Nedensiz üzüntü

Öğle vakitleri
1.Tekil
______________________________

Yatağımda uzanmıştım gene. Tavanı seyrediyordum. İkiz'in çabuk gelmesini istiyordum. Gelmesini ve içimi dökmeyi istiyordum. Telefonuma sürekli bakıyordum. İkiz'den bir mesaj geldimi diye. Ama hiç bir şey yoktu. Büyük bir ihtimal yoldaydı.

Kapı çaldığında uyumak üzereydim. Yerimde sıçradım. Hemen kapıya koştum. Kapıyı açtığımda karşımda endişeli Elisha''yı gördüm. Sarıldım.

"Hoşgeldin İkiz. Özlemiştim seni!"

Oda beni özlediğini söyledi. İçeri girmesini söyledim. Her zamanki koltuğuna oturdu.
"Neler oluyor ikiz?"

Gülümseyerek sormuştu bunu. Yanına oturdum. Bende gülümsedim. Emin değildim aslında. Sadece kendimi yalnız hissediyordum ve birine ihtiyacım vardı. O da İkizim olmalıydı.

"Sadece konuşmak istedim İkiz yalnız hissediyorum kendimi."

''Sanırım anlatmak istersin şuan gerçekten çatlıyorum.''

Gülümsemem yayıldı ama bu gerçek bir gülümseme değildi. Ruhum gülmüyordu. Üzülüyordu. Kendimi tutamadım beyaz yanakalrımın üstünden hafif hafif damlaların dökülmesine izin verdim.

"İkiz bazen doğru şeyi yaptığımdan emin olamıyorum. Ya da olsam da karşımdaki onun yanlış olduğunu düşündürüyor. Artık sürtük gibi yaşamak istemiyorum... Sanırım! Gerçek aşkı bulup bir erkeğe bağlı kalmaksa hayat.. Yaşamak istiyorum. Eğer hayat kafana göre takıldan ibaretse ölmek en cazip yol gibi duruyor."

İkiz'in omzuna yaslandım. İçimi dökmem gerekti ama bunlar sadece başıydı. Sanki Elisha'dan başka kimsem yoktu gibi hissediyordum. Onunla beraber film seyretmek, yemek yapmak herşeyden güzeldi. Bir anda aklıma bir şey geldi. Acaba o ne derdi bu düşündüğüme?

"İkiz neyse eğlenmeye ne dersin? En son beraber yemek yaptığımızda süper eğlenmiştir. Tekrar yapmayı deneyelim mi?"

Şimdi saçma bir şey olmuştu sanki bu.Ama kendimi bir kaç saattir hiç bu kadar mutlu hissetmemiştim. İkiz ile eğlenmek süper bir duygu idi.