Kontrol..

Lola Delphine de Renouive
Chelsea Rosalié Bathory
I. Tekil Kişi

Başımı sağa yatırıp dolabıma baktım. Böyle beklersem ne giyeceğime de karar veremezdim, nereye gideceğime de. Bu nedenle hızlı bir kararla kot şortumu ve mavi askılı tişörtümü giydim. Çatamı bir güzel toparladıktan sonra kedim Goblin'in asık suratına bir öpücük kondurdum ve odamdan çıktım. Kimseye haber vermeye gerek duymadan evden ayrıldım.

Bahçenin temiz havası ve çiçekler güzeldi. Binanın sınırlarından tamamen çıktığımda bir taksi aramak için etrafıma bakındım. Çok beklememe gerek olmamıştı. Boş bir taksi köşeyi döndü ve binaya doğru hızla ilerledi. Elimi uzatıp taksiyi durdurdum. Daha nereye gideceğime karar vermemiştim. Bu nedenle taksiye binerken kafamda mekanları çeviriyordum. En sonunda karar verdim.

Taksici garip bir ses tonuyla,
"Nereye hanımefendi?" diye sordu.
"Starbucks'a. Hangisi olduğunu size tarif edeceğim." dedim ve çantamı açıp karıştırmaya başladım. Pembe İPhone'umu bulunca Chelsea'nin numarasını buldum ve mesaj gönderdim.
"Starbucks'ta buluşalım. Hangisi olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Dün hakkında konuşmalıyız." Biraz sert olmasını umursamadım. Onu kontrol etmeliydim. Ablası değildim elbette ama... Onu kontrol edecektim. İPhone'u çantaya geri tıktım.

Sonunda Starbucks'ın önünde durunce ücreti ödedim ve dışarı çıktım. Hava güzeldi. Bahçedeki masalardan birine oturdum. Chelsea'nın beni kolayca görebileceği bir yer seçmiştim.

Çok geç kalkmıştım ve kalktığımdada telefonum ötüyordu. Elmas kaplı iPhone'umu komidinimden alıp mesaja baktım. Lola'dandı. "Starbucks'ta buluşalım. Hangisi olduğunu
söylememe gerek yok sanırım. Dün hakkında konuşmalıyız." Dün gece? Hatırla Chels hadii! Bar, sahne, Joé! Aman tanrım! Hatırlamaya çalıştıkça başım o kadar çok ağrıyordu ki.. Bir kot etek ve kırmızı bir bluz ve yeni kırmızı topuklularımı giydim. Kırmızı tacımı takarak saçımı açık bıraktım. Babamın evde olmayışı öyle büyük bir şanstı ki benim için! Evden çıktığımda Siyah Lamborghini evin önünde duruyordu. Demek dün gece Arwin getirmişti. "Arwiiin." Diye bağırdım. 2 dakika içinde yanıma geldi ve "Buyrun bayan Bathory." dedi. Starbucks'a gidiyoruz dedim ve kırmızı porsche'a binmeye karar verdim. Kıyafetlerime uyuyordu. Ön koltuğa oturdum ve Arwin arabayı çalıştırdığında. Lola'ya "Geliyorum." diye mesaj attım. Kısa bir mesajdı ama zaten orda konuşmamız uzun olacaktı.
Arabadan indiğimde Lola'yı kolayca buldum. Ve gidip yanına oturdum.

"Geliyorum."
Mesajı sildim. Arkama yaslanıp beklemeye başladım. O sırada yanıma gelen garsona Chai Tea Latte söyledim. Adam elindeki kağıda birşeyler karalayıp gitti.

Daha siperişim gelmemişti ki, Chelsea'yı gördüm. Onun da beni görmesi aynı ana denk geldi. Gelip yanıma oturdu. Dünkü halinden eser yoktu. İyi görünüyordu. İçten bir şekilde gülümsedim.
"Hoşgeldin hayatım. İyi görünüyorsun. İyi uyudun mu?" dedim. Sözlerimi henüz tamamlamıştım ki garsonun elinde bir tepsiyle teker teker masalara uğradığı gördüm.
"Dün neydi öyle? Kızdığımı sanma. Herkesin başına böyle şeyler gelebilir. Ama, seni öyle görünce... Kötü oldum işte." Garson iki masa sonra bize geldi.
"Chai Tea Latte?"
"Evet." diyerek gülümsedim. Çayı masaya koydu. Chelsea'ya, garsonla aynı anda döndük.
"Siz bir şey ister misiniz?"

"Frappicino ve browni." dedim garsona gülümseyerek. "İkiside karamelli olsun."
Garson gittiğinde Lola'ya döndüm ve anlatmaya başladım. "Gerçekten iyi mi görünüyorum? Sen ciddi misin! Berbat hissediyorum!" derin bir nefes aldım ve ses tonumu düşürdüm. "Babam dün gece Fransa'ya uçmuş. Eve gidince Dora'dan öğrendim. Beni o halde görse neler olurdu Tanrı bilir!" dedim gözlerimi devirerek. O sırada garson siparişlerimi getirdi. Garsona yüklü bir bahşiş verdiğimde gülümsemesi kocaman oldu. Frappicinomun üstünü kaşıkla yemeye başladım.
Garson gidince "Jay çok ateşli bir kız." dedim. "Ama ben dün kesinlikle havamda değildim. Ve 'o işi' ayıkken yapmayı tercih ederim." dedim ve güldüm. "Tabii kimsenin görmediği bir yerde." ve sonra yutkunarak itiraf ettim. "Hâlâ akireyim ve bunu değiştirmeye hazır değilim."

Kaşlarımı kaldırdım. Chelsea'yi ne kadar yakından tanırsam tanıyayım, o an bunu beklemiyordum.
"Bu o kadar basit bir şey değil. Haklısın. Doğru kişi olmalı. Özellikle ilk sefer için." Durdum ve Chai Tea Latte'mden bir yudum aldım. "Öyle iğrenç bir adam asla olamaz. Bana haber vermen iyi oldu." dedim ve gülümsedim.

Çayımdan bir yudum daha alırken arkama yaslandım. Chelsea'yle birbirimize benziyorduk. Bir zamanlar bende onun gibi hissediyordum. Ama artık herşey farklıydı. Chelsea'nin doğru kişiyi bulacağından hiç şüphem yoktu. O, güzel ve akıllı bir kızdı. Belki de bu yüzden onu bu kadar seviyordum. Çünkü o, basit biri değildi.

Kafamdaki güneş gözlüğümü düzelttim. Alışkanlıkla elimi saçlarıma götürdüm ve dalgalarını toparladım. Hava güneşliydi ki, bu güzeldi. Chai Tea Latte aldığıma pişman oldum. Keşke buzlu birşeyler alsaydım diye içimden geçirdim. Söylenmenin anlamı yoktu. Aniden aklıma dün gelince Chelsea'ye baktım.
"Kıyafetlerin nerde? Yani, dün orda kaldılar." dedim ve güldüm.

"Ben bir kıyafeti iki kez giymem." diye takıldım. "Dora'yı yada Arwin'i göndermeyi düşündüm ama o zaman elbisenin 'benim' yani Chels'in olduğu anlaşılırdı. Elissa olarak kalmam daha mantıklıydı." dedim gülümseyerek. "Kafan güzelken bile zekisin." diye takıldı oda. Çayına bakışına güldüm. "Bu sıcakta çay alırsan böyle olur." dedim ve frappicinomun buzlarını alıp ağzıma attım. "Mmm." dedim abartıyla. "Aklımımı mı okuyorsun sen?" dedi ve oda abartılı bir şaşkınlık ve kızgınlık ifadesi takındı. 2mizde bu hallerimize güldük. "Seninle takılmak çok eğlenceli Lola." dedim ciddileşerek. Uzanıp elini tuttum. "Dün seni aramakla doğru olanı yaptığımı biliyorum. Sen gerçek bir dostsun!"

Chelsea'nin elini sıktım. Biricik dostum için herşeyi yapabilirdim.
"Hey, dostlar böyle günleri içindir. Beni aradığın için teşekkürler. Bana güvendiğini bilmek güzel." Çekingen bir şekilde gülümsedim.
"Bana yavru köpek gibi bakmayı kes Chels." dedim ve bir kahkaha attım. Çayımdan bir yudum aldıktan sonra tekrar Chelsea'ye döndüm.
"Seninle vakit geçirmek benim için de güzel. Bunun için dostuz değil mi?" Göz kırptım.

Havada hafif bir esinti vardı. Ancak bu, sıcaklığı hiçbir şekilde etkilemiyordu. Hava sinir bozucu derece sıcaktı. Aslında normaldi ama çay beni fazlasıyla terletmişti. Chelsea ise ağzında buzları dolaştırıyordu.
"Bana nispet mi yapıyorsun?" dedim. Gülerek çayımdan koca bir yudum aldım. Cevap vermesine fırsat bırakmadan,
"Umarım Gossip Girl'e çıkmazsın." dedim. Aniden ciddileşmiş olmam onu şaşırtmıştı ama o da, derin bir nefes aldı.

"Tanrım! Bunu ne kadar istediğimi bilemezsin!" dedim dalga geçer bir edayla. Ama gerçektende çok korkuyordum bundan. "Poppy'nin arkadaşı beni görmüş." dediğimde çok şaşırdı. "Ama adımı değiştirmiş olmam, ortamın kalabalık ve karanlık olması ve hemen ortadan kaybolmam beni tanımasına engel olmuş." dedim gülerek. "Güvendeyim. Ve ayrıca. Evet! Sana nispet yapıyoruuum." dedim ve Frappicinomdan biraz daha buz çıkarıp ağzıma attım. "Ve sana her zaman güvenebileceğimi bilmek daha güzel." dedim. Gülümsedi. "Esmer bombalar takımı asla ayrılmaz!" dedim bağırarak ve güldüm. Lola gerçekten inanılmaz biriydi. Ve benden tecrübeliydi. Bu bana çok yarar sağlıyordu çünkü onun tecrübelerinden yararlanıyordum. Ve şimdide öyle yapacaktım. "Sen dün gece benim yerimde olsan, ne yapardın?" diye sordum normal bir şekilde. Ne çok ciddiydim nede gülüyordum..

"Sarhoş olup kucak dansı yaptıktan sonra mı önce mi?" dedim. Haifçe güldüm. "Önce olduğunu farzedelim, striptiz sırasındayken mesela." Ciddileştim. Çayımdan bir yudum alırken o durumda olsaydım ne yapacağımı düşüdüm. Ah, düşünmem saçmaydı. Bende zamanında o duruma gelmiştim. O günü çok net hatırlıyordum. Geçen seneydi ve kafam bayağı güzeldi. Biraz da çekmiştim.
"Bugün olsa, kendimi kontrol edebilirdim. Yani, o striptiz olayı çabuk biterdi." Gülümsedim. "Ben burdakilerden farklı büyüdüm Chels. Belki bunu başkasına sorsan, senin gayet normal davrandığını, bunun sorun olmayacağını söylerdi. Ancak, ben biraz daha sıkı yetiştirildim. Aynılarını yaşadım mı? Evet, daha da beterleriyle ama hepsinden sonra pişman oldum. Kendimi Yukarı Doğu Yakası'na her kaptırışımın bir an sonrası, yine ben oldum." Tam olarak ne dediğimin farkında değildim. Kendimi ifade etmeye çalışıyordum. Buraların en sürtüğükleriyle bile oldukça güzel vakit geçirdiğim halde hala ben olmayı başarmıştım. Kimileri için fazla sevimli ve fazla terbiyeli. Ama bendim işte.
"Biliyor musun, en iyisi boşvermek. Daha çok şey olacak. Biliyorsun, biz seninle de neler yaşadık. Burası Yukarı Doğu Yakası. Bunlar hep olacak. Her zaman sınırı aşıp, ertesi gün pişmanlıkla heyecanın arasında kalacağız. Çünkü biz buranın gençleriyiz. Kimse bizi suçlayamaz. Biz neysek, onlar da o. Seni kimse yargılayamaz tatlım."

"Evet kesinlikle anladım. Bende çok sıkı yetiştirildim. İnan Macaristan'la burası çok farklı." dedi gözlerim aşağıda. "Orda sevgilimi en fazla öpebilirdim. Ama babam anlayışlıdır. Zaten 6 yaşında buraya gelmek zorunda kaldık ve iyikide geldik. Babam işleri büyüttü ve ben Yukarı Doğu Yakasındayım!" dedim en tiz kız sesimle ve güldüm. Ama gülümsemin solmasıda çabuk oldu. "Ülkemi çok özlüyorum.." dedim. "Gerçek adımın Fiona olduğunu biliyor muydun? Ama buraya gelince babam Chelsea ismini daha uygun bulmuş." dedim ve bugün sayısı oldukça artan itiraflarıma bir yenisini ekledim. "Annemin ismiydi." Annemden Lola'ya çok bahsetmiştim. Striptizci olması, sonra başka bir adamla kaçması. Klüpte bana sulanan adama öyle çok benziyordu ki kaçtığı adam.. Gözlerimden bir damla yaşın akmasına engel olamadım.

Donup kalmıştım. Eğer dostunu üzgünse, onu teselli etmelisiniz. Ne yazık ki bende bu beceri pek yoktu. Yalnızca kalakalmıştım. Ancak zoraki de olsa kendimi toparladım.
"Tatlım, lütfen üzülme. Ne hissettiğini anladığımı söylesem yalan söylemiş olurum çünkü bu yaşanmadan anlaşılamayacak bir his. Ancak, unutma ki bunlar senin hayatını bağlamaz. Senin kendine ait bir hayatın var Chels. Bu hayatını kendi hataların ve doğruların üzerine kur. Başkalarının değil."
Bu kadar kararlı konuştuğuma inanamıyordum ama içimden gelenleri söylemiştim. Aslında bu benim yaşayış şeklimdi. Annem, babam ya da bir başkası umurumda değildi. Umursardım elbet ama kendi hayatım öncelikliydi. Bencil miyim neyim? Herneyse, bencilliğim buysa eğer varsın bencil olayım.

Çayımın son bir kaç yudumunu da bir dikişte bitirdim. Ağzımı hafifçe peçeteyle sildikten sonra çantamdan Chelsea için de bir mendil çıkardım. Mendili ona uzatırken içtenlikle gülümsedim.
"Makyajın bozulacak tatlım. Gerçi makyajın canı cehenneme ama ağlamanı istemiyorum. Kendini üzme lütfen. Sen harika bir kızsın. Bunun için gülümseyebilirsin."

"Makyajım su geçirmez." dedim ve güldüm. Lola beni gülümsetiyordu. "Tanrım ne kadar ödleğim! Burası Manhattan!" diye bağırdım gülerek. Lola'da gülüyordu. Salla gitsin Chels.
Telefonumun ötmesiyle sıçradım. Lola güldü. Panik atağımın olması çok sinir bozucu bir şey ama napalım. Telefonu çıkardım. Mesaj Own'dandı. Tanrım yine ne istiyordu!
"Acil hap getir lütfen. Ben Ri. Ovn çok kötü.Soyunma odasına bekliyoruz seni."
Bir süre donmuş bir şekilde mesajı tekrar tekrar okudum. Telefonu çantama attım ve hemen ayağa fırladım. Lola sanırım ne olduğunu soruyordu ama cevap veremedim. Aslında ne dediğini bile duyamıyordum ya, neyse.
"Lola üzgünüm! Gitmem gerek. Acil durum. Lütfen arkamdan gelme. Anlatabileceğim bir zamanda anlatacağım. Hoşçakal" dedim. Yanağından öptüm ve koşarak Siyah Lamborghini'nin olduğu yere gittim. Arwin camdan ona doğru eğilmiş bir fahişeyi öpmekle meşguldü. Arabaya bindiğimi fark etmedi. "Okula gidiyoruz!" diye bağırdığımda ikiside yerinden sıçradı. Kız Arwin'e bir kağıt verdi ve son bir kez öpüp gitti. "Kendine gel şapşal!" diye bağırdım tekrar, uzaklara dalmış haldeydi. "Tanrı aşkına hayatında hiçbir kızı öpmedin mi sen?" Özür diledi ve arabayı sürmeye başladı. Dakikada bir hızlanmasını söyledim.

Rp bitmiştir