Kıyafet Seçmede Yardım.

Lola, alışveriş merkezine henüz ulaşmıştı. Eva'nın ne zaman geleceğini düşünüyordu. Bir an için alışveriş merkezine bağlı, küçük kafeye oturmayı düşündü. Topuklarrının yerde çıkardığı sesleri dinleyerek kafeye doğru ilerlerdi. Ancak ayna kaplı duvarı görünce bir an durdu. Dalgalı saçlarını -gerek olmadığı halde- düzeltti. Kısa, gri-siyah elbisesini düzeltti ve siyah göz makyajına bir baktıktan sonra kafeye doğru ilerlemeye devam etti.

Ancak o sırada Eva'yı gördü. Dikkatini çekmek için sağ elini havada sallıyordu. Gülümsedi. Eva ona doğru gelirken, o da Eva'ya doğru ağır adımlarla ilerledi. Yanına ulaşınca canlı bir sesle,
"Ah tatlım, selam. Nasılsın? Koca bir hafta oldu görüşmeyeli." dedi ve Eva'nın ellerini sıktı.
"Biraz oturmak ister misin yoksa direkt mağazalara mı uğrayalım? Aslında hiç farketmiyor değil mi? Önemli olan bugün eğlenmek." neşeli bir şekilde güldü Lola. Ardından, bir an Eva'yı yürüyen merdivenlere doğru götürmeyi düşündü ama belki kafede oturmak ister diye vazgeçip, kararını bekledi.

Lola, elindeki kırmızı elbiseyi askısına bırakırken sinsi sinsi gülümsüyordu. Bir kötülük yapacağından değil elbette. Dedikodunun kokusunu almıştı. Bunu seviyordu. Dedikodu iyidir. Kimsenin arkasından yalan söylemezdi ya da sırları açığa çıkarmazdı ancak, sınırlarda dedikoduyu severdi. Lacivert ve hafif parıltılı elbiseye alıcı gözle bakarken, konuşmaya başladı.
"Ah, nasıl olabilirim ki? Herzamanki şeyler. Hala Nessie ile barışmadık. İnanabiliyor musun? Onun aptal erkek arkadaşına çok meraklıymışım gibi. Sende biliyorsun Eva, asla ona asılmadım. Hatta Nessie için ondan uzak bile durdum. Bana asılan kendisi. Belki de bunu en başta Nessie'ye söylemeliydim ancak bana kızmasından korktum. Hoş, şimdi de kızdı ya." Lola, umursamazca güldü. Bu durum onu kırmıştı. Tabi başlarda. Nessie'nin durumu abartması ve kendisine o kadar hakaret etmesi Lola'yı öfkelendirmişti. Lola, Eva'nın da umursamazlığına şaşırdığını farketti. Daha bir hafta önce bu yanlış anlaşılma nedeniyle ağlıyordu.
"Lütfen şaşırma, bu iş artık trajikomik bir hal aldı. -bu kelime böyle miydi?- Herneyse, Nessie'nin yakışıklı ama ağzıma alamayacağım kadar iğrenç olan sevgilisiyle ve ikiyüzlü Nessie ile uğraşmak artık beni güldürüyor. Sanırım hayata biraz aksiyon lazım. Herkesle iyi geçinmek eğlenceli olmuyor." Lola, yine çenesine vurduğunu düşündü. Ya çok hareket ediyor ya da çok konuşuyordu. Şimdi ise ikisini bir arada yürütüyordu. Yine de,
"Sen Nessie ile hiç görüştün mü? O, seni biraz kıskanırdı. Bunu hiç farkettin mi bilmem." diye devam etti. Nessie'nin Eva'yı kıskandığını biliyordu Lola. Bunu onun hareketlerinden anlamıştı. Eva'dan bahsederken hep kötülerdi. Klasik Nessie kıskançlığı.

Lola seçtiği iki elbiseye, bir de siyah-beyaz bir elbise ekledi ve mankenin üzerindeki elbiseyi incelerken Eva'yı dinledi.

Lola başını sağa eğerek, Eva'nın elindeki elbiseye baktı. Ardından onuda sağ koluna alıp,
"Evet, bunu da denemeliyim." dedi. Mankendeki elbisenin yeterince iyi olmadığına karar verince elindekileri denemek için kabine yöneldi.
"Eva, ben bunları deniyeyim." dedi Lola. Eva onu onayladı ve kabinlerin olduğu bölüme yöneldiler.

Burası büyük bir salon gibiydi. Uzun duvar, baştan başa kabinlerle kaplıydı. Her dört kabinden birinin önünde uzun, kırmızı ve deri koltuklar vardı. Uzaktan bile ne kadar rahat oldukları belli oluyordu. Lola elindekileri, önündeki kırmızı koltuğa yığdı.
"Biz ne diyorduk? Ah evet, Nessie'den bahsediyorduk. Aslında sana bu konuda bir şeyler demesini beklerdim. Ne bileyim, beni kötüler fala diye. Yapmaması iyi. Demek o kadar kuş beyinli değilmiş. Gerçi, kıskançlığı dışında zeki kızdır ama... Ama kıskançlığı korkutucu." Lola bir kahkaha attı. "İlk şunu deneyeceğim." dedi ve eline siyah, dökümlü bir elbise aldı. Straplez elbiseye bir kez daha baktı. Miniydi, dantel ve tüllerle kaplıydı.
"Hoş." dedi Lola ve elbise kabinine yöneldi. İçeri girince Eva'ya seslendi.
"Sen anlatmaya devam et." Bir kahkaha attı. Eva'nın da güldüğünü duyabiliyordu. "Ciddiyim, burdan seni çok rahat duyabiliyorum." Lola kendi kendine kıkırdamaya devam ediyordu.

Lola, mor elbiseye baktı.
"Tenimle kötü durmaz değil mi? Belki daha açık bir renk seçmeliyim." dedi ve bir an durdu. "Ya da ver deniyeyim." Lola güldü. Tam kabine doğru yönelirken vazgeçti. Aceleye gerek yoktu neticede. Birazcık eğlenebilirlerdi. Bu nedenle dönüp Eva'nın yanına geri gitti. Kendini kırmızı koltuğa bıraktı. Sesli bir şekilde iç geçirdi. Bacak bacak üstüne atarken gri, deri çantasını aradı. En sonunda lacivert elbiseyi kaldırınca, onu buldu. Uzanıp aldı. İçinden bir şişe su çıkardı. Kapağını açarken,
"Ee, sende ne var?" dedi. Bir dikişte suyun yarısını bitiriverdi. Susamıştı. Suyu çantasına koyarken gülerek başını koltuğun arkasına dayadı. İyice rahatlamış, koltuğa yığılmıştı.
"Diğer bir değişte nasıl gidiyor, fıstık?" güldü. "Burası YDY, bu bir haftada neler yaşadın anlat bakalım."

Lola, üstteki bacağını uzatıp ayakkabılarına baktı. Uzun topuklu, kısa ve siyah botlar. Annesi onun bir asiye benzediğini söylüyordu. Şikyetçi olan kim. Lola'nın tarzı buydu. Hem psikopat bir metalci gibi görünmüyordu. Sadece biraz farklıydı işte. Hem ne var, babası zaten bir metalciydi. Annesi ilk onunla uğraşsındı. Lola bacağını indirdi ve yüzünü Eva'ya çevirdi.

Yüzünü tavana çevirirken,
"Voov." dedi Lola. "Çok hızlısın." Ancak sonra durdu. Kendi erkek arkadaşlarını kafasından geçirdi ve,
"Ya da ben çok yavaşım." dedi. Canlı bir kahkaha attı. Hiç kimseyi beğenmez, beğendiklerinden de uzun zamanda sıkılırdı Lola. Bu nedenle az sayıdaki ilişkileri hep uzun olmuştu. Tabi ardında bir harabe bırakmıştı. Bundan hoşlanmıyordu. O, kimseyi üzmek istemezdi ama böyle şeyler olmalıydı. Ne yani sonsuza dek mutlu mu yaşayacaklardı? Başını kaldırdı ve Eva'ya baktı.
"Çok yalnızım." sonra güldü. "Bu çok komik oldu farkındayım ama sıkılıyorum. Kendime göre birini bulamıyorum. Ama bulmak istiyorum." dedi Lola. Başını kaşıdı. Oturmaktan sıkılmıştı. Hiperaktifliğinden bazen nefret ediyordu ama bu, vardı işte. Oturmak değil, hareket etmek istiyordu. İyice gerindi ve oturuşunu değiştirdi. Eva'ya doğru dönüp, sol ayağını koltuğun üzerine kıvırdı.
"Rahibe gibiyim. Evet bu doğru." Eva'nın dalga geçercesine kaşlarını kaldırdığını görünce, güldü.
"Tamam, kabul. Bir rahibe için fazla kirliyim ama New york -yani YDY- için ise fazla temiz. Benim yerim yurdum yok mu? Bu ne yani?" dedi ve güldü.
"Aslında fazla seçiciyim. Bu kötü mü?" Lola başını yana eğip öylece kaldı.

"Tamam, hemen deniyorum." dedi Lola ve kabine yöneldi. Kabinin içindeki aynada kendine baktı. Elbise güzeldi ama fazla siyahtı. Evet, Lola bunu tırnak içinde söyleyebilirdi.

Siyah olanı çıkarıp mor elbiseyi üzerine geçirince, görüntüden memnun kaldı. Ne çocuksu ne de kadınsıydı elbise. Açık mor olması sayesinde teniyle de uyum sağlıyordu. "Bunu sevdim." diye içinden geçirdi Lola.

Kabinin perdesini açıp dışarı çıktı. Yüzünde muzip bir gülümsemeyle mankenler gibi yürüdü.
"Nasıl olmuş?" Lola, Eva'nın da onayını aldıktan sonra üztünü değiştirdi. Mor elbiseyi kaptığı gibi kasaya götürdü. Elbise, nakit alamayacağı kadar pahalıydı ama kredi kartları bunun için vardı. Paralı müşterilerden hoşlandığı her halinden belli olan kasiyer, canlı bir gülümseme eşliğinde
"Güle güle kullanın. Yine bekleriz." dedi. Lola, ukalaca mırıldanmakla yetindi. Eva'nın koluna girip dışarı çıktılar.
"Ayakkabı almam lazım." dedi Lola. Eva biraz düşündükten sonra,
"İyi bir yer biliyorum ama buraya biraz uzakta." dedi. Lola durdu.
"Sanırım aynı yeri düşünüyoruz. Hadi, buraya arabayla gelmedim. Seninkiyle gideriz." dedi.

Birlikte dışarı çıktılar ve otoparktaki gri arabaya yöneldiler. Uzun bir gün olacaktı ve eğleneceklerinden hiç şüphe yoktu.

Eva: 10 şöhret puanı 2 dolar
Lola: 30 şöhret puanı 6 dolar