Kahve iyi gelebilir.

1.Tekil
Gece 1 gibi
____________________________________________________

Evime yaklaşmıştım. Metal bardan bu yana Sürekli paramore dinliyordum. Gaza daha da yüklendim. Hemen evde olmak istiyordum. Bir anda önümde bir şey belirdi. Ani bir şekilde fren'e bastım. Cam'dan bunun Saint Jude 3.Sınıf öğrencisi Stev olduğunu gördüm. Lanet olsun diye direksiyona vurdum. Avuçlarım acımıştı. Hemen arabadan indim. Bu çocuk ne yaptığını sanıyordu? Sanırım ben dalgındım. Ah gerçekten neler olduğunun farkında değildim. Tek bildiğim az daha Stev'e vuracaktım.

"Hey Stev tanrı aşkına sen ne yaptığını sanıyorsun ?"

Diye çıkıştım. Yanına giderek "İyi misin?" dedim. Stev gülümsüyordu.

"AH SENİ PİSLİK" diyerek omzuna vurdum ve istem dışı bir kahkaha attım. Bu çocuğun hareketleri hoşuma gidiyordu ama bazen çok sinir edebiliyordu insanı. Buda sinir ama komik bir hareketiydi. Tabii dalgınlığım yüzünden bunun suçlusu ben değilsem?

İçmek ve sarhoş olmak bana yarıyordu. Gecenin bu saatinde içkili bir şekilde sokaklarda dolaşarak birilerini tavlayabilmekti aklımda olan. Bu geceyi de dün ki gibi yanlız geçirmek istemiyordum belli ki. Düşüncelerime sıkı tutunmuş bir şekilde yolda ilerlerken arkadan gelen hızlı arabanın vücuduma deymesi ile sarsıldım yere. Arabayı tanıyordum. Kapris'in arabasıydı bu. Bir anlık gülümsememe engel olamamıştım. "İşte aradığım kız..." sözler fısıltı gibi dökülürken dudaklarımdan Kapris arabadan koşar adımlarla inerek yaralanmış gibi yere çömelmiş zengin zübbeye bakıyordu.

"Hey Stev tanrı aşkına sen ne yaptığını sanıyorsun ?" sözlerini ardından yanıma doğru yürüdü topuklularıyla. "Şak şak" sesleri asfaltta yankılanıyordu. "İyi misin?" dedi bana bakarak. Bense gülümsememi hiç çekinmeden sundum ona. "AH SENİ PİSLİK" sözlerinin ardından omuzuma yediğim bir şaplak arabanın çarpımından daha çok acıtmıştı vücudumu. Onu elde etmek için aklımdan bir tilki gibi bir sürü yol düşünüyordum. Av, avını elde etmek için ne yapmalı?...

"Bana çarptın! Ve sanırım artık bana bir kahve borçlusun Kapris!" Sözlerimin ardından attığım kahkaha yankılandı sokakta. Kapris'te sözlerime bir kahkaha sunmuştu. Çömeldiğim yerden ayağa kalktım ve onu da kaldırmak için elimi uzattım. Elimi tutarak bir seferde havaya kalktı.

"Bana çarptın! Ve sanırım artık bana bir kahve borçlusun Kapris!"

Sözlerinin ardından attığı kahkaha benimde bir kahkaha atmama neden oldu. Ayağa kalktı ve benimde kalkmam için yardım etti. Neden güvenmem gereken erkeklere güvenmiyor da hiç güvenmemem gereken erkeklere güveniyordum anlayamıyordum. Sanırım bir kahveden bir şey olmazdı. Teklifini kabul etmeliydim sonuçta az kalsın öldürüyordum çocuğu.

"Tamam. Starbucks'a yakınız İstersen yürüyebiliriz."

Stev'in onaylaması ile arabayı park ettim. Stev'ın yanına geldim. Artık gidebilirdik. Stabucks'a doğru gitmeye başladık. Sessizlik sinir bozucuydu. Sessiziliği bozmayı başaramayacağım için onun bir şey demesini bekledim. Böyle durumlarda dilim tutulurdu ama bunun nedenini daha çözmüş değildim.

"Tamam. Starbucks'a yakınız İstersen yürüyebiliriz." Sözlerinin ardından biraz önce beni ezen arabasını park etti genç kız. Yanıma geri geldiğinde koluma girmesi için sağ kolumu yana doğru açtım. Koluma girdiğinde yürümeye başlamıştık. Sokağın ıssız oluşu onu tedirgin ettiğini yada ikimizin birden sessiz oluşu güvensizliğini nedensiz bir şekilde arttırdığını hissedebiliyordum.

"Rahatla K! Sana birşey yapacak değilim..." Gerginliğini anlar gibi gözlerine baktım. Gözlerimi devirdiğimde bana sadece bir gülüşle karşılık verdi. Starbucks'a varmadan önce daha bir karanlıkla örtülmüş olan sokakta durdum. Neden durduğuma anlam veremese de bu durumdan tedirgin olmuştu.

"Sen iyi misin?" Fazlasıyla şüpheci ve rahat olmayan biri vardı şuanda karşımda. Onun benim hakkımda olan düşüncelerini değiştirmeliydim. "Kahveden önce sanırım biriyle dertleşebilirsin..." Onun bana olan güvenini sağlamak içindi bu çabam. Nedenini bilmesem de...

"Rahatla K! Sana birşey yapacak değilim..."

Ah gerginliğimi ona da ulaştırmıştım. Aslında feministliğimi üzerimden attığımı düşünüyordum ama tam atamamıştım anlaşılan. Gülüşümle onun cümlesine karşılık verdim. Ama pek etkili olmadığı kesindi.

"Sen iyi misin? Kahveden önce sanırım biriyle dertleşebilirsin..."

Bunun olacağını hissetmiştim. Kesin bunu söyleyecekti. 'Benimle paylaşabilirsin' Ama ne anlatacağımı bilemiyordum. İyi miydim? Değil miydim? Onun farkında bile değildim ki!

" Ihmm evet iyiyim. Yani sayılır... Ya da.. off boşver hadi kahvemizi içmeye gidelim."

Stev'ın gözlerine baktım. Bu cevaptan tatmin olduğu söylenemezdi.

"Tamam... Ihmm güvensizlik sorunumu anlamış değilim. Ama kesinlikle seninle ilgili değil bu. Sana güveniyorum. En güvenmemem gereken kişi olduğunu düşünsem de. İşte sorunda bu"

"Ihmm, evet iyiyim. Yani sayılır... Ya da.. off boşver hadi kahvemizi içmeye gidelim." Evet, sözlerine emin olamıyordum. Yerimden kıpırdamamıştım. Daha açıklayıcı bir ayrıntı istiyordum. Gözlerine diktim gözlerimi. Sözlerinin devamı olduğunu biliyordum. Orada dilinin ucunda gizleniyordu kelimeler. Nihayet kelimeler kendini bana sunmaya başlamıştı. Çünkü kulağımda Kapris'in sesi yankılanıyordu.

"Tamam... Ihmm güvensizlik sorunumu anlamış değilim. Ama kesinlikle seninle ilgili değil bu. Sana güveniyorum. En güvenmemem gereken kişi olduğunu düşünsem de. İşte sorunda bu." Neden en güvenmemesi gereken kişi olduğumu düşünüyordu ? Bense onu şuandan itibaren arkadaş çevremde görmek istiyordum. Kullanıp mendil yapacağım kızlardan değildi o benim için...

"Bana neden güvenmek istemiyorsun..." Sözlerimin ardına ekleyeceğim şeyler onun için anlam ifade etmese de benim kendime itiraf edemeyeceklerimdiler.

"Ben kızlarla yatan adi bir çocuk olabilirim ama karşımdaki kızların hepsi sürtük! Ama seni arkadaş çevremde görmek istiyordum ben. Sen onlar gibi değilsin... Kötü ama iyi kızsın..." Saçmalıyordum, tamam. "Kötü ama iyi" tabirini nasıl bir anlamda kullandığımı da bilmiyordum. Aklımdan geçenleri söylüyordum ve şuanda aklımın oyunu buydu bana... Aklımın oyunlarına esir düşmüş bir durumdayken Kapris'in cevabını bekliyordum sabırsızlıkla... Benden nefret edecek bir insan daha olmaması gerekirdi bu dünyada... Yeterince kızın nefretliğini kazanmıştım zaten.

"Bana neden güvenmek istemiyorsun... Ben kızlarla yatan adi bir çocuk olabilirim ama karşımdaki kızların hepsi sürtük! Ama seni arkadaş çevremde görmek istiyordum ben. Sen onlar gibi değilsin... Kötü ama iyi kızsın..."

Kötü ama iyi kız.. İşte ben buydum. İçim ile dışım bir değildi. Bir sürtük olarak bilinirken Stev'ın bunları demesi hoşuma gitti denilebilirdi. Ona güveniyordum ama onunda dediği gibi kızlarla yatan biriydi -buda güvenilmesi gereken kişiler arasına alınmamak için bir sebepti.-ama asla onun hakkında adi gibi kötü şeyler düşünmemiştim. Erkekler her kıza seks için bakarlardı. Ahh gene feministliğim tuttu. At şu erkek düşmanlığını üzerinden Kapris at diye azarladım kendimi. Sanırım uzun süre sessizlik olduğundan sabırsızlanmaya başlamıştı Stev. Gözlerine bakmaya korkuyordum. Cesaretimi topladım ve gece dahada siyah görüken gözlerine baktım.

"Stev... Sen benim için farklı bir yerdesin. Tamam... Bak etrafta o kadar çok dedikodu var ki asılsız veya gerçek... Ve çoğunda sen varsın. Pek de güzel şeyler değil bunlar. Arkadaşlarımdan birçoğu ile yattın. Ve onlar sana güvenmemem gerektiği hakkında öğütlerde bulunuyorlar. Ama ben sana güveniyorum. Gerçekten bende seni her zaman yanımda görmek isterim. Hemde her zaman... Tamam? Her zaman dostuz."

Sonunda gülümsemiştim. Bu gerçekten içten bir gülümsemeydi. İlk defa beynimle değil. Ruhumla ve kalbimle gülümsediğimi söylesem saçmaladığımı düşünebilirsiniz ama gerçek buydu. Şuanda konuştuklarımı beynimin mantık süzgecinden geçiremiyordum. Daha doğrusu geçirmiyordum. İsteyerek süzgecden geçirmediğim tek konuşmam...

"Stev... Sen benim için farklı bir yerdesin. Tamam... Bak etrafta o kadar çok dedikodu var ki asılsız veya gerçek... Ve çoğunda sen varsın. Pek de güzel şeyler değil bunlar. Arkadaşlarımdan birçoğu ile yattın. Ve onlar sana güvenmemem gerektiği hakkında öğütlerde bulunuyorlar. Ama ben sana güveniyorum. Gerçekten bende seni her zaman yanımda görmek isterim. Hemde her zaman... Tamam? Her zaman dostuz."

Evet... Sadık kalacağım bir arkadaşım... Gerçi her ne kadar kızlara sadık kalmam benim için gülünçlük bir durum olsa da bu kız ile aramız hep iyi olacaktı. Başlarda ona kötü gözle bakmanın acısıylaydım şimdi. Her ne kadar güzel olsa da... Umarım beni anlayan biri olur ilerleyen zamanlarda. Çünkü bu kız gerçekten de kafa dengimdir. Ve her zaman yanımda olmasını istediğim insan...

"Evet..." dedim kısa bir gülüşün ardından. Bir an önce şu gergin ve duygusal ortamdan çıkmalıydık artık. Ben duygusal biri değildim ve bu ortamlar beni gererdi. Genelde gülen ve pozitif bir insan olduğumdandı bu. Tek negatif olabileceğim zaman vardı; kızkardeşim Ovn ile birlikteyken. Beni her zaman azarlamaktan bıkmayan, herşeyime karışan bir üvey kardeş! Niye getirmiştim ki aklıma şimdi onu. Sanırım herkezin için dökecek bir olay vardır. Benim derdim ise Ovn! Üvey olduğumuz için birbirimize benzememizin acısı bu.

Burada daha fazla durarsak eğer yeni bir haber daha doğacak ortaya. Malum Gossip Girl asılsız suçlamalarıyla her zaman telefonlarımızı doldurur. Aslında başlarda asılsız olsa da galiba bu haberin çıkması ile insan bunu kendi gerçek dünyasına ekliyor. Karşımdaki güzelliğe döndüm düşüncelerimden sıyrılırken.

"İçindekileri döktüğüne göre sanırım artık kahve içebiliriz?" Gülümsedim. Gülümsememe karşılık verdi ve Starbucks'a doğru geriye kalan yolu yürüdük. Yürürken birkaç şey anlatıp gülüyorduk. Eğlenceli biri ile takılmak zevk olabiliyordu. Hele bu kişi karşı cins ise...

"Evet... İçindekileri döktüğüne göre sanırım artık kahve içebiliriz?"

Gülümsedi. Gülümsemesi çok güzeldi. Gülümsemesine karşılık verdim. Zaten karşılıksız kalmak imkansız gibiydi. Starbucks'a doğru yürümeye devam ettik. Yürürken birbirimize birşeyler anlatıyorduk, gülüşüyorduk. Uzun zamandır bir erkekle gülüşmemiştim ayrıca pekde hoşuma gittiği söylenemezdi arkeklerle konuşmanın. Ama şimdi düşüncelerimin bir kısmı değişmişti sanki erkeklere Stev sayesinde güvenmeye başlamıştım. Doğru şeyi yapıyorumdur umarım. Starbucks'a girdiğimizde ortalarda bir masaya oturduk. Bir süre oturduktan sonra Stev bir şey isteyip istemediğimi sordu. Aslında hiç bir şey istemiyor denilebilirdi benim için.

"Buraya kahve içmeye geldik tatlım. " dedim neşeli bir sesle. Gülümsedim gülümsememe karşıklık verdi ve başımızda dikilen adama kahve istediğimizi söyledi. Bir süre sonra kahvelerimiz geldi. Sessizce kahvelerimizi içiyorduk. Ah ne güzel ama sessizlik... Sessizliği bölme karar aldım.

"Eee-"

daha daha neler yapıyorsun diyecektim ki aynı anda eee dedik. Sonra hafif bir kahkaha atarak "Önce sen!" dedim. Oda "Önce sen!" diyince demeye karar verdim. Saçmalığın daniskasıyım abi ya...

"Daha daha nasılsın diyecektim."

Stevréth B. Greyn 10 Şöhret Puanı 2 Dolar
A. Kaprisha Alvarez 2 Şöhret Puanı 10 Dolar