Longing..

Chelsea Rosalié Bathory + Lola Delphine de Renouive
Zaman: Sabah

I. TEKİL ŞAHIS
--------------------------------------------

Lola'yla hasret gidermek için bisiklet sürmeye karar vermiştik. Tabiiki dinlenmek için parka gittiğimizde büyük bir deja vu yaşadım. Yine aynı bisikletleydim. Elektrik mavisi bisikletim. Jake'in beni gördüğü ve saçma şeylerin yaşandığı yerde durmuş ve dinlenmeye karar vermiştik. Birden ruh halim değişti. Huzursuzluk kapladı içimi. Lola'yla olmak süperdi. Onu uzun zamandır görmemiştim ve özlemiştim. Konuşmak iyi olacaktı ve bu parkla ilgili kötü anılarımın üzerine yeni ve güzel bir anı eklenecekti. Parka kadar yarışmıştık ve berabere kalmıştık. Benim dengem harikaydı ve onunda bacaklarının gücü. Harika bir ekiptik. Birbirimi tamamlıyorduk.
Onun bisikleti ise toz pembeydi. Benim üzerimde parlak gri bir tenis eteği ve beyaz bir nike bluz vardı. Arkası çapraz şeklindeydi. Saçlarımın rengini değiştirmiştim. Bir süre sarı kalacaklardı. Kışık sarı yapardım. Çünkü esmerliğim kalmazdı ve daha çok yakışırdı. Çimlerin üzerine uzandık ve temiz havayı içime çektik. Aklım yine dün sabahtaydı. Mesajda. Partyde Alexis'le konuşmam şart olmuştu. O mesajın nedenini çözemiyordum bir tülü. Ve Jake'i. Birden bire Lola'ya dönüp "Jake'i tanıyor musun?" diye soruverdim. "Jake Carter Hall."

Ilık rüzgar tenimi okşuyordu. Yaptığımız uzun yarış nedeniyle terlemiş ve nefes nefese kalmıştım. İkimiz de nedensiz yere kahkahalar atıyorduk. Chelsea'yi tekrar görmek güzeldi. Son zamanlarki sıkıntımdan kurtulmuş ve rahatlamıştım. Tekrar dönmek güzeldi.

Mavi gökyüzü üzerimizde uzanırken, yemyeşil çimlere attık kendimizi. Askılı, açık mavi bluzum terden ıslanmıştı. Altımda havanın sıcaklığına güvenip giydiğim mini kot şortum vardı. Bacaklarımı uzatmış havanın tadını çıkarıyordum. Sıcak ama boğucu değil.

Konuşmuyorduk. Rahatlamıştım ve konuşmak aklıma bile gelmemişti sanki. Sadece çimlere yayılmış, bunun keyfini çıkarıyordum.

"Jake'i tanıyor musun?" diye, benim için fazlasıyla ani bir şekilde sordu Chelsea. "Jake Carter Hall."
O an, hiç aklımda yoktu Jake. Onu da bayağıdır görmüyordum. Ah, sanırım onu da özlediklerim listesine koyabilirdim. Herneyse, Chelsea de mi onu tanıyordu? Görünüşe göre öyle. Bu soru beni bayağı şaşırtmıştı. Öyle ki,
"Ha?" diyerek çok zeki bir tablo çizdim. Ardından toparladım.
"Yani evet, tanıyorum. O nerden çıktı." dedim ve şaşırmış bir ifadeyle gülümsedim. "Bir sorun mu var?"

Tek kaşımı kaldırıp ona baktım. Ne demek istiyordu ki? Jake'i uzun zamandır görmemiştim -neredeyse dört ay gibi bir zaman- ve tam olarak bir yorum yapamıyordum. Zaten onun hakkında tam olarak bir yorum yapmak zordu. O herkese karşı farklıydı. Bu iki yüzlülük değildi, sadece içinden geldiği gibi davranırdı o. Yani, ne diyebilirdim ki?

Chelsea'nin bana neden bu soruyu sorduğuna bağlıydı cevap aslında. Jake ile aralarında ne geçmişti? Sorunun cevabı beni korkutuyordu çünkü Jake'in kimi kullanıp, kime aşık olacağı hiç belli olmuyordu. Yorum yapmam imkansızdı. Olayları tam olarak bilmeliydim.
"Şey, Jake için kesin bir şey söyleyemem. Bana karşı davranışlarıyla yargılarım ben daha çok insanları. Jake, benim burada en çok güvendiğim insanlardan biri. Bana ihanet etmeyeceğine güveniyorum, bana hep yardımcı olacağına da. O, güvenilir biridir." durdum. Buraya kadar kendim için olanları anlatmıştım. Peki, Jake'in diğer kızlarla arası nasıldı? Tanrım, Chelsea için cidden endişelenmeye başlamıştım. Gerçi o akıllı biriydi. Kendini küçük düşürecek bir şey yapmazdı. Ama Jake ile görüşmem gerekiyordu anlaşılan.
"Bak tatım, açık konuşayım. Ben Jake'e güveniyorum ama senin ona güvenip güvenmemen konusunda bir şey söyleyemem. Onun çapkınlıklarının dedikodusu haddini bazen aşıyor. Ben onun bu yönüne hiçbir zaman bulaşmadım. Kızlarla ilişkisi beni alakadar etmez ama sana bir şey yapmasını kabul edemem. Onun suratına tokadı çak ya da ona tüm kalbinle güven demiyorum. Onu aylardır görmedim. Sadece, o açık sözlü ve iyi biridir. Ama bazen ciddi yanlışlar yapabiliyor."

Ne diyebilirdim ki? Yapabileceğim tek şey, olayları öğrenip tahminde bulunmaktı ya da Jake ile aylar sonra tekrar görüşecektim.

Chelsea'nin rahat tavrı hoşuma gitmişti. Sanki kimse ona zarar veremezmiş gibi, kendinden emin ve umursamaz. İşte bu benim Chelsea'mdi. Sarı saçları çimenlerde dağılırken, harika görünüyordu. Başımı sağa eğip ona baktım.
"Dikkatli ol tatlım. Bu çocuğun sağı solu belli olmaz." Arkaya yazladığı sağ kolunu kaldırıp saçlarını düzeltti ve bu sırada birazcık düşündü.
"O, Justin değil. Belki ona benzeyebilir ama onlar farklı insanlar. Alexis'e belki bir teşekkür etmelisin. Çünkü anlattıklarına bakarsan pek de doğru birşey gibi görünmüyor."

Rüzgar, yatıştırıcı esintisini tüm bedeninde gezdirirken, ağaç yapraklarını kımıldatırken, dert edinmek mümkün değildi adeta. Dinmeye başlayan yorgunluğu ile birlikte neşe ve hareket etme isteği artıyordu. Yine de konuşmak güzeldi.

Chealsea'nin iyi olduğu belliydi. Çevresinde onu sevenler oldukça, iyi olabilirdi. Konuyu kapamıştı ama bunu, birşeyler saklamak isteğinden değil, daha neşeli seylerden bahsetmek için yapmıştı.

Daha neşeli? Hayatımda, bu ılık rüzgardan daha neşeli herhangi birşey yoktu ki.

"Herzamanki şeyler tatlım."

Herzamanki şeyler... Hala annem ve abimin ölümünü kabullenememem mi? Yoksa hala depresyonda olduğum gerçeği mi? Herzamanki şeyler neydi?

Artık iyileşmiş bedenim, var olmayan kabuslarım, arkadaşlarımla eğlenebiliyor olduğum gerceği nedeniyle herkes toparlandiğimi düşünüyordu. Öyle olmalıydı ama yapamıyordum bir türlü. Chelsea'nin canını sıkmak haksızlık olurdu. Bu nedele, geçmişe yaptığın ziyareti hızla kesip, kendimi toparladım.

"Henüz, lanet olasıca bir dedikoduya sahip değilim." Güldüm ve biran duraksayıp düşündüm.
"Bu akşamki partiye ne dersin. Ardından herkesin anlatacak bir dedikodusu olacağına eminim."

Klasik bir 'Lola kahkahası' attım.

Hüzün gölgesinin geçisini izledim yüzünden. Ama geçeceğini biliyordum. Bu muhteşem sabahı bozmayacağını. Bende zorlamayacaktım onu. Anlatmak istediğinde dinlerdim istemediğinde zorlamazdım. Bir dostun yapması gereken şeydi bu. "Henuz, lanet olasica bir dedikoduya sahip değilim." Gülüşü o gölgeyi göndermişti. Işık saçıyordu gülümsemesi. "Bu aksamki partiye ne dersin. Ardından herkesin anlatacak bir dedikodusu olacağına eminim." Bunu aklıma yazmıştım. O partide dedikoduların çok olacağını zaten biliyodum. Partide Lola'yı mutlaka bulacaktım. Alexis'le konuştuktan sonra veya önce. Yada Alexis'le partide konuşmayacaktım. Evde konuşurdum. Parti güzel olacaktı. Eğlenecektim. "Kesinlikle bol dedikodulu bir parti olacak." dedim bende gülerek. Benim dedikodum kötü olmayacaktı ama. Bu kesindi. Her zamankinden dikkatli ve kontrollü olacaktım. Laela'nın partisinin skandallarında adım olmayacaktı. Ama memnun kalacaktım geceden. Her şey harika olacaktı..

Dedikodu ve parti. Bunlar benim muhteşem ikililerimdi. Başka hiçbir işi olmayan, aptal ve zengin insanlar olarak, tek uğraşımız buydu zaten. Olduğum şeyden, varlığımdan nefret etmem korkunçtu ama hayata başka gözlerle bakıyordum artık. Malesef bu işimi kolaylaştırmıyordu.

"Uzun zamandır konuşmadığım kişiler vardı. Onlarla karşılaşacağımdan eminim. Kim bilir, belki herşey normale döner benim için de."

Umursamaz bir şekilde gerindim. Yılın bu zamanında havanın bu kadar iyi olması inanılmazdı. Eh, cidden şanslılardı. Akşamki parti güzel olacaktı. Laela'nın nasıl bir parti sahibi olacağını az çok tahmin edebiliyordum. Partide eğleneceklerdi.

"Dedikodularım bana aittir. Bilirsin, kimsenin arkamdan konuşmasını sevmem. Partide de dedikodum çıkmayacağına inanıyorum. Hem zaten, ne yapabilirim ki? Geceyi sağ salim atlatacağımı biliyorum."

Chelsea'nin de az çok benim düşüncelerime sahip olması hoşuma gidiyordu. Zıtlaşma yoktu, kavga yoktu, zorlama yoktu. Onunla içimden geldiği gibi konuşabiliyordum.

Lola'yla tamamen aynı düşünüyordum. Güzel bir gece olacaktı, evet. Ama benim isteğim dışında dedikodum yapılmayacaktı ve bende kötü dedikodu istemezdim. Lola'yla zaten çoğu zaman aynı fikirdeydik. "Bu akşam büyük değişiklikler olacağını hissediyorum." dedim gülerek. Yine psişikliğim tutmuştu. Ama içime doğdumu tam doğardı. Hislerim hiç yanılmadı şimdiye kadar. Bu büyük değişiklikler 1 tane değildi sanki. İyi yada kötü de değildi sadece. İyi ve kötü değişiklikler olacaktı sanki. Değişiklikleri sevmezdim. Helede kötüleri. Hayatım sürekli değişeceğine, tepe taklak olacağına monoton olmasını tercih ederdim. Telefonumun titremesiyle uzandığım yerde zıpladım. Lola halime gülmüştü. Bende ona katıldım. Telefonumu eteğimin cebinden çıkardım. Arayan menejerimdi. "Ah tanrım üzgünüm. Bunu açmalıyım." dedim Lola'ya ve oturur pozisyona geçip telefona cevap verdim. Ach'i öldürdükten sonraki intihar sahnemin çekimine 1 saat kaldığını hatırlatmak için aramıştı. İç geçirme istediğimi bastırdım ve geleceğimi söyleyerek kapadım. Hatırlatmasına memnun olmuştum elbette. Ayağa kalktım ve Lola'ya "Setten çağırıyorlar. " dedim. Oda kalkmıştı. Bisikletime oturdum ve derin bir iç çektim. Oyunculuk tutkumdu ama çekimler her zaman çok uzuyordu. Bu filmden sonra bir süre tatil yapacaktım. Çok yoruluyordum. "Harika bir sabahtı." dedim Lola'ya gülümseyerek. "Birdaha arayı bu kadar açmayalım." dedim. Oda bana katıldı. Ve eve doğru bisikletimi sürdüm..

Chelsea - 15 şöhret puanı 3 dolar
Lola - 15 şöhret puanı 3 dolar