Dinlenmek ...

Andrea-Fernando
Saat 11 suları
3.Şahız

Andrea Fernando'nun sözüne uymamıştı. Gene geç kalmıştı ama bundan daha geçleride olmuştu. Bugün çok çok nadir pantolon giydiği günlerden biriydi. Siyah dar kot pantolonunu giymişti. Üzerine ise gene Straptez giymişti. Ama bu sefer uzun bir Straptez giymişti. Saçlarını bir omzuna almıştı. Dudaklarına hafiif bir parlatıcıyı ve gözlerine rimel bile sürmüştü o kısacık zamanda. Sadece yarım saatçik bekletmişti Fernando'yu... Ama Fernando söyleniyordu. Andrea onu susturmak için bahaneler üretiyordu. En sonunda Fernando söylenmeyi kesmişti. Kesinlikle bunlar Andrea'nın bahanelerinden dolayı değildi. Andrea Fernando'nun çenesinden kurtulmak için sustuğuna emindi. Kendi kendine gülümsedi. Starbucks her zamankinden daha sakindi. Bir masaya oturdular. Fernando Andrea'ya Andrea'nnı çözemediği bir yüz ifadesi ile bakıyordu. Andrea'nın akıllanmadığını düşünüyordu herhalde. Yani Andrea'ya göre... Evde uzun kollu bir badisi yok denecek kadar azdı zaten uzun kollu giymeyide sevmiyordu. Andrea ellerini ben masumum der gibi havaya kaldırdı.

Kahvelerini aldıktan sonra oturdular. Yarım saat bekledikten sonra haliyle epey gerilmişti Fernando. Bu kadar da bekletilmezdi ki birisi. Normalde basıp giderdi, fakat Andréa için bir istisna yapmıştı. Sonuçta en yakın arkadaşlarından biriydi. Fernando önündeki kahveden birkaç yudum aldı. Kız, biraz daha düzelmişe benziyordu. Arabada ısınmış olmalıydı, kahve de ısınmasına yardımcı olur, hem de tamamen ayıltır diye umuyordu. Gülümseyerek gözlerini genç kıza dikti ve alaycı bir ifadeyle:


''Ee, anlatacak mısın? Nedir seni havuzbaşında içiren? Anlaşılan dün gece baya sarsıntılı geçti. O kısacık eteği ve seksi bluzu, havuz başında oturmak için giymemiştin heralde?''

diye sordu. Aslında kızı zorlamak istemiyordu fakat belki bir yardımı dokunabilirdi. Belki biri onu üzmüştü, ya da başına olumsuz bir şey gelmişti. Paylaşmak kızı biraz rahatlatabilirdi. Bunun için buradaydılar zaten. Havuz başındayken darmadağın görünüyordu Andréa. Dün gecenin onun için pek de iyi geçmediğinden emindi. Sadece problemin kaynağını bilmek istiyordu. Böylece arkadaşına sorununu çözmesinde yardımcı olabilirdi. Önündeki kahveden biraz daha yudumladı ve çekingen görünen kıza samimi bir şekilde gülümseyerek:

''Anlat hadi..''

diye seslendi.

''Ee, anlatacak mısın? Nedir seni havuzbaşında içiren? Anlaşılan dün gece baya sarsıntılı geçti. O kısacık eteği ve seksi bluzu, havuz başında oturmak için giymemiştin heralde?''

diye sordu Fernando. Andrea anlatmak istiyordu da istemiyordu da. Kararsızlıklar burada bile rahat bırakmamıştı Andrea'yı. Kahvesini yudumladı. Gerçekten iyi gelmişti.

"Anlat hadi."

Fernando'nun merak için sormadığını biliyordu Andrea. Yardım etmek için herşeyi yapacağını da biliyordu. Oyüzden yarım yamalak anlatmaya karar verdi. İlk defa içindeki karmaşadan başarıyla sıyrıldığına inanıyordu.

"Nerden başlasam... İlk Harrison'daydım. Pek hoş olmayan şeyler oldu. Bilirsin izlerken bile iğrenebilirim o yüzden sıkıntıdan patlamak üzereydim. O saatte kimseyi arayamazdım diye düşündüm. Okula gittim. Havuz, su deniz felan iyi geliyor. Neden bu kadar karmaşık duygulara sahip olduğumu bir türlü anlayamamışımdır. Kendi kendime düşünüyordum. Neden benim bir sürtük olduğumu düşünüyorladı felan işte Sonrası belli"

Son cümleyi söylediğinin farkında bile değildi. Sürtük olmadığını bilen tek kişi Ach'di. Daha doğrusu isteyerek söylediği herşeyi anlattığı tek kişi... Laela'da mükemmel sürtük deneyiminden yararlanarak anlamıştı Andrea'nın sürtük olmadığını. Hatta bir kere gossip girl'e söylemekle bile tehdit etmişti. Onunla neden arkadaş kaldığıda meçhuldu ama birbirlerine benziyorlardı birazda...

Kızlar ve garip düşünce dünyaları. Anlaması Fernando için bile epey zordu doğrusu. Ne cevap vereceğini bilemedi önce genç adam. Sadece anlayışlı bir ifade takınmakla yetindi. Hassas konulardı bunlar, cevabını dikkatli vermeli, tavsiyesini dikkatli yapmalıydı. Andres gülümseyerek kıza baktı ve şefkatli bir ses tonuyla cevap verdi:


''Canım, böyle şeyleri kafana çok takıyorsun. Yani milletin düşüncelerini kontrol edemezsin ki. Seni iyi tanıyan kişiler, senin ne olup olmadığını bilir zaten.''

Fernando kullandığı sözcükleri özenle seçiyordu, kızı incitmek istemezdi. Kim onun sürtük olduğunu düşünüyordu, merak ediyordu doğrusu. Ortamın biraz hüzünlü olduğunu fark etti. Kızın neşesini yerine getirmek için esprili bir ses tonuyla,

''Hem Manhattan'da ne kadar sürtük varsa hepsi yatağıma girmiştir. Sınavı geçmeden, kimse sana sürtük diyemez!''

dedi ve samimi bir kahkaha koyuverdi. Tek amacı Andréa'yı neşelendirmek ve ortamın havasını biraz olsun yumuşatmaktı. Sandalyesini kızınkine biraz daha yaklaştırdı, böylesi daha samimiydi. Sol elini kızın omzunun üstüne, ona her zaman destek çıkacağını ifade edercesine koydu ve gülümseyerek:

''Gerçekten milleti kafana takma. Yani hangi salak böyle bir şey düşünüyor bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki sen harika birisin. Ayrıca derdin olduğunda havuz başında tek başına içmene gerek yok. Telefonum her zaman açıktır, bilirsin. Beraber de içebilirdik, hem üşümemiş olurdun...''

dedi. Tüm iyi niyetiyle yardımcı olmaya çalışıyordu kıza. Zor anlar geçiriyordu ve Fernando bunun bilincindeydi. Birileri onun kötü biri olduğunu düşünüyor olabilirdi, fakat Fernando onun iyi yanını birçok kez görmüştü. Bu yüzden kankalardı zaten. Bu yüzden ona bu derece yardım etmek istiyordu. Çünkü o bu ilgiyi hakeden, iyi kalpli bir kızdı. En azından Fernando buna inanıyordu. Genç adam kahvesini yudumlarken bakışlarını Andréa'ya yöneltti. Az da olsa gülümsemesini istiyordu genç kızın...

Fernando gülümseyerek Andrea'ya baktı. Gülümsemesi çok güzeldi.

''Canım, böyle şeyleri kafana çok takıyorsun. Yani milletin düşüncelerini kontrol edemezsin ki. Seni iyi tanıyan kişiler, senin ne olup olmadığını bilir zaten. Hem Manhattan'da ne kadar sürtük varsa hepsi yatağıma girmiştir. Sınavı geçmeden, kimse sana sürtük diyemez!''

Samimi bir kahkaha koyuverdi. Andrea'yı güldürmeyi başarmak üzereydi. Tescilli bir sürtük olabilmek için Fernando'nun yatağına girmek şarttı ha? Bu çocuk şakayı biliyordu. Sandalyesini Andrea'ya biraz daha yaklaştırdı. Sol elini kızın omzunun üstüne koydu. Bu ona babasını hatırlatıyordu. Babası da destek çıkmak için hep böyle yapardı.

''Gerçekten milleti kafana takma. Yani hangi salak böyle bir şey düşünüyor bilmiyorum ama bildiğim bir şey var ki sen harika birisin. Ayrıca derdin olduğunda havuz başında tek başına içmene gerek yok. Telefonum her zaman açıktır, bilirsin. Beraber de içebilirdik, hem üşümemiş olurdun...''

dedi. Andrea ciddi ciddi içindeki tüm üzüntüyü atmıştı. Gülmeye başlamıştı. Bu çocuk destek vermeyi ve neşelendirmeyi iyi biliyordu.

"Bundan sonra emin ol arayacağım seni. Ama bak hazır ol saat kaç olursa olsun ararım. Benden kurtulamazsın. Ayrıca destek için sağol. Seni seviyorum benim en iyi kankam."

Andrea kahvesini alıp Fernando'ya gösterdi. "Soğumadan içelim." dedi ve kahveden birkaç yudum içti.

"Bundan sonra emin ol arayacağım seni. Ama bak hazır ol saat kaç olursa olsun ararım. Benden kurtulamazsın. Ayrıca destek için sağol. Seni seviyorum benim en iyi kankam."

Bunun üzerine gülümsemekle yetindi Fernando. Gerçekten arkadaş olarak bildiği birkaç kişi vardı sadece, onlar için de elinden geleni ardına koymazdı. Kızın, dediğini yapmasını umuyordu. Saat kaç olursa arasın arayabilirdi. Böyle derbeder bir halde, kısacık bir etekle havuz başında uyumaktansa, Fernando'yu gecenin köründe uyandırması daha iyiydi sonuçta. Genç adam gülümseyerek kıza baktı:


''Ara tabii. Yani, başına bir şey de gelebilirdi. O halde, havuzun başında. Olacak şey mi? Küçük bir kız gibi azarlamak istemiyorum seni. Fakat sen de artık biraz olgun davran ve başın sıkıştığında sevdiklerinin bir telefon kadar yakında olduğunu öğren''

diye mırıldandı. Kızın üstüne varmak istemiyordu fazla, fakat uyarmadan da edemezdi. Arkadaşça bir öğüttü bu. Gerçekten de dün gecenin sonu Andréa için çok daha kötü olabilirdi. Sabah Fernando gelmeseydi, o halde okulda yakalanırsa daha da kötü olurdu belki de. Andres, kızı normale döndürmek için elinden geleni yapmaya çalışıyordu. Ufak bir uyarıdan zarar gelmezdi sonuçta. Kahvesinden biraz daha yudumladı ve konuşmaya devam etti.

''İstersen anlat bakalım dün geceyi şöyle ayrıntısıyla. Yine kimin seni üzmesine izin verdin?''

Çok da merak etmiyordu aslında, sadece bilmesi yararına olabilirdi. Hem kendisinin hem de Andréa'nın. Belki de tanıdığı biriydi, sorunu çözebilirdi. Böylece kıza yeteri kadar yardım etmiş olurdu.

''Ara tabii. Yani, başına bir şey de gelebilirdi. O halde, havuzun başında. Olacak şey mi? Küçük bir kız gibi azarlamak istemiyorum seni. Fakat sen de artık biraz olgun davran ve başın sıkıştığında sevdiklerinin bir telefon kadar yakında olduğunu öğren''

Fernando hep öğüt vermek zorunda mıydı? Aslında bu hoşuna gitmiyor değildi ama Annesinin öğütlerini bile dinlemezken Fernando'nunkileri dinleyeceğinden nasıl emin olabiliyordu? İşte bunu anlayamıyordu. Kahvesinden büyük bir yudum aldı.

''İstersen anlat bakalım dün geceyi şöyle ayrıntısıyla. Yine kimin seni üzmesine izin verdin?''

Ne anlatabilirdi ki? Pek de bir şey anlatmak istediği söylenemezdi. Kahvesinden bir kaç yudum daha aldıktan sonra Fernando'ya sevecen gözlerle baktı. En samimi ses tonun takınarak konuştu.

"Hmm aslında kimse beni üzme niyetinde değildi. Bilirsin herşeye üzülme kabiliyeti olan bir insanım. Başkaları için üzülürüm genelde. Kendim için üzüldüğümü hiç hatırlamam. Bir kere üzülmüştüm sanırım o da elbisemi bulamadığım için giyemeyeceğimden üzülmüştüm."

Sonunda büyük bir kahkaha attı Andrea. Yakın masalardan birkaç kişi ona baksa da aldırış etmedi. Şuan tek istediği herşeyi unutmak ve kahvenin taını çıkarmaktı. Aslında kahvei sevdiği pek söylenmezdi ama arkadaşlarıyla ayrı bir güzel tadı oluyordu kahvenin. Kahvesinden bir yudum daha alınca bardağın boşaldığını gördü. Gitme vakti gelmişti. O sırada telefonu çaldı. Arayan Elisha idi. Hemen açtı. Eğer açmazsa başına gelecekleri biliyordu.


Elisha ne kadar meraklıydı böyle. Ah Andrea'ya çekmişti sadece. Telefonu pantolonun arka cebine koydu. Fernando'ya döndü. Eve gitmeliydi. Yorgun olduğumu söylediğim halde Starbucks'da olduğuma bir şey demediğine göre Elisha Andrea'nın evine gidebilirdi.

"Canım benim eve gitmem gerek. Beni bırakmana gerek yok iyiyim. Her şey için teşekkürler."

Andrea Fernando'nun yanağına arkadaşça bir öpücük kondurduktan sonra el sallayarak "By.." dedi ve masadan uzaklaştı.

"Canım ya benim eve gitmem gerek.

Andrea - 2 şöhret puanı 10 dolar
Fernando - 15 şöhret puanı 3 dolar