Acele işe aşk karışır..

Misafir

Chelsea Rosalié Bathory X Mike Corey Carter

[color=Gray]Zaman: Sabah
I. veya III. tekil şahıs
------------------------------

"Alarmı kurmayı unuttuğuna inanamıyorum!" diye bağırıyordum merdivenlerden koşarak inerken. Teodora zilyonuncu kes özür diliyordu ama bu ilk derse geç kalmama engel olmuyordu. Hiçbir şeyi değiştiremiyordu özrü. Aceleyle giyinmiştim. Yeşil pileli eteğimi ve yeşil dizaltı çorabımı giymeyi düşünüyordum zaten, ne giyeceğimi düşünmek zorunda kalmamıştım bu yüzden. Yağmur ihtimaline karşı siyah su geçirmez çizmelerimi giydim. Dora kitaplarımı ve çantamı hazırlarken biraz bal yemeye başladım bende. Sabahları bal zihnimi açardı. Biraz daha söylenirken aynanın karşısına geçtim ve ufak bir çığlık attım. Dün o ballı likörleri içmemeliydim. Aslında dün o partye hiç gitmemeliydim. Gözlerimin altı mosmordu. Dora'nın getirdiği çantayı kaptım ve kapatıcımı çıkardım. Yüzüme bir kat sürdüm ve ardından pudramı çıkardım. Son olarakta pembe bir allık ve doğal duran pembe bir rujla makyajımı noktaladım. Şimdi çok daha canlı ve güzel görünüyordum. Soluk tenime ve mosmor göz altlarıma bir asa değmişti sanki. Malzemelerimi hızla çantama attım ve Dora'nın elindeki kitapları kucaklayıp kendimi evin dışına attım.
Arwin hemen kapının önünde limuzinin yanındaydı. Bunun anlamı ablalarımın çoktan gitmiş olduklarıydı. Lanet olsun! Hemen arabaya atladım. Arwin tek kelime etmeden gaza bastı. Hız limitini aşmıştık ama kimin umurunda. Bu sayede okula her gün geldiğim sürenin yarısında gelmiş oldum. Arabadan hızla çıktım, kitaplarımı kucağımda sıkı sıkı tutuyordum. Merdivenlerden hızla çıktım ve sağa sola baktım. Kimse yoktu. Lanet olsun! Lanet! Lanet!
Bahçeden gelen gülme sesleri dikkatimi dağıtmıştı. Hızlı adımlarla, ama koşmadan, bahçeye girdim. Birkaç tane I. sınıf erkek öğrenci bana bakıyor ve fısıldaşıyordu. Hatta göz kırpan ve gülenler bile vardı! Tanrım! YDY erkeklerinin hepsi aynı mıydı? Ne kadarda kabaydılar. Bir hanımefendiye nasıl davranmaları gerektiğini birileri onlara öğretse iyi olurdu, bunu müdürle konuşacaktım. Gözlerimi devirdim ve "Sınıflarınıza!" diye bağırdım. Hâlâ gülüyorlardı ve kıpırdamamışlardı. İç çektim ve arkamı döndüm. Saatime baktığımda yüzüm tekrar asıldı. İlk ders başlayalı 15 dakika olmuştu. Gerçi geç kaldığım için kızacağını pek sanmıyordum, bu ilkti. Ve öğretmenler tarafından çok sevilen bir öğrenciydim. Ama yüzünde şaşkın bir ifadenin oluşacağından emindim ki bu çok sinir bozucuydu. Yinede 15 dakika 20 dakikadan iyidir dedim kendi kendime ve yine koşmaya başladım..

Misafir

Güneş ışınlarını yavaş yavaş belli ederken bende esnedikten sonra gözlerimi ovuşturup yataktan dışarı ayağımı uzatıp yere başmıştım. "Kahretsin" terliklerim yoktu yine nerdeydi bunlar. Onları aramayı bırakıp üstümü giyinmeye başlamıştım. Umarım derse geç kalmamışımdır bunu öğrenmenin tek yolu saate bakmaktı telefonu elime almıştık inanamıyorum ilk kez derse bu kadar geç kalmıştım. Hemen ahşap merdivenleri koşar adım inerken, duvardaki fotoğraflara bakıyordum göz ucuyla her zamanki gibi farklı gelmişti her kalktığımda böyle oluyordu sebebini bende bilmiyordum etrafta hiçbir şey yoktu eve biraz renk getirmenin zamanının geldiğini düşünüyordum. Pek fotoğraf çekilmeyi sevmiyordum. Onun için benim fotoğraflarımın olacağını düşünmüyordum. En iyisi dışardan birkaç tablo alıp asmaktı. Merdivenlerin sonuna vardım ve mutfağa girdiğimde içerinin son derece berbat koktuğunun farkına vardım. “Bu berbat kokuda nerden geliyor” bu kokunun nerden geldiğini çözemesem de içerinin güzel kokmasını sağlayabilmiştim. Biran önce bişiler atıştırmam lazımdı dolabı açtım bişiler yoktu en iyisi bir şeyler yemeden gitmekti. Mutfağa giderken kapının önüne yığılmış zarflara hiç dikkat etmemiştim, tekrar oraya gittiğimde hemen hepsine bakmıştım neredeyse hepsi fatura, açılışlar, tanıtımlardı onun için hepsini bir köşeye bırakıp arabaya atladım. Hız sınırını baya aşsam bile umrumda değildi biran önce okula yetişmem lazımdı 5 dakika sonra okula varmıştım. Merdivenlerden yavaşça çıktım "Lanet olsun" kimse yoktu aklıma bahçeye bakmak geldi koşar adımlarla bahçeye geldim bahçede küçük sınıf öğrencileri dışında başka kimse yoktu. Koşarak yoluma devam ettim koşarken etrafıma bakıyorum belki birini görürüm diye. Koşarken kendimi biran yerde bulmuştum kahretsin birine çarpmıştım bu bir kızdı bana yüzünü döndü bu..bu çok güzel bir kızdı. Hemen ayağa kalktım ve onunda kalkmasına yardım edip "Çok özür dilerim sizi görmemiştim bir şey oldumu acaba?"

Misafir

Lanet olsun! Kendimi birden yerde buluvermiştim. Alnımı fena çarpmıştım ve başım dönüyordu. Çarpan her kimse elini uzattığını fatk etmiştim yarım yamalak. Sonrada kendimi ayakta buldum tekrar. "Çok özür dilerim sizi görmemiştim bir şey oldumu acaba?"
Ellerimi tutan ellere baktım. Ardından gözlerim kollarına kaydı ve en sonunda dahada yukarı çıkarak gözleriyle buluştu. Sözlerini yeni hazmediyordum. Laubali değildi, kibar, centilmen ve mesafeliydi. Nefes almıyor olduğumu fark edip ciğerlerime oksijen aldım. "Hayır. Hayır be.. Ben.. İyiyim." dedim zar zor. Ama yine başımın dönmesi yalan söylediğimi açığa çıkarmıştı ve çarezice kendimi güçlü kollarda buluvermiştim. Beni tutmuş olmalıydı. Parkta bir banka götürdü ardından. Oturduğumda alnımdaki yaraya bakıyordu. Baş dönmem daha iyi olmuştu ama alnımın kanadığına emindim. Ellerimi alnıma götürdüm, çekip baktığımda kanı gördüm. Haklıydım, kanıyordu. Alnımı izleyen adama çevirdim tekrar bakışlarımı. Gözleri karanlık ve gizemli bir kuyu gibiydi. Koyu. Justin'in okyanus mavisi gözleriyle hiçbir benzerliği olmamasına rağmen kendimi kaybetmiştim o gözlerde. Bu tuhaftı. Justin'e benzemediği halde ondan hoşlanmış olmam. Yüz tipide benzemiyordu. Sesi de. Ama çok başka bir havası vardı. Beni gözleriyle esir almıştı. Yaklaşık 2 dakika sonra gözlerine o şekilde bakmanın saçma olduğunu anlayıp bakışlarımı çevirdim. Yinede utangaç durmuyordum, sırtım ve başım dimdikti. Ölüyor bile olsam güçlü görünmem gerektiği öğretilmişti küçüklüğümden beri. Ve başım ne kadar dönüyor olursa olsun güçlü görünüyordum..

Misafir

Kahretsin! Kahretsin! Böyle bir güzellik daha önce hiç bir yerde görmemiştim. İlk kez birine çarptığım için kendimi sanşlı hissediyordum, adeta o an donup kalmıştım. Onu bile zorlukla kaldırmıştım ne oluyor yoksa aşık mı oluyordum. İkimizde nefes nesef kalmıştık. Zorlukla ağzından kelimeler dökülmüştü "Hayır. Hayır be.. Ben.. İyiyim." İyi olmasına sevinmiştim. Başı dönüyormuş gibi bir hali vardı ayakta güçlükle duruyordu. Azda olsa teleşlanmıştım. Onu kollarıma alıp bir banka götürmüştüm ama o olup bitenlerin farkında bile değildi. Onun banka oturmasını sağlamıştım sanırım alnı kanıyordu şuan elimde olsa o kanamayı durdurmak isterdim. O güzel ellerini alnına götürmüştü elinde kanı gördü pek bir tepki vermemişti. Gözlerini bana çevirdi bir kaç dakika bana bakmıştı. Aklıma bir an için derse geç kaldığım gelmişti ama şuan için bir önemi yoktu. Onun kanamasını durdurabileceğim bir yerde yoktu elimden gelen tek şey banka oturtturmaktı. Bir müddet sonra kanaması durmuştu. Elimi cebime attığımda cebimde peçete vardı, peçeteyle alnını silmiştim. "İyi olduğuna sevindim, başka yapabileceğim bir şey var mı?" Bunları söylerken kendimi onun güzel gözlerine odaklayıvermiştim. Böyle gözleri daha önceden görmemiştim sarı saçlarıda o güzel gözleri tamamlıyordu. Aslında bir an uzanıp boynuna sımsıkı sarılasım gelse de, bunu yapmamıştım. Banktan kalktım Chelsea'nin iki bileğini de sıkıca kavradım. "Haydi, kalk bakalım." Hoş, yerinde oturmaya niyetli olsaydı denemekle yetinirdim. Ama oturmaya pek niyetli değildi. Onu kaldırabilmiştim. Başının dönmesi geçmişti galiba ayakta rahatlıkla durabiliyordu.

Misafir

Kanamam durmuş gibiydi. Cebinden bir peçete alıp alnımı silmişti. Yinede dibimde değildi. Aramızda, az da olsa, tatlı bir mesafe vardı. Ona hayran kalmıştım. Güçlü kollarıyla beni öyle dikkatli taşımıştı ki.. Ve elleri öyle yumuşak siliyordu ki yaramdaki kanı. Acıyıda da alıyordu sanki, kanla birlikte. Bütün telaşlarım yok olmuştu. İlk dersi kaçırmam artık umurumda değildi. Onunlayken ikinciyi, üçüncüyü bile kaçırabilirdim. Tüm dersleri. Alnımı sildikten sonra"İyi olduğuna sevindim, başka yapabileceğim bir şey var mı?" diye sordu. Bunları söylerken gözlerimin içine bakıyordu. Konuşamadım. Nefes bile almıyordum o an. Sadece gözlerine bakıyordum, gözlerimin içine bakan gözlerine. O anı anlatacak bir kelime bulabilmek isterdim, ama ne yazık ki yok. Bütün dilleri arasam, yinede o anki hislerime tercüman bulamam.
Banktan kalktı ve bileklerimi sıkıca kavradı. Gücünü bir kez daha anlamıştım. Başımın ağrısı geçmişti ama beni kaldırmasına yardım edemeyecek kadar şaşkındım. Düşüncelerimi bulunduğum ana odaklayamıyordum. Tek düşünebildiğim, derin bir kuyuyu andıran gözleri ve ardında gizlenen duygulardı. O duyguları bilmeyi öyle çok isterdim ki. O an gerçek bir telepat olmayı diledim. Düşüncelerine sızmayı ve orada kendimi bulmayı. "Haydi, kalk bakalım." dedi ben bunları düşünürken. Pek kibarca kullanılmış bir cümle olmasada onun ağzından çok kibar ve saygılı çıkmıştı. Fazla istekli görünmek istemediğim için kalktım. Beni kaldırdığında ayakta durabiliyordum. Kanamam durmuştu ama kan kaybetmiştim. Ki zaten kan oranı oldukça düşük biriyimdir. Bu yüzden kan ilaçlarına yeniden başlamam gerekecekti ama umurumda değildi. Onunla tanışmıştım. Bütün kanım çekilse de buna değerdi.. Gülümsedim ve "Teşekkür ederim." dedim içtenlikle. Ve dizlerimi kırıp eğildim. Bu ülkemde bir saygı ve sevgi göstergesiydi. Bir selamlama. Bu şekilde selamladığım sadece 2 erkek vardı dünyada. Biri babam, kont Demetri ve diğeri ise Macaristan'dan gitmek zorunda kalışımızdan önceki günlerde nişanlım olan, en büyük aşkım Lord David. Yani Justin'im. İşte şimdi bir erkeği daha öyle selamlıyordum. Hemde New York'ta. Manhattan'da. Yukarı Doğu Yakası'nda.

Misafir

Kimse için böyle duygular hissetmemiştim, o...o çok güzeldi adeta onun karşısında donup kalmıştım. Aşık olmuştum ama onun duyguları dahada önemliydi. Burası oldukça sessizdi buna pek alışık değildim. Chelsea diğerlerinden farklıydı gözümde herkes sürtüktü ama o değildi. Okul formasıyla daha önce böyle seksi görünen kız görmemiştim siyah çizme ve yeşil diz altı çorabı onu daha seksi kılıyordu.Daha önceden hiç kimseye böyle duygular beslememiştim herşeyin bir ilki var derlerdi de inanmazdım sanırım bugün o söze inanıyorum. Sanırım bu yüzden bir kıza kibarca yaklaşmıştım ama genelde kibar olmadığım için rol yaptığımı sanıyorlardı. Şuan ona çıkma teklifi edecektim ama şuan o cesaret yoktu. Olmamasına rağmen edecektim. Aklım karışıktı onun teşekkür etmesini bile bir kaç dakika sonra duymuştum. "Bu arada daha önce sana çok güzel olduğunu söylemişmiydi." Sanırım yavaş yavaş cesaretimi topluyordum, onun benim hakkımda ne düşündüğünün pek bir önemi yoktu şuan için. Etrafta kimsenin olmaması benim için iyiye işaretti. Sanırım zamanı gelmişti "Şey ımm benimle çıkarmısın acaba?" Kahretsin yüzüm kızarmıştı ilk kez böyle oluyordu ne oluyor dünya tersinemi dönüyor.

Misafir

"Bu arada daha önce sana çok güzel olduğunu söylemişmiydi." Bunu hatırlamak iyi değildi. Ama hatırlıyordum. Jake söylemişti. İkisi çok farklıydı. Mike'ın ağzından gerçek bir iltifat gibi çıkmıştı. Oysa Jake'in ağzından tavlamak için söylenen bir söz gibi çıkmıştı. Çapkınca. Ama Mike'ınsesinde çapkınlık değil dürüstlük vardı. "Şey ımm benimle çıkarmısın acaba?" yüzü kızarmıştı. Bu kızarıklık çok yakışmıştı ama ona. Gülümsedim. Telefonumu eline verdim ve "Şey ımm." dedim onu taklit ederek. Sonrada gülümseyip "Tabiiki." dedim. Telefonuma numarasını ekledi ve banada telefonunu uzattı. Bende numaramı ekledim. Sanırım Manhattan'da adam gibi birini bulmuştu ve şimdi benim çıktığımdı! Gülümsemem yüzümde iyice genişledi. Derse geç kaldığım kafama denk geldi ve "Gitmeliyim." dedim. Yinede ondan kopmak istemiyordum, oda bunu fark etmişti. Ama arkamı zar zor döndüm ve sınıfa koşturdum. Geç kalmak ilk kez başıma iyi bir şey getirmişti. Mike'ı! Sanırım adı buydu, telefonuma öyle kaydetmişti. Mike Corey Carter. Yinede bir daha dersi ekmeyecektim. Başka bir aşka ihtiyacı olmamasını umuyordum. Doğru insan gibiydi Mike. Tamamen doğru ve tamamen benim.

Misafir

Rp bitmiştir.

Misafir

Chelsea - 15 şöhret puanı 3 dolar
Mike - 3 şöhret puanı 15 dolar