En Şirin Meşguliyet...

Kişiler:Albus,Monica
Baış Açısı:I. Tekil Şahıs



Yoğum iş takviminizin her zaman size ve yakınınızdakilere faydası olması için onların daha rahat yaşamsı için olduğunu bahane edip durursunuz. Yanlış anlamayın bende aynı nakaratı tekrarlayıp duranlardanım. Sürekli seyahatlerim yüzünden kızlarımla düzenli olarak görüşemiyordum bile. Şehir dışını geçtim. Aynı şehirdeyken bile birbirimize vakit ayıramıyorduk. Apayrı dallardaki çiçekler gibi ancak rüzgar çarpıştırırsa karşılaşabiliyorduk. Ama bugünü kızım Monica'ya ayırmıştım o ne isterse yapacaktık. Artık lunapark yaşını geçmişti zaten. Kızımlı buluşmak için saatle sözleşmek çok garip geliyordu ama o gün içinde yine halletmem gereken ufaktefek işlerim vardı. Kahve içmek için bu bilindik mekanda buluşmak için sözleştik. Kendimi arabamın arka koltuğuna attığımda maillerimi kontrol edip cevap yazmaya karar vermiştim. Ama sonradan bütün bunları bırakıp kızımla nası eğlenceğimi düşünmeye karar verdim. Starbucks'a vardığımda içerisi gençlerle doluydu. Bu pek sevdiğim bir durum değildi. Ama olsun kızıma verdiğim söz aklıma geldi. Şöförüm kapıyı açtı. Ona anahtarı vermesini ve bugün izinli olduğunu söyledim. İçeriye girdiğimde mekan sahibi hemen ilgilendi ve özel bir masaya yönlendirdi. Elimle garsona işaret ettim.

"Sanırım şimdilik bir fincan kahve alıcam." dedim. Kahvemi yudumlarken Monica'ya bakındım daha ortalıklarda yoktu. Gecikmek bütün kızların huyu değil miydi zaten.

Bu gün benim için oldukça büyük bir gündü. Uzun zamandır babamla görüşemiyordum. Bu gün buluşacaktık ve istediğim her şeyi yapmaya söz vermişti. İçimde kelebekler uçuşuyordu sanki. O kadar zengin olsak bile babam yanımda olmadan mutlu değilim. En azından babam yanımdayken ki mutluluğumla kıyaslanamaz. Bu sabah erkenden kalkmıştım. Hazırlanmam gerekiyordu. Coin'e gidebilirdim. Ama saçlarımı kendim yapmayı tercih ettim. Babamın çok tatlı bulduğu saçlarımı maşamla bukle bukle yaptım. Dolabımı açtım. Ne giyeceğime karar vermek o kadar zordu ki. Mavi bir elbiseyi askısından çıkarıp üzerime tuttum. Aynada kendime baktım. Olmaz bu mavi aradığımdan daha açıktı. Aradığım mavi göz rengimi ortaya çıkarmalıydı. Mavi renkli bir elbise daha çıkarıp üzerime tuttum. Bu petrol mavisiydi. İstediğimden çok daha koyuydu. Sonunda istediğim elbiseyi bulmuştum. Ağzımı hayranlıkla açtım. Bu elbise ne çok açık ne de çok koyu bir maviydi. Tam gözlerimin rengindeydi. Hemen giyindim. Elbise göğsümün ortasında büzgülüydü ve alttan balondu. Çok sade ve çok şık bir elbiseydi. Ayakkabı dolabımı açtım ve beyaz pullarla kaplı babetimi giyindim. E bu duruma göre çantamda beyaz olmalıydı. Makyajımı da tamamladıktan sonra çıkmaya hazırdım. Son kez aynaya baktım. Aynadan saate bakma ne kadar zor olsa da randevu saatinin geldiğini anladım. Geç kalmamalıydım. Bu yüzden arabamla gitmeye karar verdim. Arabada aynamı çıkarıp kendime bakmaya devam ettim. Yetiştiğimiz zaman. Şoföre "Bu gün izinlisin bütün gün babamla birlikte olacağım " dedim ve arabadan indim. Starbucks'a girip babamı görmeden önce derin bir nefes aldım. Onu çok özlemiştim. Çok heyecanlıydım. Kapıdan içeri girdim. Babam sol tarafta cam kenarında oturduğu için onu bulmak için içerisini taramam gerekti. Babamı bulduğum zaman içip garip bir mutlulukla doldu. Hızlı hızlı ona doğru yürüdüm. Beni kucaklamak için ayağa kalkmıştı bile. Hızlıca yanına gelip ona sarıldım. O kadar sıkı sarıldım ki bir an düşecek gibi oldum. Onu çok özlediğimi sardığım zaman öğrenmiştim...

Onun kokusunu derin derin içime çektim. O benim babamdı. Canımdan çok sevdiğim babam. Onu hiç bırakmak istemiyordum. Ama artık bir hanımefendi gibi yerime oturmalıydım. "Sakin olun güzel bayan. Düşüp incinmenizi istemem. Canım kızım çok mu özlemiş beni?" dedi. Onu bırakıp karşısına oturdum. Her zamanki gibi çok yakışıklıydı. Farklı annelerden üç çocuğu olmasına şaşmamak gerek. Garsona elimle gelmesini işaret ettikten sonra babama döndüm. Nefes alışverişlerim hızlanmıştı. Heyecandan olsa gerek. Ayağımın titrediğini fark etmek biraz zamanımı almıştı. Babama gülümsedim. O da bana hayran hayran bakıyordu. "Bugün en başından senin istediğin gibi olcak tatlım. Hatta benim yerime bişiler sipariş etmeni isteyeceğim senden. Baksana basit bir fincan kahveden daha fazlasını bilmiyor bu adam." dedi. Kıkırdadım. Garsonun geldiğini fark ettim. Bu garson geçen kızlarla geldiğimizde bize servis yapan garsonun ta kendisiydi. Muzip bir şekilde bakarak ona gülümsedim. Babama döndüm ve ona da gülümseyip kaçamak bakışlar attım. "Bir nescafe lütfen." Garson gülümseyerek başını eğdi ve siparişlerimizi getirmek üzere yanımızdan ayrıldı. Babama bakarak "Bana göre nescafe hayattaki en karmaşık içecek" dedim ve gülümsedim. Oda gülmüştü. Gülünce daha yakışıklı olduğunu farkettim. Sonuçta babam çok yakışıklıydı her halükarda çok yakışıklıydı. Ama etraftaki kadınların babama bakış tarzlarından pek hoşlanmadığım gerçekti.

"Ne muhteşem fikir ama. Nescafe karmaşık ve basit. Umarım sütlü getirir yoksa biraz.. Her neyse bugünde sütsüz içebilirim sanırsam." dedi. Kahkahası etraftaki kadınların ona olan bakışlarını arttırmıştı. İki elimle sıcak bardağı kaptım ve bir yudum aldıktan sonra sol tarafımızda oturan genç ve bir o kadar alımlı bayana babama baktığı için sinir ve kin dolu bir bakış attım. Kadın d bana küçümser bir bakış attı ve saçlarını savurarak önüne döndü. Etraftaki kadınlara kaçamak bakışlar atıyordum. Babam bakışlarımdan bir şey olduğunu hissetmişti sanırım. "Tatlım canını sıkan bir şey mi var?" Gülümsedim bu günün mahvolmasına göz yumamazdım. Ama başka bir kadından bir tane daha üvey kardeş istediğim söylenemezdi. Zaten iki tane üvey kardeşim vardı. Gülümsememi devam ettirerek "Hayır." dedim ve kahvemden bir yudum daha aldıktan sonra elimi masada birleştirdim. Babamın gözlerinin içine baktım. "Seni çok özledim." dedim. Gülümsedi. Onu o kadar çok seviyordum ki. Hayatta en değerli varlıklarımdan biriydi. Hayatımın kralıydı. Benim prenses olduğum bir yerin kralı. Yeni bir erkek arkadaşım olsa hatta evlensem bile babam hayatımdaki en önemli erkek ve hayatımın kralı olarak kalacaktı.

Gözlerinde hüznü ayırt edebilmiştim. Nescafemi bitirmiştim. "Bende seni tatlım. Anlat bakalım okul nası gidiyo. Arkadaşların ve tabiki de üvey kardeşlerin nasıllar? Şu gossip girl canını çok sıkmıyodur umarım?" dedi ve güldü. Ben de güldüm. Tabi ki gossip girl canımı sıkmıyordu çünkü hiç adım geçmiyordu. "Hayır henüz -henüzü üstüne basa basa söylemiştim- adım geçmiyor." dedim ve yine gülüştük. Babamla gerçekten vakit geçirmeyi özlemiştim. Sanki onunla yıllardır konuşmuyormuşuz gibime geliyordu. Onunla hasret giderebilmek için sürekli ona bakıyordum. "Kardeşlerimden haberim yok desem." Bu lafın üzerine kıkırdadık. "Onlarla uzun zamandır görüşemiyorum gerçi Michelle'yle geçen görüştük. Ama biliyorsun Richelle tatilden yeni döndü. O yüzden henüz görüşemedik." Yakışıklı garson boş bardaklarımızı almaya geldi. Ona bakıp göz kırptım. Sanırım babam görmüştü. Tepkisini merak ediyordum açıkçası. Hem de çok. Gerçi o bir sürü kişiyle çıktığı için bana kızacak değildi. Ama içinden neler diyordu kim bilir? Garson da bana gülümsedikten sonra yanımızdan ayrıldı. Beyaz saatime baktım saat iki olmuştu. Babamla vakit geçirirken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım."Baba saat iki oldu. Eğer isteklerimi yapacaksak çıkmamız lazım" dedim ve güldük.

Garson tam giderken babam eliyle geri çağırdı. Alt dudağımı dişlemeye başlamıştım. Neler olacağını tahmin bile edemiyordum. Babam ne kadar çaktırmamaya çalışsa da bu minicik gülücüğün garsona pahalıya patlayacağı belliydi. Yazık çocuğa ben ümit vermiştim. Fırçayı yiyecekti şimdi. Bari keşke yediği fırçayla kalsa diye geçirdim içimden. "Monica tatlım araba dışarda. Bugün senin şöförün ben olucam. Önce mekan sahibi çok yakın ahbabım. Görevli arkadaşta -Öyle bir bakmıştı ki görevliye, ürpermiştim- bana eşlik edicek. Sen dışarda bekle beni." Hiç sesimi çıkarmaya niyetim yoktu. Yoksa benim başım yanacaktı. Gossip'e malzeme vermeye hiç niyetim yoktu. Çantamı koluma geçirdiğim gibi dışarıya doğru yürümeye başladım. Garsona baktığımda bana "beni kurtar" bakışı atıyordu. Babam sinirli bir şekilde önünde yürüyordu. Dışarı çıktım Güneşi tenimde hissetmek hoşuma gitmişti. Yakıcı olsa bile... Binmeyip biraz daha güneşin tadını çıkarmaya ve babamın çocuğa şu anda ne yaptığını düşünmemeye karar verdim. Derin bir nefes aldım. Etraftakilere bakınmak yerine kafamı eğip ayakkabılarıma bakıyordum. Kollarımı göğsümde kavuşturmuştum. Biraz sonra babam geldi. "Nereye gidiyoruz canım?" gülümsedim. Tabi ki alışveriş yapmaya gidiyorduk. "Barneys'ten alışveriş yapmak istiyorum." dedim ve arabaya bindim. Tabi ki her zamanki gibi gülümsüyordum.

Albus : 25 dolar 5 şöhret puanı
Monica: 20 şöhret puanı 4 dolar