim unutturmaktı. Birayı şişesini birkaç dikişte bitirmiştim. Şimdi daha iyiydim.İkinci biraya şişesine geçmeme ramak kala "Sadece bir tane." dedi az önce kafama diktiğim bira şişesini göstererek . "İyi değerlendir derim." Başımı "tamam" dercesine salladım.
"Onu tekrar gördün mü? Bu arada adını söylemenin de çok yardımı olurdu."
Gözlerime bakmaya çalışıyor gibiydi. Evet ; ben bu bakışı biliyordum. Chels ondan birşey sakladığımı hissedince bana hep böyle bakardı. İyi de ne saklamıştım ki ben ondan ? Tabi ya... Ah Chels , daha adamı tanımıyorum bile ve o aksi adama aşık olmaktansa kendimi camdan aşağı atarım daha iyi.
"Tekrar konuştunuz mu? Yani sen onu suçladıktan sonra?"
"Hayır ; bu olay dün gece oldu Chels. Adı da..." dedim ve aklıma adını getirmeye çalıştım. Hıh , evet ! Aaric Egan´dı sanırım. "Aaric Egan´dı." dedim. "Hey Chels. Ondan sadece özür dilemek istiyorum. Başka birşey yapmaya çalıştığımı filan düşünme ! Zaten o adam çok aksi ve ..." dedim doğru kelimeyi bulmaya çalışıyordum. "Ters biri. Ayrıca çok da kaba. Şuan diyeceksin ki `O zaman neden?´. Çünkü beni bilirsin ; eğer birini kırdıysam ve kırmamda; ben haksızsam mutlaka birşeyler yaparım.O adamla nasıl yattım ,ben de tam olarak hatırlamıyorum ; ama sonuçta yattım ve ona sapık muamelesi yaptım." dedim. Sarhoşluğum konuşmamı etkilemişti. Ama yine de oldukça ayıktım . İstemediğim derecede ayık.

Misafir

"Hayır ; bu olay dün gece oldu Chels. Adı da...Aaric Egan´dı." dedi. Tanımıyordum. "Hey Chels. Ondan sadece özür dilemek istiyorum. Başka birşey yapmaya çalıştığımı filan düşünme ! Zaten o adam çok aksi ve ters biri. Ayrıca çok da kaba. Şuan diyeceksin ki `O zaman neden?´. Çünkü beni bilirsin ; eğer birini kırdıysam ve kırmamda; ben haksızsam mutlaka birşeyler yaparım.O adamla nasıl yattım ,ben de tam olarak hatırlamıyorum ; ama sonuçta yattım ve ona sapık muamelesi yaptım."
Anlaşılan ondna hoşlanmıyordu. Aslında bu işi kolaylaştırırdı.Ondan özür dilemesi yeterdi. Çocuk özrü kabul etmese de Lizz doğru olanı yapmış olacaktı. Özür dilemek büyük bir erdemdir. Ve o kadar içkiliyken olanları hatırlamaması çok doğaldı. Doğal mı? Ben neden böyle düşünüyordum! Eski ben olsam içip bir adamla yatmasını doğal bulmazdım. Eski ben mi? Bu da ne demek oluyor! Hayır, hayır, ben değişmedim. Hâlâ aynı değerlere sahibim, ben yine aynı benim. Masada duran diğer bira şişesini alıp kafama diktim. Çok büyük bir yudum almış olduğum için yutarken yüzümü buruşturmuştum. "Özür dile." dedim basitçe. "Ona 'içkili olduğun zamanlarda söylediklerinden somurlu tutulamayacağını' söyle."
Bu doğruydu. Vucuda fazla alkol girdiğinde bilinç devredışı kalırdı. Elimden birayı yemen bıraktım. Bira iğrençti. Hayatımda hiç içmemiştim. İğrenerek bakıyordum şimdi ona. Neden alıp içmiştim ki sanki! Kahvemi alıp içtim bu kez. En azından alkozsüzdü. Kafein çok daha iyiydi alkolkden. İğrenç. İğrenç. Artık bunları düşünmemeliydim. Ben değişmemiştim. İçmeyecektim. Yani sarhoş olmayacaktım. İçkilerin bazılarını severdim. yıllanmış şarap ve ballı likör gibi. Ve en önemlisi değerlerim değişmemişti. Ben hâlâ aynı bendim.
Ve şimdi dostuma yardım etmeliydim. "Eğer söylediğin gibiyse zaten umurunda bile değildir."

Misafir

"Özür dile." dedi."Ona 'içkili olduğun zamanlarda söylediklerinden sorumlu tutulamayacağını' söyle." Haklıydı. Bira beni insanlıktan çıkartabiliyor ve bambaşka birine dönüştürüyordu. Robin´e göre seksi bir kadın oluyordum , arkadaşlarıma göre hem seksi hem de sakar bir pilice dönüyordum. Hayır , bundan sonra içkiye kesinlikle hayır demeye karar vermiştim. İçkiyle birlikte birçok şeye hayır diyecektim.Ama bu umrumda bile değildi. Ben bunları düşünürken Chels biraya iğrenerek baktı ve kahvesinden bir yudum aldı."Eğer söylediğin gibiyse zaten umurunda bile değildir." Ve yine haklıydı. "Onu telefonla ararım. Yüzyüze görüşmem mümkün değil. Evlerimizin yakın oluşu karşılaşmamızı tetiklese de umrumda değil. Beni bilirsin eve genellikle ters yönden gidiyorum." dedim. Son cümleyi gülümseyerek söylemiştim. O da güldü . Evet , farkındaydım. Dünyaya kesinlikle terslik , asilik ve daha birçok şey yapmak için gelmiş gibiydim. Bir lafım bir lafımı tutmazdı. Çabuk karar verişim bazen benim bile başımı döndürürdü. Ama bu hız iyiydi ve sanırım insanların başını döndürmeyi seviyordum.

Misafir

Telefonla aramak pekde mantıklı gelmemişti. Yani pek etkili olmazdı. Mesajla birinden ayrılmak gibi. Eğer gerçekten affetmesini istiyorsa yüzüne konuşacak kadar cesur olmalıydı. "Bilemiyorum." dedim gözlerimi tavana dikerek. Ardından ayağa kalktım ve arkadaki kitaplığa yürüdüm. Dün bir seri daha bitirmiştim. Yeni bir kitaba ihtiyacım vardı. Önce fantastik bölümü biraz inceledim. Vampirler, şeytanlar.. İlgimi çekmiyordu. Hepsi vahşet dolu kitaplardı. Benim ihtiyacım olan ders çıkarabileceğim,içinde kendim gibi bir karakter bulabileceğim kitaplardı. Yani ablamın değimiyle 'sıkıcı eğitici' kitaplardı. Bu yüzden edebiyat bölümüne geçtim. Klasiklerin hepsini zaten 13 yaşıma kadar bitirmiştim. Bu yüzden orayıda geçtim ve gençlik kısmında durdum. Hollywood kızları kitabını aldım elime.Manhattan'dan Los Angelas'a taşınan bir abla ve kardeşin hayatını anlatıyordu. Bu kitapta kendimi kesinlikle bir karakterle özdeşleştirebilirdim. Kitabı aldım ve Lizz'in yanına döndüm."Cesuz ol Lizz."dedim. "Telefonla özür dilemek hiçbir şeye yaramaz." Eğer biri benden telefonla özür dilese affetmezdim. Kendini çok korkak gösterirdi bu şekilde. Kahvemin bitmiş olduğunu fark ettim. Ama bir tane daha içemeyecektim. Garsondan su istedim. Lizz söylediğimi düşünüyordu.

Misafir

Sonra gülümsemesi soldu."Bilemiyorum." dedi açıkça. Ne demek istediğini anlamıştım ; ama bunu nasıl yapabilirdim ki ? Kalktı ve okuyacağı bir kitap bulmaya çalıştı ve ben ise cesaret bulmaya çalıştım içimde. Masaya yeniden döndüğünde "Cesur ol Lizz." dedi gözlerime bakarak... Bunun olmasını çok istiyordum aslında. Bu inançla yaşamayı ve daha bir çok şeyi belkide. "Telefonla özür dilemek hiçbir şeye yaramaz." O garsonu çağırıp su isterken ben de beynimin içine hapsoldum. Hatalarım bazen canımı acıtıyordu ve bir anneye ihtiyaç duyuyordum. Gözlerimi kapattım ve hayalimdeki yerdeydim.
Burası güzel bir yerdi ve burda yüksek binalardan iz bile bulamazdınız. Kır bir alandı.
Karşımda hayalimdeki anne duruyordu. Melek yüzü bana şefkatle gülümsüyordu ve kolları sarılmam için bekliyordu. Ona doğru gelip , sarıldım. Kokusunu içime çektim ve annem gibi kokmuyordu.Annem kendimi bildim bileli Paris , Londra vs. şehirlerden özel olarak ayırttığı parfümler gibi kokardı. Ama bu annem ; saf yasemin çiçekleriyle donanmıştı. Bana gece gibiydi ; çünkü yaseminler en iyi gece kokarlardı.Dudakları tenime usulca dokunmuştu. Merhameti hissettiriyordu bana. Saçlarımı eliyle okşayışı fedakarlığı çağırıyordu.
"Lizz burada mısın?" Chelsea´nin sesiyle kendime geldim. "Lizz iyi misin?"
Yanağımda hissettiğim gözyaşımı silerek gülümsedim.
"Şey... Sanırım terapistteki seanslarımı artırmalıyım. Bu arada dediğini yapacağım. Umarım davetimi reddetmez." dedim dudak bükerek. Sonra aklıma Jamié´nin ev partisi geldi. "Hatta onunla şu yakın zamanda olacak ev partisinde yüzleşirim. Sadece özür dileyeceğim zaten. Eğer özrümü kabul etmezse de hatamı anlamış olurum. Çok teşekkür ederim Chels." dedim Chels´in elini sıkarak. Eli yumuşacıktı ve sıcaktı.

Misafir

"Şey... Sanırım terapistteki seanslarımı artırmalıyım. Bu arada dediğini yapacağım. Umarım davetimi reddetmez.Hatta
onunla şu yakın zamanda olacak ev partisinde yüzleşirim. Sadece özür
dileyeceğim zaten. Eğer özrümü kabul etmezse de hatamı anlamış olurum.
Çok teşekkür ederim Chels."
Yardımcı olabildiğime sevinmiştim. Bence konuşması işe yarayacaktı. Yani özür dileyen birini geri çevirmek kabalık olurdu. Aslında kafam çok karışıktı. Yeni bir müzikalde başrolü almıştım. Öğrenmem gereken 7 şarkı ve kareografi vardı. Ve ardından filmin tanıtım konserleri, programlar. Son zamanlarda uyuşturucu miktarını da arttırdığım geldi aklıma. Sanırım benimde iyi bir terapiste ihtiyacım vardı. Babam son zamanlarda başka bir kadınla yakınlaşmıştı. Ama elbette hayatında birden çok daha fazla kadın vardı. Ama buna alışmaya başladığımdan zorlanmıyordum. Yinede gerçek bir baba yada belkide bir anne bana nasihat verse çok daha iyi olurdum. Bana nasihat veren tek kişi menajerimdi. Ve onun nasihatleri de 'filmdeki sevgilini oynayan çocuğun senden hoşlandığını biliyorsun, çıkmalısınız' oluyordu. Beni sakinleştiren tek şey müzikti. Piyano derlerimde gerçekten sakinleşiyordum. Yada filmin şarkılarını studioda kayıt ettiğimiz zamanlarda. Tüm duygularımı müziğe yansıtıyordum. Başarımın sebebi buydu. Oyunculuğumda da öyle, duygularımı dışa vuruyordum. Ama çok zor yanları vardı. Beni bu hâle getiren durumları unutamazdım. Paparazziler, asparagas haberler, birden bire ortaya çıkan akrabalar - sanki yeterince fazla değilmiş gibi . Benimde kesinlikle bir terapiste ihtiyacım vardı.
Ona yardım edebildiğime sevinmiştim. Gülümseyerek "Yardım edebildiğime sevindim." dedim. Oda ban gülümsedi.
İçeceklerimizi bitirdik ve kahvemin parasını ödedim. Lizzle konuşmak iyi gelmişti. Buradan çıkıp terapist bulmaya gidecektim. Lizze sarılıp veda ettim. Ve ikimizde ayrı taksilere atlayıp yollarımıza gittik..

Misafir

RP Bitmiştir.

Konu: Geri: Dosta Açılan Kalpler Perş. Eyl. 09, 2010 12:55 pm

Chelsea Rosalié Bathory 15 Şöhret Puanı 3 Dolar
Elizabeth Anna Stone 2 Şöhret Puanı 10 Dolar

» Bir Dosta İhtiyaç..